Heimilisritið - 01.10.1955, Síða 31

Þjónustusveinninn kemur með
boðskort til grímudansleiksins.
Sveinninn: „Skært skína ljósin“.
Landstjórinn ákveður að hugsa
ekki meira um Ameliu. í bréfi
varar Amelia hann við háska
þeim, sem yfir honum vofi, en
hann afræður að taka þátt í
dansleiknum og bjóða hættunni
byrginn. Þjónustusveinn einn
segir Reinhardt hvernig land-
stjórinn sé klæddur og 1 miðri
þröng hins grímuklædda fólks
rekur Reinhardt landstjórann í
gegn. Landstjórinn hnígur hel-
særður niður. Áður en hann deyr
segir hann Reinhardt, að Amelia
sé saklaus, og að hann hafi haft
í huga að veita Reinhardt virð-
ingarstöðu í Englandi. Síðan
deyr landstjórinn, en ritarinn
iðrast beisklega. *

>

Stjarnan allra stjama minna,
stóra bamið, lát mig finna
sama í orðum augna þinna
eins og forðum, vorið glaða og bjarta —
sömu rósir sé ég kinna,
sömu ljósin augna þinna;
dags og nætur drauma minna
dýrsta kona — þú átt allt mitt hjarta.
(Úr kvæðinu „Hrefna“
eftir Sigurð Sigurðsson)
Sakleysið hreint eins og helgilín
var hjúpur fegurðar þinnar,
sem reykelsisilmur var ástin þín
á altari sálar minnar.
(Úr kvæðinu „Æskuást“
eftir Jónas Guðlaugsson)

OKTÓBER, 1955
29