Læknablaðið - 01.04.1975, Qupperneq 12

4
LÆKNABLAÐIÐ
Greinargóður. — Eftirfarandi atriði mark-
verð við skoðun:
Hjarta- og æðakerfi: Broddsláttur þreif-
anlegur í 5. mrb (millirifjabil) í mvl (mið-
viðbeinslína). Hjartsláttur reglulegur, tón-
ar hreinir, ekki áberandi hvellandi á 2.
aortalokutóni. Mjúkt I—11° systoliskt ó-
hljóð yfir apex.
Blóðþrýstingur: 185/125 í hægri handlegg
útafliggjandi.
195/135 í hægri handlegg
standandi.
195/130 í vinstri handlegg
útafliggjandi.
205/135 í vinstri handlegg
standandi.
Útæðapúlsar allir finnanlegir og samhverf-
ir. Ekki áberandi æðaveggjaþykknun;
pulsus femoralis finnst merkjanlega á und-
an pulsus radialis. Ekki heyranlegt suð
yfir háls- og nýrnaslagæðum né ósæðinni,
en lágvært suð heyrist yfir báðum læra-
slagæðum.
Augnbotnaspeglun leiddi ekki í ljós
neinar breytingar á vídd slagæða, misræmi
í þykkt slag- og bláæða, né óeðlileg kross-
mót og alls engin merki um blóðvatnsút-
flæði (exudat) eða blæðingar. Sjóntauga-
kólfur skýrt afmarkaður.
Óveruleg teikn um vöðvabólgur fundust
í axlarvöðvum, en ekki statiskar skekkjur
hryggjar eða ilsig og engin merki um
eymsli á nýrnastöðum né grunur um
stækkun nýrna.
Hjartaafrit 12.4. sýndi reglulegan sinus-
rythma. P-takkar og QRS-útslög voru eðli-
leg. S-T bil lækkuð í leiðslum vinstra
hjartahólfs og áberandi U-takkar, þ. e.
breytingar samrýmanlegar ofþykknun
vinstra afturhólfs ásamt/eða án kalium-
lækkun í blóði.
Blóð- og þvagrannsókn leiddi eftirfar-
andi í ljós: Blóðhagur: Eðlilegur. Fastandi
blóðsykur: 87 mg%, 90 mín. eftir 50 gr.
glucosuhleðslu: 63 mg%. Serum-calcium
10,2 mg%. Cholesterol 236 mg%, trigly-
ceridar 72 mg%. Serum-natrium 142
mEq/1, serum-kalium 2,6 mEq/1. Þvaghag-
ur: Eðlil. m. t. t. sykurs, eggjahvitu og for-
melementa, en eðlisþyngd var 1006 og pH
6,0.
Rtg. skoðanir voru gerðar og leiddi
hjarta- og lungnamynd ekkert athugavert
í Ijós utan „hypertoniu blæ“ á vinstra aft-
urhólfi. Lendahryggur sýndi eðlilega lið-
bolshæð og liðbil.
I. v. urografia: Ekkert athugavert nema
minnkuð upphleðsla skuggaefnis, þ. e.
minnkuð þéttihæfni nýrnagagnvefsins.
Að þessum upplýsingum fengnum 19.4.
1973, var beðið um pláss fyrir S. á lyf-
læknisdeild Landsspítalans til staðfesting-
ar eða útilokunar rökstudds gruns um
aldosteronismus.
Sjúklingur var innlagður á III. deild
Landsspitala þ. 7.5. 1973 og verður nú
rannsóknarleiðin rakin og forsendur til-
færðar. Leitað var staðfestingar á heilsu-
fars- og ættarsögu.
Rannsókn í Hjartavernd í nóvember
1970 var eðlileg, að því er sjúklingur vissi.
Afrit rannsóknanna leiddi þó í Ijós:
„Hefur á sl. ári tekið eftir auknu þvag-
magni“.
„Fær höfuðverk einu sinni eða oftar í
mánuði“.
„Hefur verið óeðlilega þreyttur“.
„Er orðinn áberandi eirðarlaus“.
Systoliskt óhljóð á apex við skoðun af
stigi I—II.
Blóðþrýstingur: 170/106 (13.11. 1970),
180/90 (27.11. 1970).
Þvag: pH 6, eðliSþyngd 1008.
Diagnosis: Hypertonia systolica (405,0).
Ráðleggingar til heimilislæknis: Eftir-
lit og e. t. v. meðferð.
Ráðleggingar til þátttakanda: Leita til
heimilislæknis.
Hjartarafrit sjúklings er túlkað eðlilegt,
Minnesota code 100, en við skoðun þess nú
(maí 1973) sjást augljósir U-takkar í rit-
inu, í leiðslum V2 til V5, og QT mælist
lengt (0.43 sek.), en ætti samkv. formúlu
miðað við hraða að vera 0,41 til 0,31 sek.
(formúlan er QT 1/8R-R -f 0.28 ± 0.05).2r'
Vegna ættarsögunnar var sjúkraskrá
föður S., sem lá á Landspítala 1968, dregin
fram, og staðfesti hún, að faðir hans, þá
58 ára gamall, hafði svæsna æðakölkun,
vægan háþrýsting og sykursýki. Göngu-
verkir í kálfum voru fyrir hendi í 5 ár og
mun lengur fótadofi, ónot og óeirð í gang-
limum. Serum natrium og kalium mæld-
ust hins vegar eðlileg.