Læknablaðið - 01.12.1965, Síða 69

LÆKNABLAÐIÐ
91
skemmdir á kanínueyrum og
skiptu dýrunum síðan í þrjá
hópa, er þeir höfðu reynt að
gera sér grein fyrir, hverjar kal-
skemmdir yrðu við þessa aðferð
án nökkurrar meðferðar. Á
fvrsta hópnum var gert hnoða-
taugarúrnám (sympatectomia),
en næsti hópur fékk heparin og
þcim þriðja var gefið rheoma-
crodex. í fyrsta liópnum urðu
vefjaskemmdirnar meiri en
svaraði til þess, sem húast hefði
mátt við, ef dýrin hefðu ekki
fengið neina meðferð. I öðrum
hópnum urðu skemmdir svip-
aðar og húast hefði mátt við
án nokkurrar meðferðar. I
þriðja hópnum urðu skemmd-
irnar mun minni (statistic signi-
ficanl) cn svaraði til þess, að
ekki hefði verið veitt nein með-
ferð.
Höfundarnir telja, að tilraun
þessi sýni, að hnoðataugaúrnám
geti vcrið skaðlegt, þegar um
kal er að ræða, og heparin hafi
engin áhrif, en greinileg álirif
til hóla virðisl vera af rheoma-
crodex. Það er talið virka þann-
ig, að það minnki seigju hlóðs-
ins og stuðli að háræðahlóðrás,
þar sem blóðkorn liafi tilhneig-
ingu til að setjast lil og sluðli
þannig að hlóðrás gegnum vef,
sem hafi ekki orðið fyrir óhæt-
anlegum skenundum.
Á. Bj.
Meðferð á fylgikvillum geisla-
lækningar við góðkynja sjúk-
dóma.
(Management of the Complica-
tions of Radiation Treatment of
Benign Conditions.)
Höfundur B. Harotd Griffith,
M.D.
Greinin er í Plastic and Recon-
structive Surgery, Vol. 36, no. 2,
August 1965, á 207. bls.
Höfundur bendir fyrst á, að
þrátt fvrir spár um, að röntgen-
geislaskemmdir á vefjum
mundu fara minnkandi með
hættum aðferðum við röntgen-
meðferð, hafi reynslan sýnt, að
svo er ekki og að röntgen-
skemmdir, sérstaklega eftir
geislameðferð á góðkynja sjúk-
dómum, eru allt of algengar.
Hann lýsir síðan vefjabreyting-
um, sem verða við röntgen-
geisla, bæði skömmu eftir
geislunina og síðar, og bendir
á, að tíðni geislakrabba hjá
sjúklingum með geisla-húð-
kvilla sé talin verða allt frá
11.5 og upp í 57%, en að meðal-
tími l'rá geislun og þar til geisla-
krabbinn kemur fram sé frá
9.5 og upp í 28 ár.
Meðferðin á geislakemmdum
á húð hefur fram að þessu ver-
ið sú að skera burtu hinn
skemmda vef, ef kominn er
greinilegur húðkvilli með óþæg-
indum og sármyndun eða ef
grunur leikur á krabbameini,
og síðan að fylla í eyðuna með
einhvers konar húðflutningi.
Höfundur hefur á undanförn-