Læknablaðið - 01.10.1956, Blaðsíða 34

108
LÆKN ABLAÐIÐ
þurrum stað við 20°C og 37°C.
Komist raki að þeim tapa þau
sér fljótt við þennan hita, vegna
þess að dextran er mjög vatns-
sækið og getur í sterkri upp-
lausn orsakað útfellingu á ser-
umeggjahvítunni. Flokkunar-
efni á nökkrum óvörðum spjöld-
um urðu algerlega óvirk á ein-
um votviðrasömum sumarmán-
uði. )
Spjöldin skal nota í stofuhita.
1 37° hita verð’a Rh-efnabreyt-
ingar dálítið sterkari en í 40°
hita lítið eitt veikari, en það
verður þeim mun meira áber-
andi vegna þess að A og B efna-
breytingar verða sterkari í
þeim hita. 1 lágum hita er hætt-
ara við óeiginlegum svörunum
samtímis í öllum reitunum
vegna kuldaagglutinina.
Aukinn sökkhraði rauðra
blóðkorna vegna hneigðar til
rouleaux myndunar í blóðinu,
sem verið er að rannsaka, hef-
ur engin áhrif á efnabreyting-
arnar á spjöldunum. Blóð úr
sjúklingi með myeloma multi-
plex með sökkhraða 176 mm/1
klst. gaf algerlega neikvæða
svörun.
iDiamond og Abelson (2)
telja að Rh svörun með ófull-
komnu flokkunarserum verði
veikari með minnkandi blóð-
kornafjölda í blóðinu. Þetta
hefur ekki þau áhrif, sem búast
mætti við, þegar aðferð 1 er
n'otuð, vegna þess að með
minnkandi blóðkornafjölda í
háræðablóðinu, sem notað er,
fylgir aukið plasmamagn og
þar með aukin serum-dextran
örfun. (sjá mynd 9). Hæmatok-
ritgildið hefur þýðingu, vegna
þess að kekkir (agglutinat)
verða minni þar sem færri blóð-
korn eru fyrir til þess að mynda
þá. Þegar hæmoglobin % er 10
(miðað við Haldanes standard
og fengið með serumþynningu)
er erfitt að lesa efnabreytingar
á spjaldinu. Sé hæmoglobin
20% er ekki erfitt að sjá þær
í góðri birtu. Ef reitirnir verða
mjög ljóslitaðir er æskilegt að
prófið sé endurtekið með að-
ferð 2. Sé gott flokkunarserum
notað má oft fá greinilega og
sterka agglutinatio á Ax blóði í
anti-A reitnum, en blóð með
veikum A2 eiginleika eða A2B
gefur meðalsterka agglutinatio.
A3 blóð gefur smá kekki á slétt-
um grunni. Enn veikari A eig-
inleiki (t. d. í A3B blóði), sem
er mjög sjaldgæfur hefur ekki
þýðingu í sambandi við blóð-
gjafir og kemur stundum ekki
fram á spjöldunum. Eftir mikla
blóðgjöf geta blóðkorn blóð-
gjafans verið yfirgnæfandi í
blóði sjúklingsins. Einnig af
þessari ástæðu þarf ætíð að
framkvæma flokkun áður en
blóð er gefið.
Villur, sem fyrir kunna
að koma:
Áhrifum blóðleysis á hástigi,
hins sjaldgæfa og veika A eig-