Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Side 39

NÝJAR KVðLDÖVKUR.
35
»Hvert vildir þú láta hana svífa?« spurði
móðir hénnar og leit kvíðafull á dóttur sína.
Hún skildi eigi við hvað Gerða átti.
»Hvert?« sagði Gerða brosandi. »Pað veit
jeg eigi; en jeg vil fylgja hljómunum á för
þeirra til þess, líki og þeir, að hverfa í geim-
inn og deyja.«
Pað var barið að dyrum. Gerða stökk á
fætur til að opna og síra Z. gekk inn.
»Ó, eruð það þjer, prestur góður!* hróp-
aði hún í óumræðilega glöðum róm.
Pá er prestur hafði spurt um líðan frú Ahr-
nel! og rætt um daginn og veginn, vjek hann
tali sínu að Strömberg, heimsókn hans og uppá-
stungu. Hann ræddi um góðsemi Strömbergs,
að ætla að sjá fyrir þeim mæðgum báðum og
einnig að veita Gerðu tækifæri til að afla sjer
slíkrar mentunar, að hún gæti búið sjer betri
framtíð, en hún ætti nú í vændum.
Marianne hlýddi á hann með tár í augum.
Svo mjög var hún hrærð af hinni göfugu
uppástungu Strömbérgs, en Gerða sat og leit
til himins og dökkur roði ljek um vanga hénn-
ar. Svo virtist sem að hún liti á tilboðið frá
öðru sjónarmiði en presturinn. Pá er hann
lauk máli sínu, spurði hún:
»Hvernig eigum við að Iauna hr. Strömberg
allar þessar velgerðir?«
»Með því að vera þakklátar,* mælti prestur.
»Með því einu getið þið mæðgur launað
honum.«
»En þá verður þetta ölmusa, sem okkur er
gefin, og munum við þá verða í skuld um
hana alla æfi okkar og það . . .«
»Við hvað áttu, Gerða?«
»Ó, prestur góður. Jeg veit, að yður virð-
ist jeg vera vanþakklát, en mjer er eigi annað
hægt, því að mjer sýnist allsendis ógerlegt,
að taka nefndu tilboði fyrst að við mæðgur
getum eigi goldið það með vinnu okkar. Við
skuldum hr. Strömberg fje það, sem hann ljet
oss í tje, þá er pabbi fór burt. Þá neyddumst
við til að þiggja hjálp sökum erfiðra lífskjara,
en nú brestur okkur ekki atvinnu, og því ætt-
um við þá að taka velgerðum, sem við get-
um ekki launað?«
»En ykkur sjest báðum yfir mjög mikilvægt
atriði,« sagði prestur, »sem sje það, að vinna
ykkar nú fullnægir að eins daglegri þörf ykk-
ar. Ef önnur ykkar veikist, hver verða þá kjör
ykkar? Söm og þau eitt sinn áður hafa verið,
ef líknsemi almennings liðsinnir ykkur eigi. Er
þá eigi betra að taka þessu boði, sem gerir
Gerðu fært að afla sjer þeirrar mentunar og
menningar, að framtíð hennar og hagur eru
betur trygð en áður. Gerum ráð fyrir, að
Gerða gangi að boði Strömbergs og afli sjer
þekkingar í söng og hljóðfæraslætti, svo að
hún verði hæf kenslukona; mundi hún þá í
þeirri stöðu vinna sjer miklu meira fje en með
löngu striti dag hvern.
Gerða skrifar fagra hönd og ritar sænsku
rjett. Þá er hún hefir aflað sjer tungumála-
kunnáttu, getur hún fengið störf við þýðingar.
í fám orðum sagt: Fái hún mentun, mun
henni veitast ljettar að hafa ofan af fyrir sjer,
en er hana skortir slíkt. Mun henni veitast
auðvelt að afia sjer hinnar nauðsynlegu þekk-
ingar með þeim undirbúningi, sem hún hefir.«
Mæðgurnar sátu hugsandi og mæltu eigi orð
frá vörum.
Gerðu var kynlega innan brjósts. Pekking-
arþrá hennar, sem til þessa hafði blundað í
brjósti hennar, var glaðvöknuð og vildi ráða
úrslitum, en stærilætið þaggaði niður rödd
hennar.
Gerða var í ríkum mæli gædd þeim starfs-
metnaði, sem vaknar í brjóstum þeirra, er hafa
eigi á annað að treysta frá bernsku en starf
sitt og sjálfan sig.
Hún hafði eigi sem önnur börn treyst á
það, að foreldrar þeirra sjeu skyld að annast
þau, en hún hafði tamið sjer að vinna og
þola skort.
Petta hafði snemma þroskað hjá henni með-
vitundina um eigin atorku og einnig vakið hjá
henni ást á sjálfstæði. Hún gat því eigi skilið,
hvernig hægt væri að treysta á annan en sjálf-
5*