Heimilisritið - 01.07.1956, Qupperneq 46

VAR
MOZART
DREPINN
SÍÐASTA ÓPERAN sem Mozart
bjó til var Töfraflautan, sem er síðan
leikin árlega cða næstum árlega í hverju
fyrsta flokks söngleikhúsi um hcim all-
an, þvf að hún er nteistaraverk sem á
fáa sína líka. En tcxtmn cr ekkert meist-
araverk. Hann cr barnalega einfeldnis-
leg hugarsmíði um tvenna elskendur,
sem lcnda í allskonar æfintýrum og sér-
staklega miklum þrengingum áður en
þcir fá að njótast.#Allt í einu eru höfuð-
persónur leiksins kontnar í dimman
frumskóg, þar sem þær heyra öskur
villidýra í koldimmri nótt, og hefir
mörgum skotið skeik í bringu af minna
tilefni. Svo birtist drottning næturinnar
og syngur sitt forskrúfaða, en undur-
fagra lag, og þannig heldur sýningin
áfram, með fjarstæðukenndum æfintýr-
um og crfiðlcikum, en dásamlegri mús-
ik, senr breiðir yfir alla galla atburðanna
í sýnmgunm.
Höfundur textans var Emanúel Schi-
kanedcr leikhúscigandi og leikhússtjóri í
Vínarborg. Leikhús hans var ckki fyrir
A EITRI?
fína fólkið í Vínarborg, en hann hafði
vit á leiklist og vissi hvað fólkið vildi
sjá og heyra. Hann samdi við Mozart
um að skrifa músik við leikritið Töfra-
flautuna, sem hann hafði sknfað, og
fékk Mozart ákvcðna greiðslu fyrir
músikina, cn Schikanedcr skyldi fá allt
scm inn kont á leikhúsinu.
Þegar óperan var auglýst stóð nafn
Mozarts hvergi nefnt. Töfraflautan var
eftir Emmanúel Schikancder, en þess var
gctið í hlutvcrkaskránni, að tónlistin
væri eftir Mozart, og að hann stjómaði
hljómsveitinni fyrsta kvöldið af vinsemd
við höfundinn. Músikin var svo dásarn-
le£ að vcrkinu var tekið með miklum
fögnuði og húsið fylltist kvöld eftir
kvöld um langan tíma.
Þótt Schikaneder hefði skráð sig sent
höfund leiksins, þá var það músik Mo-
zarts sem gaf leiknum líf og fegurð og
það í svo ríkum mæli að þetta listaverk
hlaut í fæðingu stimpil ódauðleikans og
cr jafnlifandi enn í dag eins og þegar
það kom frá hendi Mozarts.
44
HEIMILISRITIÐ