Heimilisritið - 30.05.1953, Blaðsíða 51

„Af hverju skýturðu ekki
strax, Slim?“ spurði Bill.
„Eg vil helzt að þú látir frá
þér demantinn fyrst. Ef ég' skyti
þig nú, myndi það' líkjast um of
ránmorði“, svaraði Slim.
„Þú ert ansi skynsamur“,
sagði Bill, „og ég get hugsað
mér, að svona hafir þú líka far-
5ð að við Jim gamla, eða hvað?“
Slim bölvaði.
„Hvernig ég fór með Jim,
kemur þér ekkert við. Nú, hvað'
verður svo úr þessu? Fleygðu
demantinum! Þegar þú ert
dauður, skulu krókódílarnir fá
að gæða sér á þér, og ég skal
fá stúlkuna þína. Við skulum
minnast þín hlýlega“.
„Nagami!“ hrópaði Bill, „þú
lætur hana vera, hevrirðu það!
Þú getur drepið mig, en snertu
hana ekki, svínið þitt!“
Slim rak upp tröllslegan hlát-
ur, en allt í einu breyttist hann
í hása stunu.
Bill sneri sér snöggt við.
Hendur hans voru krepptar, og
liann hafði ætlað' að rjúka á
mótstöðumann sinn. En nú sá
hann nokkuð, sem kom honum
til að rek upp stór augu.
Slim stóð reikandi með ör
gegnum brjóstið. Byssan var
dottin úr hönd hans. Hann leit
sljólega á Bill og steyptist svo
fram yfir sig.
-------------------------------
Lokkur úr hári
Pilturinn: „Heyrðu, Óli minn,
ef ég gef þér stóran konfektpoka,
heldurðu að þú getir þá ekki út-
vegað mér lokk úr fallega hárinu
hennar systur þinnar.“
Óli: „Jú, það get ég víst áreið-
anlega — en ekki alveg strax, því
núna er hún með það á höfðinu.“
-------------------------------y
Nagami gekk liægt framhjá
honum. Hún leit ekki einu sinni
á hann, en beindi augum sínum
að Bill.
„Eg kom til baka til að drepa
þig“, sagði hún.
„Af hverju?" spurði hann.
„Af því ég elska þig“, sagði
hún.
Hann tók hana í faðminn og
þrýsti lienni að sér. Líkami
hennar var heitur og mjúkur.
„Viltu enn drepa mig?“ spurð'i
hann lágt.
Hún hristi höfuðið og augu
hennar fylltust tárum.
„Ég verð kvrr hérna“, sagði
hann fastmæltur, „við lifum
saman, þú og ég. Við seljum
demantinn, því nú tilheyrir
hann okkur báðum“.
HANN kyssti hana. Löngum
kossi . . . og svo gengur þau sam-
an út á reyrsléttuna. Hann hélt
um mitti hennar, og hún hvíldi
höfuðið við öxl hans.
SUMAR, 1953
49