Nýjar kvöldvökur - 01.01.1921, Blaðsíða 62

58
NÝJAR KVÖLDVÖKUR.
Pá er Gerða hafði lesið brjefið, fjekk hun
Strömberg það aftur með þessum orðum:
»Jeg mun biðja Richard Schneider og MiIIy
Smith gæfu og gengis.*
»Særir það yður eigi, að hann hefir .svo
skjótt gleymt ást sinni á yður?«
»Herra Strömberg, látum útrætt um þetta
mál,« sagði Gerða í all-drembilegum róm.
»Gjarnan mín vegna, einkum er jeg sje, að
fregnin særir yður. Peim mun auðveldara að
koma fram með uppástungu mína. Hafið þjer
aldrei hugsað um að giftast?«
»Nei. Fátækum stúlkum virðist eigi leyft að
giftast af ást; að selja frelsi sitt til þess að sjeð
sje fyrir manni, er eigi í samræmi við lífsregl-
ur þær, sem jeg, barn vinnunnar, hefi lært.«
»Hvers vegna eigi?«
»Af því að jeg hefi vanist því frá bernsku,
að sjá fyrir mjer sjálf og afla mjer lífsviður-
væris. Að eins sá, sem eigi nennir að vinna,
selur frelsi sitt, en eigi sá, sem hefir lært að
starfa og elskar það frelsi, sem er ávöxtur
þess.«
»Þjer hafið þá ákveðið að giftast eigiP«
»Já, það hefi jeg gert.«
»En gerum nú ráð fyrir, að heill og ham-
ingja margra væri undir því komin, að þjer
giftust. Munduð þjer samt hika við það?«
»Ef jeg elskaði eigi þann mann, sem byði
mjer hönd sína, gæti jeg eigi orðið öðrum til
hamingju. Frammi fyrir altari guðs get jeg
eigi unnið rangan eið, en jeg gerði það, ef
jeg lofaðist til að elska þann mann, sem jeg
eigi elska.« ,
iRjer eruð eins fastákveðnar og þjer ættuð
miljónir auðs,« mælti Strömberg og hnyklaði
brýrnar.
»Einmitt af því, að jeg á eigi annað en
frelsi mitt og sjálfstæði, get jeg verið það,«
svaraði Gerða. %
»Þrátt fyrir ummæli yðar,« hjelt Strömberg
áfram, »vil jeg samt, að þjer athugið uppá-
stungu mína. Jeg bið yður að varpa eigi gá-
lauslega frá yður því, sem yður nú stendur til
boða, en íhuga gaumgæfilega breytni yðar.
Synjun verður yður máske örlagaríkari en þjer
æt!ið.«
Strömberg stóð á fætur og gekk til Gerðu^
sem fann kuldahroll fara um sig alla. Hún
skalf af kvíða fyrir framhaldinu af orðum hans.
»Maður nokkur, sem kominn er af æsku-
aldri, en elskar yður af heilum hug, býður yð-
ur hönd sína. Hann er stórríkur. Hann get-
ur búið móður yðar hamingjusama ellidaga,
veitt yður virðingarmikið heiti og ást, sem
aldrei kólnar, ef þjer viljið verða eiginkona
hans. Á yðar valdi er það, að gera mann
þennan hamingjusaman og ganga dóttur hans
í móðurstað. Hann krefst eigi ástar af yður,
því að hann veit, að hjarta yðar er öðrum
gefið, en hann vonast til, að yður fari að
þykja vænt um hann, þá er þjer sjáið, hve
heitt hann ann yður. Pessi maður, sem leggur
framtíðarheil! sína í yðar hendur, er Pehr
Strömberg. Hann grátbænir yður um, að íhuga
tilboð sitt vel áður en þjer hafnið því. Jeg
æski einkis fremur en að verða stoð yðar í líf-
inu, og jeg mundi verða ógæfusamur, ef að
þjer neydduð mig til að verða óvin yðar. Að
viku liðinni krefst jeg svarsyðar. Verið sælar.«
Hann fór út úr herberginu. Gerða lagði
aftur augun og þrýsti vasaklútnum að vörum
sjer til þess að kæfa angistarópið, sem nærri
var stigið upp frá brjósti hennar.
Richard heitbundinn annari! Búinn að gleyma
henni! Hann hafði eigi svarað brjefinu, sem
hún sendi honum við brottför sína af Eng-
landi — eigi fyrirgefið henni. Henni fanst
hún vera svo einmana og varnarlaus. Henni
fanst allar óheillir lífsins steðja að sjer. Hún
var all-áköf í skapi að eðlistari og þjáðist hún
þvi mikið í fyrstu, þá er andstreymi mætti
henni og sársaukinn bar hana algerlega ofur-
liði, en strax er frá leið, náði sálarþróttur
hennar yfirtökunum. Hún varpaði þá af sjer
drunganum, sem þjáningin hafði valdið, og
leitaðist við að sætta sig við orðinn hlut eða
vinna bug á bölinu. Þannig fór hún einnig
nú að. Pá er mesti sársaukinn hafði linast,
hóf hún upp höfuð sitt, þrýsti höndunum að