Læknablaðið - 01.07.1925, Síða 30

IIO
LÆKNABLAÐIÐ
AlþýSu manna hefir á síðustu þrem áratugum verið blásin í hrjóst
afarmikil hræösla viö berklasmitun, og liefir ekki dregið úr þeirri hræðslu
síðan lögin komust í gildi. Hinsvegar er það sennilega öllum læknum
kúnnugt orðið, fyrir margar rannsóknir góðra vísindamanna á seinni ár-
unl, að fullorðnu fólki stafar tiltölulega lítlil hætta
af b e r k 1 a s m i t u n, ef hreinlæt'is og dálítillar va'.r-
úðar er gætt
Aðaláhersluna á berklavörnunum ber að leggja á verndun barna
i n n á n i o á r a a 1 d u r s. Flestir smitast á barnsaldri. Venjan er sú,
að því hættulegri verður veikin, sem börnin smitast fyr. Þess vegna ber
um fram alt, aö fylgja bókstaflega fram fyrirmæjlum
berklavarnalag.aniía, um smibandi sjúkltnga á
barnaheimilu m. Það eru sennilega líkur fyrir því, að takast mætti
að koma í veg fyrir alla hættulega berklaveiki í landinu, i náinni fram-
tíð, ef hægt væri að verja börnin innan io ára aldurs fyrir smitun. Þess
vegna sýnist ekki sem horfandi sé í kostnað og nokkra fyrirhöfn til að
freista framkvæmda í þesssu efni, eftir megni.
Það leiðir af því, sem nú var sagt, að fyrst og fremst verður að vera
pláss á hælum og sjúkrahúsum fyrir smitandi sjúklinga frá barnaheim-
ilum, og láta eigi þá sjúklinga taka upp plássið og dvelja alt of lengi,
sem ekki eru smitandi, eöa hafa þegar fengið þá bót, sem hæli og sjúkra-
hús geta látið þeim í té.
Sjúkrahús og heilsuhæli eru nauðsynleg að vissu marki, og hið fyrir-
hugaða h e i 1 s u hæ 1 i í E y j a f i r ð i mun vissulega koma að góðum
notum, en engu siður er nauðsynlegt að upp komi h r e s s i n g a r h æ 1 i
í sveit, eitt eða fleiri, handa lasliurða og smitandi lierklasjúklingum, sem
þó að einhverju leyti eru vinnufærir. í öllu falli er afar áríðandi að sjúkling-
um þeim, sem útskrifaðir eru frá hæli eða sjúkrahúsi, séu útvegaöir hent-
ugir staðir og holl atvinna svo að þeir geti að meira eða minna leyti orðið
sjálfbjarga. Loks má það teljast nauösynlegt, að í hverju læknishéraði
sé, a. m. k. e i n h j úk r u n a r k o n a, e n h e 1 s t m aí r g ai r, er hjúkr-
að geti sjúklingum á heimilum þeirra og kennt alþýðu varúð og þrifnað.
Þetta mundi spara afarmörg pláss á sjúkrahúsum, eins hér eins og i öðr-
um löndum.
Iiér á landi eru nú um 320 hælis- og sjúkrahúspláss skipuð berkla-
sjúklingum og horfur á, að við bætist um 70 í náinni framtið. Með þessu
móti verða þá langtum fleiri pláss fyrir berklaveika á hælum og sjúkra-
húsum hjá oss íslendingum að tiltölu heldur en hjá öðrum þjóðum. Þar
sem er best ráðið fram úr þessu erlendis, koma jafnmörg rúm fyrir berkla-
veika og árleg dánartala tilvísar. Eftir því ætti hér að nægja um 200
rúm eða tæplega það. Hin mikla ös berklasjúklinga á hæli og sjúkra-
húsum vorum, i samanburði við það, sem tíðkast í öðrum löndum, or-
sakast af greiðari aðgöngu að ókeypis vist og lækningu fyrir sjúklinga
liér á landi en annarsstaðar, en meðfram af vöntun á hjúkrun í heima-
húsum, fjarlægð frá lækni og strjálum skipaferðum. Sjúkrahús landsins
eru orðin svo fjölskipuð berklasjúklingum, að til vandræða horfir, ef
farsóttir geisa eða aðrir sjúkdómar ágerast, í viðbót viö berklaveikina.
Ef hin afar kostnaðarsömu berklavarnarlög vor eiga að koma að til-
ætluðu gagni, má telja óuniflýjanlegt, að kjörinn verði berklavarna-