Heimilisritið - 01.07.1956, Blaðsíða 38

Heimilisritið - 01.07.1956, Blaðsíða 38
vit mín eins og streymandi gas. 1 fyrsta sinn síðan ég kynntist henni, var Barbara að gráta, ekkaþrungnum gráti í vöggu sinni. Ég hljóp til hennar og hugg- aði hana og gegnum þilið gat ég ekki að því gert að heyra hin reiðilegu hljómbrigði í röddum Ellenar og Roy. Þau vora að ríf- ast heiftarlega og illviljinn virtist smjúga gegnum allt húsið. Ég fór með Barböru inn í eld- húsið og fór að laga morgunverð- inn hennar, en þegar ég var önn- um kafin við að hræra egg, ónáð- aði Ellen mig skyndilega. „Viltu koma út í bílinn með mér, Jean." Þegjandi fylgdi ég henni eftir og hlustaði aðeins með öðru eyr- anu á skipanirnar, sem hún hreytti út úr sér viðvíkjandi víta- mín-pillum handa Barböru. And- lit hennar var svo hvítt og tekið, að andlitsfarðinn var nærri því ruddalegur í bjartri sólinni. Ég gat ekki á mér setið að spyrja: „Frú Johnson, eru þér vel frísk?" Hún missti svo snögglega stjóm á sér, að mér blöskraði. ,,Mér líð- ur ágætlega," sagði hún geð- vonzkulega. „Stórkostlega vel. Giftu þig aldrei, Jean. Karlmenn! Þeir eru aldrei ánægðir — aldrei. Þú vinur eins og þræll til þess að öðlast fjárhagslegt öryggi, en þeir hugsa ekki um annað en kyn- ferði." Hún skellti bílhurðinni af krafti og bíllinn brunaði drynj- andi niður veginn. Ég deplaði augunum í sólar- ljósinu og gremja gagnvart henni svall upp í mér. Hvað var hún að reyna að sanna? Aumingja Roy! Hann var að drekka. Klukkan var níu um morguninn og hann hékk yfir eldhússvaskinum og var að drekka. Hann var að hrista vínið í glas- inu sínu, þegar ég kom inn, og hann leit út fyrir að vera örmagna og svefnlaus, en ódrukkinn. „Hæ" sagði hann napurt. Ég varð gagntekin af með- aumkvun. „Myndir þú hafa lyst á morgunverði?” „Ég er að fara í rúmið. Engin vinna í dag. Ég hef unnið mikið og vel. Engin vinna í dag eða á mánudaginn eða þriðjudaginn eða nokkurn dag, þar til ég er orðinn stálsleginn og undir það búinn að fara í verksmiðjuna aftur. Fjandinn hafi það, ef ég fer að þræla mér út til þess að græða peninga." Hann hló snöggt og fór inn í herbergið sitt með hálf- fullt glasið í hendinni. Hann hafði. svo truflandi áhrif á mig, að þennan morgun veittist mér erfitt að hafa hugann við Barböru, sem hljóp um á strönd- inni. Ég varð fegin þegar hún hafði lokið við að borða miðdeg- 36 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.