Heimilisritið - 01.07.1956, Qupperneq 58

væga samninga við portúgölsku
stjórnina, hafa allar íbúðir sínar
til umráða. Þegar Gulbenkian
neitaði að láta portúgölsku stjórn-
ina fá umráð yfir herbergjum
sínum og var ruddalegur við lög-
regluforingja, sem kom til þess
að skýra málið fyrir honum, lé.t
lögreglumaðurinn, sem í hlut átti,
handtaka Gulbenkian og flytja
hann í einum lögregluvögnunum
til fangelsisins á staðnum. Fjöldi
lögfræðinga og háttsettra portú-
galskra embættismanna var strax
gert viðvart til þess að taka í
taumana, en hlutaðeigandi lög-
regluforingi hélt Gullbenkian í
fangaklefanum yfir nóttina þrátt
fyrir það. Hinum reiðulegu spurn-
ingum um, hvers vegna hann
hefði handtekið hinn fræga millj-
arðamæring, svaraði lögreglufor-
inginn rólega: ,,Mér fannst Portu-
gal, sem auðsýnir honum svo
mikla gestrisni, eiga hjá honum
ofurlitla kurteisi. Gulbenkian var
ruddalegur við mig. Eg verð að
kenna honum, að ekki er hægt
að kaupa allt í þessum heimi
fyrir peninga."
Meðal ómetanlegra listverð-
mæta Gulbenkian er höfuð af
egyptska konunginum Amenem-
het III, sem var uppi næstum því
2000 árum fyrir Krist. Sagt er, að
Gulbenkían hafi aflað þess frá
egyptsku ríkisstjóminni með því
56
að ná sérstaklega hagkvæmum
kjörum fyrir hönd Egyptalands í
olíusamningi, sem hann sjálfur
var hluthafi í. Myndin sýnir
kuldalegan, þóttafullan og gáfu-
legan þjóðhöfðingja, sem fyrir
tæpum 4000 árum síðan, er sagð-
ur hafa gefið börnum sínum eftir-
farandi heilræði: Verið á varð-
bergi gagnvart minnimáttar!
Treystið ekki einu sinni ykkar
eigin bræðrum! Eignist enga vini!
Gerið enga að trúnaðarmönnum
ykkar!
Það er tæplega tilviljun, að
Gulbenkian mat þetta höfuð, sem
eitt sinna dýrmætustu verðmæta.
I samtali, sem hann átti við einn
af sínum fáu kunningjum skömmu
áður en hann dó, sagði gamli
maðurinn: ,,Eg á aðeins einn vin.
Nafn hans er einvera!"
Síðsumarsdag nokkurn fyrir
stuttu síðan, stöðvaðist æðisgeng-
inn eltingarleikur Gulbenkian við
olíumilljónir og Rembrandt-mál-
verk. Með sinn eina vin sér við
hönd fór hann frá heitu sólskini
Portugals og inn í kalt myrkur
dauðans. Auðugur sem Krösus,
en óumræðilega einmana dó
Carlouste Sarkis Gulbenkian á
gistihússherbergi sínu í Lissobon.
Mestu auðæfi heimsins gátu ekki
veitt honum eilíft líf, — ekki held-
ur þá hamingju og þann frið,
sem við öll þráum. *
HEIMILISRITIÐ