Læknablaðið - 15.08.1987, Síða 42

226
LÆKNABLAÐIÐ
Meginástæðan eru launin. Breytist þetta ekki til
batnaðar á næstu árum, leiðir það til meiriháttar
vandamála í heilbrigðiskerfinu.
Þetta hefur tvennt í för með sér fyrir lækna. Vanti
hjúkrunarfræðinga geta vissar starfsgreinar
lækna ekki notið sín, það varðar einkum
ákveðnar greinar á sjúkrahúsum. Á öðrum
sviðum myndu stöður hjúkrunarfræðinga rýmast
fyrir stöðum lækna.
NIÐURLAGSORÐ
Haukur: Læknar verða að gera sér grein fyrir
breyttum tímum og nýjum aðstæðum m.a.
duldum atvinnuskorti, sem í sumum tilvikum er
ekki dulinn heldur augljós. Um árabil verður
offramboð á læknum hér á landi, að vísu
tímabundið. Eitt höfuðverkefni læknafélaganna
ætti að vera og hefur verið að tryggja að meðlimir
þeirra hafi næga atvinnu. Eitt atriði er að útskrifa
ekki fleiri kandídata en þörf er fyrir á hverjum
tima. Upplýsa þarf ungt fólk, sem hyggur á
háskólanám, að nám í læknisfræði er mjög
sérhæft nám sem nýtist lítið eða illa við önnur
störf en læknisstörf. Vinna þarf ný starfssvið
fyrir lækna og jafna þarf vinnuálag þeirra. Hluta
framhaldsnámsins verður að flytja til landsins,
sem aftur krefst fleiri og betri námsstaða á stærri
sjúkrahúsum og einnig verður að koma á fót
námsstöðum á heilsugæslustöðvum.
Nú þykir mörgum læknum vegið að sjálfræði
sínu í störfum, að frelsi til faglegra athafna sé
takmarkað, m.a. með boðum og bönnum
yfirvalda og viðsemjenda. Hvað sem líður þeim
viðhorfum hér á landi er víst að víða erlendis búa
læknar við meiri þrengingar en hér þekkjast enn
sem komið er og eru m.a. fólgnar í þeirri stefnu
stjórnvalda að draga umtalsvert úr fjárveitingum
til heilbrigðismála og viðleitni að gera »ars
medica« að nokkurs konar ópersónulegri
iðngrein. Læknar verða að standa vörð um þá
ævafornu reglu að samskipti lækna við sjúklinga
eru ávallt persónulegs eðlis og grundvallast á
gagnkvæmum trúnaði.
-bþ