Læknablaðið

Årgang

Læknablaðið - 01.08.1977, Side 83

Læknablaðið - 01.08.1977, Side 83
LÆKNABLAÐIÐ 175 ÚRDRÁTTUR ÚR ERINDUM, SEM FLUTT VORU Á III. ÞINGI FÉLAGS ÍSLENSKRA LYFLÆKNA, HÖFN, HORNAFIRÐI 3.-5. JÚNÍ 1977 Athugun á glycoproteinum og blóðfitu í blóði sykursjúkra Höfundar: Ársæll Jónsson og J.K. Wales (Department of Medicine, University of Leeds) Fimm glycoprotein (haptoglobulin, fibrino- gen, (3-lipoprotein, caeruloplasmin og cp2- macroglobulin) og blóðfita (þriglycerid og cholesterol) voru mæld í blóði 145 sjúklinga á göngudeild sykursjúkra. Meðalgildi mældust innan eðlilegra marka. Af 145 sjúklingum notuðu 52 insulin og af þeim höfðu 24 fundið nýlega til einkenna um lágan blóðsykur. Reyndust þeir hafa marktækt lægri glycoprotein og blóðfitugildi en sá sjúk- lingahópur sem neitaði slikum einkennum. Ails reyndust 64 sjúklingar hafa einkenni um fylgikvilla sykursýkinnar. Hjá þeim fundust hærri gildi á haptoglobulin, fibrinogen og cp^- macroglobulini borið saman við 81 sjúkling, sem höfðu engin slík einkenni. Hjá þessum tveim hópum var enginn marktækur munur á blóðsykri eða blóðfitu. Ályktað er, að mæling á giycoproteinum í blóði sykursjúkra geti gefið gleggri mynd á horfum (prognosis) sjúkdómsins og jafnframt verið mælikvarði á gæði meðferðarinnar. Ref.: Diabetologia, 1976, 72, 245-250. Hyperplasia adrenalis congenita á íslandi 1945—1877 Sigurður Þ. Guðmundsson Meðfædd nýrnahettubarkarstækkun með of- framleiðslu karlkennandi steraafbrigða og und- irmálsframleiðslu cortisols er sjaldgæfur kviili. Ástæðan er þurrð eða skortur einhvers þeirra efnahvata sem þurfa til framvindu þeirrar líf- efnakeðjubreytingar hverrar endapunktur er cortisolmyndun, sem við þessar aðstæður verð- ur alltaf ófullnægjandi með þar af leiðandi of- framleiðslu ACTH (NHB-SH) og óhjákvæmi- legs ofvaxtar nýrnahettubarkarins. Þetta sjúkdómsástand hefur verið greint með vissu 16 sinnum hérlendis á s.l. 32 árum. Gerð verður grein fyrir, hvaða efnahvata- gallar voru að verki, og hvernig að greiningu ástandsins var staðið. Árangur skurðaðgerða við Graves sjúkdómi: Samanburður á sjúklingum í Aberdeen og á Islandi Höfundar: Bjarni Þjóðieifsson, A.J. Hedley, Matthias Kjeld, D. Donald, M.I. Chester, W. Michie, J.S. Beck, J. Crooks, R. Hali. Inngangur Það er vel þekkt að margir þættir hafa áhrif á árangur skurðaðgerða við Graves sjúk- dómi. Til þess að kanna nánar áhrif einstakra þátta var gerð samanburðarrannsókn á 146 sjúklingum í Aberdeen og 137 á íslandi, sem höfðu fengið þessa meðferð. Niðurstööur Á Islandi fengu 24% sj. aftur ofstarfsemi eftir aðgerð, en aðeins 4% í Aberdeen. Aftur á móti fengu 36% sj. vanstarfsemi eftir aðgerð í Aberdeen, en aðeins 8% á Islandi. Meðalald- ur við aðgerð var marktækt hærri í Aberdeen (39,9 ár) en á Islandi (33,2 ár) og var það talið stafa af því að sjúkdómurinn kom fyrr fram á Islandi. Mat skurðlæknis á stærð skjaldkirtils var skráð og reyndist ekki marktækur munur milli landa. Tíðni skjaldkirtilsmótefna i blóði (thyroglobulin og cytoplasmic mótefni) var marktækt hærri hjá sj. í Aberdeen. Ólífrænt joð í blóði var marktækt hærra hjá sj. á Is- landi. Mælingar á starfsgetu skjaldkirtilsrestar- innar (thyrotropin i blóði, joðuppt-aka skjald- kirtils fyrir og eftir thyrotropin gjöf) bentu til meiri starfsgetu hjá íslenskum sj. á öllum stig- um eftir aðgerð. Svipað hlutfall sj. sýndi eðli- lega bælingu á joðupptöku skjaldkirtils við T:. gjöf á báðum stöðum. Ályktanir Hin háa tíðni vanstarfsemi eftir aðgerð í Aberdeen samanborið við Island stafar af: 1) Mismunandi náttúrlegur gangur sjúkdómsins leiðir til að sj. koma eldri til aðgerðar í Aberdeen. 2) Mun hærri tiðni skjaldkirtilsmót- efna hjá sj.í Aberdeen. Hvorutveggja leiðir til skjaldkirtilsbólgu og skertrar starfs- og endur- nýjunarhæfni skjaldkirtils. Á Islandi stafar hin háa tíðni ofstarfsemi eftir aðgerð af heilbrigðri kirtilrest, sem auk þess er hlaðin af joði og skjaldkirtilshormónum. Sennilegt er að hið mikla magn joðs í fæðu Islendinga eigi þátt í að sjúkdómurinn kemur fyrr fram hér en í Aberdeen. Þetta sýnir að umhverfisþættir geta ráðið miklu um útkomu skurðaðgerða við Graves sjúkdómi og að nauðsynlegt er að að- laga meðferð aðstæðum á hverjum stað. Um orsök nýrnahettubarkarvana (NHBV) á íslandi 1943—1975 Sigurður Þ. Guðmundsson
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Læknablaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Læknablaðið
https://timarit.is/publication/986

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.