Heimilisritið - 01.07.1956, Qupperneq 5

í þessu hefti hefst nýr greina-
flokkur, sem nefnist: KONUR og
LÆKNAR. Greinar þessar eru rit-
aðar af kunnum dönskum lækni,
sem hefur margra ára reynslu sem
krenlæknir.
★ ★ ★
Meðal sjúklinga flestra lækna,
er sérstaklega mikið af kvensjúkl-
ingurn, og meðal þeirra er oftast
ókveðinn hópur, sem vitandi vits
•brýtur hin óskráðu — en mjög
ströngu lög um samskipti læknis
r og sjúklings, Fyrir ungan læknir
2 getur það því reynst mjög erfitt
að gegna köllun sinni á réttan
hátt, þegar ungar og aðlaðandi
konur reyna að fá lækninn til þess
að gleyma því, að hann má ekki
)áta kvenjúkling hafa áhrif á sig
— eða í það minnsta aldrei sýna
tilfinningar sínar.
Þetta var algjörlega rétt hjá
honum.
Síðan yfirheyrði hann mig.
Hafði frú Bruun beðið mig um að
koma heim til sín? Já, það hafði
hún gert. Fannst mér hún vera
aðlaðandi? Já, ég gat ekki neitað
því. Hún var fögur og aðlaðandi
kona, komin rétt yfir þrítugt.
Hafði hún boðið mér glas af
víni? Já, það hafði hún líka gert.
Hafði hún sagt mér frá því, hvað
sambúð þeirra hjónanna væri
slæm? Já, og það hafði verið ærið
löng frásögn.
,,Og svo," sagði ■ þessi gamli
og skarpvitri læknir, ,,hefur hún
vafalaust sagt yður, hvað hún
dáist mikið að ungum læknum.?''
Eg varð að játa það, að þetta
var einmitt það, sem frú Bruun
hafði sagt, þó að það væri ekki
í svona fáum orðum. Ég hafði
óskað þess að vera kominn langt
í burtu áður en hún lauk frásögn
sinni.
,,Þannig hagar hún sér við alla
þessa ungu aðstoðarlækna
mína," sagði hann. „Hún er ekki.
með sinaskeiðabólgu, hún fær
hana í hvert skipti, sem ég fæ
nýjan aðstoðarlækni."
Hann hristi höfuðið, en svo leif
hann allt í einu á mig og augna-
ráð hans var undarlegt.
„Nú eruð þér náttúrlega að
brjóta heilann um það, hverju
hún finnur upp á næst þegar þér
heimsækið hana, er það ekki? ‘En
ég skal segja yður það. Hún
klæðir sig ennþá betur en áður,
og svo spyr hún yður, hvort ung-
ur læknir hugsi aldrei um neitt
annað en sjúkdóma og lyf. Svo
mun hún bjóða yður að fá sæti og
rabba stundarkom við sig.
Frú Bruun fær taugaáfall
„Já, þannig hefur hún hugsað
JÚLÍ. 1956
3