Læknablaðið - 15.08.1987, Qupperneq 37

LÆKNABLAÐIÐ
221
Þetta verður ekki tryggt með öðrum hætti en að
rekstur verði fastur liður í námi læknanema.
Ásmundur benti á að nám í læknadeild fer eftir
tveggja áratuga gamalli reglugerð. Þetta er
dragbítur á framtíðarmöguleika lækna í
heilbrigðisþjónustu, ekki bara hér heldur einnig
annars staðar, vegna þess að læknadeildir og
læknaskólar eru yfirleitt mjög íhaldssamar
stofnanir og erfitt að fá þar fram breytingar
miðað við aðrar háskólagreinar. Það væri
æskilegt að hafa læknanám sveigjanlegra, en ein
af ástæðum þess hve háskólar og læknadeildir eru
íhaldssamar er hræðsla við að glata staðli og þá
um leið staðli lækna í framtíðinni. Þrátt fyrir
erfiðleikana hygg ég samt að framtíðin kalli á
ýmsar breytingar í námi lækna eins og forseti
læknadeildar veit sjálfsagt manna best.
Ásmundur: Öll þessi atriði sem Haukur minntist á
hafa verið að veltast bæði í kollinum á mér og
öðrum sem ábyrgð bera á menntun lækna. Það er
rétt að læknar eru ákaflega íhaldssamir en
vissulega verða háskólar að gæta mjög vandlega
að staðli sínum. Sérstaklega gildir það um litla
skóla eins og hjá okkur, þar sem við erum háð því
að hafa eins góða samkeppnisaðstöðu og
mögulegt er. Samt fæ ég ekki séð að þetta þurfi
að hindra vissan sveigjanleika og aðlögunarhæfni
deildarinnar, það verður ekki undan því vikist og
þetta starf er hafið. Skilgreina verður náms- og
menntunarmarkmið og skipuleggja þau frá
grunni með tilliti til þessa nýja þjóðfélags sem við
höfum þegar forsmekkinn af.
Margs er að gæta, við getum til dæmis nefnt að í
einu af markmiðum heilbrigði fyrir alla árið 2000
segir, að stjórnvöld skuli beita sér fyrir því að
þeir, sem beri ábyrgð á menntun heilbrigðisstétta,
endurskoði hana sérstaklega með tilliti til
frumheilsugæslu. Þetta er útaf fyrir sig ágætis
markmið, en í ljósi skilgreiningaratriða sem við
ræddum í sambandi við forvarnir og þriðju gráðu
lækningar, þá getur annað ekki án hins verið.
Frumheilsugæsla verður aldrei stunduð án
læknaskóla þar sem veitt er mjög fullkomin
grunnmenntun. Hugmyndalegur grunnur og
menntunarþróun eru í þá átt að alls ekki má skera
neitt neðan af náminu, til þess eins að þjóna
pólitískum markmiðum, sem ganga undir nafninu
frumheilsugæsla.
Lbl.: í umræðu á vegum Læknablaðsins fyrir
skömmu tók meðal annarra þátt nýútskrifaður
kandídat, er nú gegnir starfi heilsugæslulæknis.
Hann var spurður hvernig honum nýttist námið í
læknadeild til starfsins. Svarið var að áherslur í
náminu væru allt aðrar en þau vandamál, sem
starfið krefðist lausnar á. Má túlka þetta þannig
að læknadeild leggi of mikla áherslu á sérhæfð
vandamál?
Ásmundur: Allir kennarar læknadeildar, ég
sjálfur þar með talinn, hafa fram að þessu haft
óljósa marklýsingu um hvar eigi að hætta að
kenna sérgreinar innan greinarinnar. Þetta atriði
hefur mikið verið rætt upp á síðkastið, og við
komumst ekki hjá að taka alvarlega á þessu
hvernig sem þróunin verður að öðru leyti.
Þar með er ég ekki að segja, að alhæfing þessa
unga manns sé rétt, en vandamálið er fyrir hendi.
Einnig mætti minna á annað sem ég hef heyrt, en
það er að við höfum lagt alltof lítið upp úr
mannlegum samskiptum, sem vel er hægt að
kenna.
Vilhjálmur: Það er fróðlegt að heyra um reynslu
þessa unga læknis. Ég gekk í gegnum sams konar
reynslu fyrir um 10 árum og það er sorglegt að
heyra að enn skuli þetta vera svona.
NAUÐSYN VÍSINDALEGRA RANNSÓKNA
Það má sjálfsagt finna margt að læknadeild og
kennslu hennar, en það er eðlilegt að hún leggi
höfuðáherslu á, að læknar þekki og geti læknað
alvarlega líkamlega sjúkdóma. En læknadeild á
ekki eingöngu að sinna kennslu, þar eiga líka að
fara fram rannsóknir. Slíkar rannsóknir á
heilbrigði og lifnaðarháttum fólks verðum við að
hafa sem grundvöll, þegar sett eru fram óljós
Vilhjálmur Rafnsson og Bjarni Þjóðleifsson.