Heimilisritið - 01.08.1953, Blaðsíða 16

sem hún hafði reyndar sjálf
kennt honum. A eftir dansaði
hún við Donald og hældi honunri
sem afburða dansherra á hvert
reipi.
Þegar Donald fór andartak frá
borðinu til þess að biðja hljóm-
sveitina að spila ,,Ung ást“, not-
aði Max taekifærið og hvíslaði:
,,Skjall er gott, en láttu það ekki
ganga út í öfgar. Jafnvel Donald
getur þá séð, hvar fiskur liggur
undir steini.“
,,Eg. er alls ekki byrjuð að
skjalla hann ennþá,“ sagði Kata.
,,Hingað til hef ég ekki sagt ann-
að en hreinan og kláran sannleik-
« «
ann.
Max kvaddi þau fyrir utan sín-
ar eigin dyr og lét þau halda ein
áfram upp til Kötu. Hann þurfti
að fá sinn svefn. En þegar hann
var kominn í rúmið, gat hann
ekki sofnað, þótt ekkert truflaði
hann. Það heyrðist ekki minnsta
hljóð úr íbúðinni uppi, engin
grammófónimúsík, engar raddir
— ekkert, sem benti til þess, að
hjónaleysin hefðu eitthvað skyn-
samlegt fyrir stafni. Það var fyrst
klukkan langt gengin tvö, þegar
hann hafði heyrt Donald læðast
niður stigann, að hann sofnaði.
Morguninn eftir fór hann á fæt-
ur í versta skapi og hélt til skrif-
stofunnar. Sólin skein, en hann
sá það ekki. Fuglarnir sungu, en
hann heyrði það ekki. Blindur og
heyrnarlaus sat hann við skrif-
borðið, þegar Euphronia Addi-
son, miðaldra skáldkona, sem ný-
lega hafði skrifað metsölubók,
kom inn með hringlandi armbönd
uim úlnliðina.
,,Chaffee,“ sagði hún í bænar-
rómi, ,,þér verðið að hjálpa mér
til að finna einhvern einfeldning,
sem vill kaupa húsið mitt. Eg
keypti það, þegar ég fékk pen-
inga, af því ég hélt að það væri
fínt að búa í sveitinni. En ég er
óforbetranleg. Eg get ekki án
steinlögðu götunnar verið.“
,,Lýsið því,“ sagði Max stutt-
ur í spuna.
,,Hræðilegur, gamall, róman-
tfzkur kassi langt fyrir utan lands-
ins lög og rétt og með alltof stór-
an garð. En öllu er vel viðhaldið
og húsið er með öllum þægind-
um. Og svo er grasflöt, sem er
tilvalinn leikvöllur fyrir börn og
hunda. Er að furða þó mér flökri
við þessu ?“
Max fékk hugmynd. ,,Það er
hugsanlegt, að ég geti hjálpað yð-
ur,“ sagði hann.
,,Haldið þér í raun og veru, að
þér þekkið nokkurn, sem er svo
vitlaus að kaupa húsið ? Chaffee,
þér eruð duglegasti lögfræðingur-
inn í allri New York !“
Eftir klukkustundar þjark um
verð og skilmála, skrifaði Max
14
HEIMILISRITIÐ