Læknablaðið - 01.08.1977, Qupperneq 34

146
LÆKNABLAÐIÐ
voru barkaþræddir (intuberaðir) þar af
fengu 35 succinyloholin og 2 pancuronium
til að auðvelda barkaþræðingu. Ellefu var
gefið pencuronium eftir barkaþræðingu.
Þrjátíu önduðu af sjálfsdáðum, með nokk-
urri en reglulegri aðstoð. Öndun 20 sjúk-
linga var stjórnað með öndunarvél eða
hendi. Ringer’s Laktate lausn og blóð var
gefið eftir þörfum. Athugað var hversu
fljótt sjúklingarnir vöknuðu eftir aðgerð,
hvort þeir hefðu skjálfta, ógleði, uppköst
eða höfuðverk.
Árangur
Svæfing var fullnægjandi hjá öllum
sjúklingunum. Þeir 5, sem svæfðir voru
með enfluran (-j-N20/02 ) eingöngu, þoldu
lyfið vel og varð ekki vart hósta eða radd-
bandakrampa (laryngospasm). Þéttni var
aukin jafnt og þétt upp í 3’—4% og sjúk-
lingarnir barkaþræddir 6—9 mínútum frá
upphafi svæfingar, 3 ám succinylcholins.
Hámark byrjunarskammts þeirra, sem
fengið höfðu thiopental eða ketamín var
breytilegt frá 1-—4%, þó flestir þyrftu
2—3%. Viðhaldsskammtur var svo eðlilega
ákveðinn eftir dýpt svæfingar og var oft-
ast 1—2%. Enginn sjúklinganna sýndi
merki um krampa af neinu tagi.
Nokkurt blóðþrýstingsfall varð á fyrstu
10 mínútum svæfingar í 4 tilvikum sem
hér segir: 1) Efri mörk blóðþrýstings lækk-
uðu úr 140 mm Hg í 105. 2) 110 í 80. 3)
130 í 100 og 4) 150 í 120 mm Hg. Við
minnkaða enflurangjöf, aukinn vökva og/
eða upphaf aðgerðar hækkaði blóðþrýsting-
urinn fljótlega. Púlshraði hélst mjög stöð-
ugur hjá nær öllum sjúklingunum. Hjart-
sláttaróreglu fengu 2. Þrem var gefið
adrenalín í slímhúð (nef, munn) án þess
að hjartsláttaróreglu yrði vart.
Enfluran hafði letjandi áhrif á öndun.
Öndunarhraði jókst nokkuð, öndunarrúm-
mál minnkaði, svo og mínútu rúmmál.
Ekki bar á aukinni munnvatnsmyndun.
Vöðvaafslöppun þeirra 39, sem ekki var
gefið vöðvaafslappandi lyf eftir barka-
þræðingu var nægileg í öllum aðgerðum.
Líkamshiti lækkaði smávægilega hjá öll-
um, mest 1,2°C.
Áberandi var hversu sjúklingamir vökn-
uðu fljótt eftir svæfingu. Fjörutíu og einn
taldist vaknaður innan 10 mínútna frá
lokum svæfingar, fimm milli 10 og 15 mín-
útna, tveir eftir 15—20 mínútur og tveir
þurftu 25—30 mínútur til að vakna, en
báðir höfðu fengið ketamín.
Fimm höfðu skjálfta eftir aðgerð, fimm
kvörtuðu um ógleði, einn kastaði upp.
UMRÆÐA
Rannsóknir benda til að enfluran stand-
ist þær kröfur, sem gera verður til svæf-
ingarlyfs4 12 (tafla 1).
TABLE 1
Enflurane compared with criteria
for an ideal anesthetic agent
Criteria Enflurane
1. Nonflammable
2. Chemically stable
3. Potent -þ
4. Allows adequate oxygenation -f-
5. Gives wide margin; between
anesfhesia and cardiac arrest -j-
6. Signs of anesthesia guide depth -f-
7. Smooth, rapid induction and
recovery - (-
8. No cardiac irritability ±
9. Provides good muscular
relaxation +
10. Provides adequate analgesia ±
11. Minimal disturbance of vital
function ±
12. Compatible with other drugs
in anesthesia ±
Það, sem hinsvegar hefur valdið mönn-
um mestum heilabrotum, eru hin örvandi
áhrif lyfsins á miðtaugakerfi. í djúpri en-
fluran svæfingu koma fram verulegar
breytingar á heilariti (mynd 2), og jafn-
framt hafa komið fram merki um ertingu á
heilaberki (kippir í neðri kjálka, hálsi eða
útlimum) hjá örfáum sjúklingum.
Þessi verkun enflurans er óþekkt hjá
öðrum svæfingalyfjum, sem nú eru notúð
til innöndunar. EEG sjúklinga í grunnri
enfluran-, metoxyfluran og halotan svæf-
ingu er hraðara (high-frequency activity)
en gerist í eter og cyclopropan svæfingu.9 3
Sé t.d. metoxyfluran þéttnin aukin sést
meiri hraði í heilaritinu, eni ekki þeir
toppar (spikes), sem koma fram á sam-
svarandi stigi enflurangjafar. Neigh og