Læknablaðið - 15.04.1987, Blaðsíða 43

LÆKNABLAÐIÐ
141
Heiðdls Norðfjörð ritari við spjaldskrárvinnu. Nú er
verið að samræma skráningu sjúklinga, en
spjaldskrárvinna hefur dregist aftur úr á
Heilsugœslustöðinni.
að halda og lætur Heyrnar- og talmeinastöðinni í
té húsnæði þegar hún veitir þjónustu á svæðinu.
SAMSKIPTI LÆKNA
HEILSUGÆSLUSTÖÐVARINNAR OG
FJÓRÐUNGSSJÚKRAHÚSSINS
Við afnám tilvísunarskyldu versnaði
upplýsingastreymi milli lækna og nokkur
samskiptavandamál komu upp. Þetta hefur færst
í betra horf á ný. Læknar í ákveðnum sérgreinum
taka einungis á móti sjúklingum eftir tilvísunum
en aðrir sérfræðingar taka á móti sjúklingum
beint og milliliðalaust. Það skiptir því miklu að
upplýsingar gangi greiðlega á milli.
Málin voru rædd í Læknafélagi Akureyrar og
vorið 1985 var haldið málþing á vegum félagsins
um samskipti lækna. Læknafélag Akureyrar
heldur að jafnaði fundi einu sinni í mánuði yfir
veturinn með fræðilegum fyrirlestrum og
umræðum. Félagsmálin eru oft rædd jafnhliða.
Vikulega eru haldnir fræðslufundir á
Fjórðungssjúkrahúsinu og eru heilsugæslulæknar
velkomnir á þá alla þótt menn eigi misjafnlega
auðvelt með að mæta þar.
Ekkert hindrar heilsugæslulækna i að fylgjast
með sjúklingum sínum sem liggja á
Fjórðungssjúkrahúsinu þótt slikt hafi ekki verið
Á aðgerðastofu vinnur hjúkrunarfræðingur háifan
daginn.
rætt sérstaklega hjá Læknafélagi Akureyrar. í
staðli Félags íslenskra heimilislækna um starfsemi
og starfsaðstöðu heimilislækna er gert ráð fyrir,
að heimilislæknar heimsæki sjúklinga sína á
sjúkrahús.
Það má segja að mikið samstarf sé milli
Heilsugæslustöðvarinnar og
Fjórðungssjúkrahússins, bæði milli lækna og eins
eru mikil samskipti við þjónustudeildir
sjúkrahússins. Yfirleitt er ekki hægt að segja
annað en allt þetta samstarf gangi vel og sé til
fyrirmyndar.
BÆTA ÞARF STJÓRNUNARÞÁTTINN
Hjálmar taldi afar slæmt hve yfirlæknum
heilsugæslustöðva er ætlaður lítill tími til að sinna
stjórnunarstörfum. Á undangengnum árum hafa
miklar breytingar orðið og starfsemin verið í
mótun. Ef vel ætti að vera þyrfti þáttur yfirlæknis
í stjórnun að vera mun meiri en svo, að hægt væri
að sinna honum sem viðbót við fullt starf
heilsugæslulæknis.
í þessu sambandi er vert að minna á grein er
Stefán Þórarinsson héraðslæknir á Egilsstöðum
ritaði í annað tölublað Fréttabréfs lækna 1986 um
»Stjórnun heilsugæslustöðva«. Stefán færir þar
rök fyrir því að á heilsugæslustöðvum þurfi að