Læknablaðið - 01.07.1929, Blaðsíða 18

104
LÆKNABLAÐIÐ
fengi nákvæmar upplýsingar um, hvernig það haga'ði störfum sínum, hvaða
lyfi það vilcli mæla sérstaklega með (Frakkar nota fleira en eitt lyf), hvem-
ig það væri búið til, ef ódýrara þætti að búa það til hér, eða að ná sam-
komulagi um að fá keypt j)að, sem landið þyrfti. Auðvitað ætti svo að af-
henda þetta lyf ókeypis hverjum, sem hafa vildi, og hafa á því einfalt og
heppilegt nafn.
Hannes Guðmundsson læknir sagði frá því, að hann hefði í vetur haft
kvenmann undir höndum, sem hefði sýkt 3, svo að hann vissi, á meðan
hún hefði verið til lækninga hjá sér, og mintist á nauðsynina, að koma
slíkum sjúkl. á sjúkrahús. SpurSist hann fyrir um, hvað hugsað hefði verið
fyrir því, að Landsspitalinn gæti tekið á móti kynsjúkdómasjúkl., og hvað
mörg rúm þeim væri ætluð. Auðvitað hefir þetta sama kornið fyrir mig,
en min reynsla er sú, að yfirleitt sé það mjög sjaldgæft, að sjúkl. smiti, með-
an eða eftir að þeir eru komnir til læknis, og eru sér j)ess meðvitandi, að
vera veikir. Eg geri ]>vi ekki ráð fyrir, að Landsspítalinn jmrfi að hafa
neina ákveðna rúmatölu lausa, til að taka á móti þessum sjúkl. En hitt
tel eg eina af aðalskyldum hans, að taka á móti þeim kynsjúkdómasjúkl.,
sem þurfa að komast í sjúkrahús, annaðhvort vegna sjúkdóms síns eða
vegna j)ess, að með öðrum hætti verður ekki hafður hemill á j)eim.
Um vinnugetu berklasjúklinga og framhaldshjálp
til þeirra.
(Erindi flutt á aðalfundi Læknafélags Islands 28. júní 1929).
Eftir próf. Sigurð Magnússon.
Hér á landi dvelja 2—3var sinnum fleiri berklaveikir sjúklingar í sjúkra-
húsum en i nokkru öðru landi, miðað við dánartölu berklaveikra. Það
er að vísu von j)ó að menn spyrji, hvort ekki geti komið til mála, að lækn-
arnir taki of marga sjúklinga i sjúkrahús og haldi þeim þar of lengi. Eg
hygg að því verði að svara neitandi yfirleitt, að of margir séu teknir inn i
fyrsta sinn. Það er síður en svo, að sjúklingar komi of snemma. Hið gagn-
stæða á sér einatt stað eins og kunnugt er. En j)ó að þaö beri við einstöku
sinnum, að sjúklingur slæðist inn í sjúkrahús, sem ekki beint þarfnast
sjúkrahússmeðferðar vegna berklaveiki, þá liggur j)að í augum uppi, að
stundum j)arf að athuga sjúkling í sjúkrahúsi, ef upphafseinkenni eru óglögg,
eins og oft er um berklaveiki. Það j)arf oft nákvæma rannsókn og athug-
un áður en skorið verður úr, hvort sjúklingurinn hefir „aktiv“ berklaveiki,
sem þarfnast sjúkrahússvistar. Hitt er vitanlega sjálfsagt, að útskrifa sem
fyrst slíka sjúklinga ef þeir ekki j)arfnast sjúkrahússvistar.
Hitt atriðið er veigameira: Höldum viö sjúklingum of lengi á heilsuhæli
eða sjúkrahúsi?
Berklavarnalögin gera ráð fyrir að fátækir berklasjúklingar fái opinberan
styrk til vistar i sjúkrahúsi meðan J)eir J)arfnast j)ar lækningar og hjúkr-
unar. Hinsvegar er ekki gert ráð fyrir, að ríkissjóður taki á sig þann kostn-