Heimilisritið - 01.07.1956, Blaðsíða 24

Alice gat ckki horft framan
i lœkninn. Htín stó8 þarna
og fitlaði við hnappana
á hlússunni sinni.
Dagurinn
langi
☆
Hún átti að fara í rannsókn þennan dag.
Kannske yrði ai.lt í lagi, kannske myndi hún deyja . . .
FYRSTA HÁREYSTI komandi
dags hreií hana miskunnarlaust
úr örmum svefnsins. Ostöðvandi
glamur í mjólkurflöskum, hjól-
bjölluhringing, ósamhljóma skrölt
í fjarlægum sporvagnsteinum. Og
eins og undirleikur undir þetta
allt, og þó ofar því öllu, heyrðist'
hvellandi tíst spörfuglanha, líkt
og þeir heilsuðu hvorir öðrum og
hinum rísandi degi. Hún hafði
augun lokuð, í örvæntingarfullri
tilraun, til að forðast daginn dá-
lítið lengur. Hún var ekki við því
búin að ganga til móts við hann
enn. Ekki alveg strax. Ef til vill
eftir dálitla stund. Innan skamms
mundi hún hafa kjark til að opna
augun og horfast í augu við dag-
inn. Standa augliti til auglitis við
hann og segja: Ég er reiðubúin
til að sætta mig við — það sem
þú kannt að færa mér. En ekki
strax. Eftir andartak.
22
HEIMILISRITIÐ