Heimilisritið - 01.10.1955, Síða 50

Næst eftir negrunum kom
fólk, sem ekki var eins negra-
legt og hörundsljósara, og hafði
nautpening. Af fyrstu íbúunum
voru Búskmenn og Dvergmenn
veiðimenn, en Negrar jarðyrkju-
menn. Þessar hirðingjakynkvísl-
ir voru forfeður Bantu-mælandi
þjóða, sem nú er aðalfólkið um
mestan hluta , svörtu“ Afríku.
Bantu-fólk hefir greinilega
mikið í sér af negrablóði. Það
virðist helst vera blendingur af
Negrum og ljósari tegund af
hirðingjafólki, sem líklega hefur
komið frá Asíu og tilheyrt stofni,
náskyldum Hamítum, sem nú
byggja Norður-Afríku, svo sem
Somalíbúar og Gallar í Abbes-
sínu. Ef þetta Hamítafólk er
ekki grein af brúna Miðjarðar-
hafskyninu, hlýtur það að hafa
fengið mikla blóðblöndun þaðan.
Að síðustu komu Dinkar, Shillu-
kar og aðrar kynkvíslir frá
Efri-Níldalnum, og eru þær af
fornum, mjög útþynntum negra-
ættum.
Kynflokkamál Asíu eru öllu
flóknari, og verður að rekja þau
á nokkuð annan hátt. Tengd
þeim er kynflokkaskipun Kyrra-
hafsins.
Fjallgarðamir miklu
í Asíu myndar hluti hinnar
miklu fjallgarðakeðju, sem nær
frá Mið-Frakklandi til Kína. af-
mörkuð svæði og skil.ur norður
frá suðri, ekki aðeins landfræði-
lega en einnig hvað kynflokka
snertir. í norður og suður frá
þessum merkjagarði — í norður
á láglendi Norður-Asíu, sem nær
frá Kyrrahafi til Lapplands; í
suðri frá Indlands- og Kyrra-
hafseyjum til Arabíu — byggir
fólk af eldgömlum uppruna og
langhöfðar að frumætt. Á milli
norður- og suðurbúa er belti
byggt breiðhöfðum, meðfram
allri stóru fjallgarðakeðjunni.
Tartarainnrásir í Evrópu
Þessi breiðhöfðaflokkur Asíu
er ekki allur af sömu gerð. Þær
eru tvenns konar. Ef við lítum á
vesturrönd Mið-Asíueyðimerk-
urinnar miklu, sem liggur milli
Pamír og Kína sem markalínu,
er fólkið þar fyrir vestan líkt
Alpakyninu í Evrópu. Það er
ljóst á hörund (miðað við Asíu-
búa), augnalitur ljós, ljósbrúnn,
grár eða jafnvel blár, nefið er
stórt og vellagað, og menn geta
safnað alskeggi eins og Evrópu-
menn.
Austan markalínunnar, til
suðurs inn í Tíbet og meðfram
hlíðum Kuen-Lun-fjalla inn í
Kína og til norðurs inn í Suður-
(Framh. á bls. 56)
48
HEIMILISRITIÐ