Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 19

ers, að ég samgleðjist honum.“
Katrín tók andann á lofti.
,,Hvað ?“
..O, vitið þér það ekki ?“ sagði
Klara. ,,Allir hérna í Rungbowl
hafa talað um það í allan dag.
Hann er orðinn foringi á nýj-
asta og stærsta kafbát flotans.“
,,Á — á V—70 !“ sagði Katrín.
Það var staða, sem Tony hafði
einungis dreymt um að fá. Hún
minntist nú, að hann hafði talað
um tilflutning.
,,Já, frú,“ sagði Klara. ,,Allir
glöddust svo vegna herra Carters.
V—70 fer í kvöld í þriggja vikna
reynsluferð. Segið honum, að
Klara óski honum til hamingju.“
Katrín fylltist kaldri skelfingu.
,,Já, já,“ stamaði hún, ,,já,
auðvitað.“
ÞEGAR Klara var farin, stóð
hún þarna og endurtók orðin:
„V—70 fer í kvöld ! Ó, Tony,
það máttu ekki!“ Þetta er hættu-
leg ferð. Þeir áttu að reyna V—70
á allan mögulegan hátt. Allt gat
komið fyrir. Og hann hafði ekki
sagt henni það. 1 dag, þegar
hann hafði þarfnazt hennar mest,
hafði hún svikið hann !
Hún þreif hattinn sinn og tösk-
una í flýti. Það gilti einu, hvað
hann héldi um hana. Hún varð
að fara til hans. Hann var henni
allt!
/----------------------------------^
Spádómur — er rættist ekki
Voltaire sagði, að innan 100 ára
myndi biblían verða gleymd bók,
sem einungis yrði til í opinberum
söfnum. Að 100 árum liðnum átti
biblíufélagið í Genova hús Vol-
tairs, og nýlega voru 92 bindi af
verkum Voltairs seld fyrir tvo
dollara. — Christian Digest.
-----------------------------------/
Á götunni náði hún í bíl. V-70
átti að leggja frá bryggju í Hono-
lulu.
,,Fljótt,“ sagði 'hún, ,,ó,
fljótt! ‘ ‘
Á leiðinni reyndi hún að hugsa
um, hvað hún ætti að segja. Hún
sá eftir þessu öllu, góð eiginkona
skipti sér ekki af framaferli manns
síns. Hún giftist honum til að
þola með honum súrt og sætt —
Bíllinn ók í loftinu niður á
bryggjuna og stanzaði. Hendur
hennar skulfu. Hún leit út. Eng-
inn kafbátur!
,,En þetta er ekki---------“
Svo starði hún út í höfnina.
Risastór kafbátur skreið út höfn-
ina. Katrín studdi sig við bílhurð-
ina til að hníga ekki niður.
„V—70 er farinn,“ sagði bíl-
stjórinn.
Orðin bergmáluðu í höfði
hennar. Hjartað í henni var eins
og tóm. Allt umhverfis hana var
tóm — tómleiki! Eins og í leiðslu
lagði hún dollaraseðil í lófa bíl-
stjórans og gekk fram bryggjuna.
SUMAR, 1953
17