Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 59

er ekki satt! Það er lygi!*' Hann
faldi andlitið í höndunum.
„Guð almáttugur!“ hrópaði
André. „Ef þér hafið drukknað,
maður, hvernig getið þér þá ver-
ið til frásagnar um það? Þér er-
uð bölvað'ur lygari, og annað
ekki!“
Séra Grogant beygði sig fram
í sætinu — andlit hans var fölt
og afmyndað.
„Segið okkur hver morðinginn
var“, sagði hann.
Sá ókunni stóð upp. Dökk
augun lýstu í gulbleiku andlit-
inu. Hann liofði beint á Valéry,
rétti fram langa, margra hönd-
ina og benti á hann.
„Þarna er morðinginn!“ hróp-
aði hann, hásri, óhugnanlegri
röddu.
Valéry gaf frá sér hálfkæft óp.
„Ó guð, ó guð, það er satt“,
stundi hann. „Loksins er glæpur
minn kominn upp!“
Svo datt hann meðvitundar-
laus á gólfið við fætur prestsins.
Við hitum niður að honum.
Séra Grogant lagði höndina að
hjarta hans.
„Hann er dauður. Guð veri
sál hans líknsamur“.
André rétti úr sér.
Bölvaður þrællinn“, hrópaði
hann. „Hvað ætlið þér —“ Svo
þagnaði hann og leit skelfdur
umhverfis sig. Sá ókunni var
r-------------------------------■>
Skrýtla
Móðirin: — Viltu hlýða undir
eins, segi ég!
Barnið: — Hva — lieyrðu —
heldurðu að þú sért að tala við
hann pabba?
--------------------------------/
horfinn — það voru ekki að'rir í
stofunni en presturinn, André og
ég — og svo dauði maðurinn.
Og þó hafði hvorki dyrum né
glugga verið lokið upp.
„Eg held ekki, að við ættuni
að segja frá öllu, sem við.vit-
um“, sagði presturinn rólega,
um leið og hann gekk fram til að
hringja bjöllunni. „Guðs vegir
eru stundum órannsakanlegir“.“
„Hvað' skeði svo?“ spurði ég,
þegar Paul Ratsau þagnaði.
„Það fór fram líkskoðun, og
niðurstaðan varð: Dauður af
hjartaslagi vegna óhóflegrar á-
fengisneyzlu“.
„Og hinir?“ spurði ég.
„André fór á stórveiðar í
Afríku, og séra Grogant starfar
í fátækrahverfi í París — og ég
er farinn að leggja stund á sál-
arfræði".
„ög hver er skoðun þín?“
„Ég hef hingað til ekki lifað
neitt merkilegra en það', sem ég
var að segja þér frá“, sagði Paul
og tæmdi glasið sitt.
SUMAR, 1953
57