Læknablaðið - 15.10.1990, Qupperneq 62

422
LÆKNABLAÐIÐ
1 g í vöðva 1 klst. fyrir aðgerð, eða Cephradine (Cph),
0,5 g í vöðva á 8 tíma fresti x6.
Hæfir í rannsóknina voru sjúklingar sem gengust undir
transurethral aðgerð, allir án sýkingar, voru ekki með
þvaglegg og voru ekki á sýklalyfjum. Rannsóknin
var opnuð eftir að rannsakaðir höfðu verið 100
sjúklingar. Samanburðarhópurinn, sem fékk engin
sýklalyf, hafði marktækt algengari þvagfærasýkingar
(52,8%) en meðhöndlaði hópurinn (15,8%) og
var samanburðarhópurinn þess vegna tekinn út úr
rannsókninni. I lokin höfðu samtals 179 sjúklingar
gengist undir rannsóknina. Þvagfæraræktanir vom gerðar
daglega á meðan sjúklingurinn var á sjúkrahúsi og síðan
vikulega í samtals 21 dag eftir aðgerð. Tíðni sýkinga
viku eftir aðgerð var eftirfarandi: Ceftriaxone 4,3%,
Cephradine 16,2% og control 47%. Sýkingartíðnin
þremur vikum eftir aðgerð var 11,6%, 23% og 52,8%.
Ræktanir á prostatabitum, teknum við aðgerð, breyttu
ekki horfum á hugsanlegri-þvagfærasýkingu.
Við teljum að fyrirbyggjandi sýklalyfjanotkun fækki
greinilega þvagfærasýkingum eftir transurethral aðgerðir.
Einn skammtur af Ceftriaxone er jafn góð meðferð og
Cephradine í 48 klst.
STAMEY URETHROPEXIA
Höfundar: Þorsleinn Gíslason, Þórarinn Guðmundsson,
St. Jósefsspítaii, Landakoti
Flytjandi: Þórarinn Guðmundsson
Síðastliðna 19 mánuði hafa alls 18 konur farið í Stamey
urethropexiu á Landakoti. Allar höfðu þær »stress
incontinence« fyrir aðgerð, misslæmar. Meðallegutími
þessara kvenna á Landakoti reyndist vera um 5,5
dagar. Styst var um að ræða 3 daga en lengst 9 daga.
Meðalaldur kvennanna var um 51 ár, yngsta konan 26
ára en sú elsta 81 árs.
Fylgst hefur verið með konunum í 3-19 mánuði. Af
þessum konum eru í dag 15 alveg heldnar á þvag, það
er um 83% árangur og er það miðað við 12 mánaða
eftirlitstíma.
Borið er saman við Marshall-Marchetti-Kranz aðgerðir
framkvæmdar á Landakotsspítala á tímabilinu 1985-
1989. Þar er meðalaldurinn heldur hærri en í Stamey
aðgerðunum eða 53 á móti 51 ári. Meðallegutíminn er
mun lengri við Marshall-Marchetti-Kranz aðgerðir eða
tæpir 13 dagar á móti 5,5 dögum.
Árangur af Stamey aðgerðum framkvæmdum á
Landakoti er góður og síst verri en í sambærilegum
afturleitnum rannsóknum erlendis frá. Þar, eftir því sem
næst verður komist, er 60-90% af konum heldnar, en
verður lakari því lengur sem sjúklingnum er fylgt eftir.
Tvær niðurstöður koma helst til greina:
í fyrsta lagi styttir Stamey aðgerð verulega legutíma á
sjúkrahúsi.
I öðru lagi er árangur fyllilega sambærilegur af
Stamey aðgerðum miðað við aðrar aðgerðir við »stress
incontinence«.
SPÍNAL HÖFUÐVERKUR - ÁRSUPPGJÖR Á
LANDSPÍTALANUM 1988
Höfundar: Gísli Vigfússon, Jón Sigurðsson, Landspítalinn
Fiytjandi: Gtsli Vigfússon
Efniviður: Allir sjúklingar sem fengu spínal deyfingu
(mænuvökvadeyfingu) á svæfingadeild Landspítalans
á árinu 1988 voru með í rannsókninni. Ástæður
(indikationes) fyrir deyfingum og nálarstærðir til
deyfinga voru samkvæmt venju á deildinni og háðar
ákvörðunum einstakra svæfingalækna. Könnuð vora gæði
deyfinga og viðhorf sjúklinga til þeirra. Könnuð var
tíðni spínal höfuðverkjar. Sérstaklega var athugað hvort
upplýsingar til sjúklinga fyrir deyfingu hefðu áhrif á
tíðnina (hópur A upplýstur, hópur B óupplýstur). Þá var
könnuð höfuðverkjatíðni eftir mismunandi nálarstærðum.
Niðurstöður: Rannsóknin náði til 507 spínal deyfinga.
Sjúklingar vora á aldrinum 16 til 94 ára, meðalaldur
65 ár, konur voru 40%, karlar 60%. Sjúklingar komu
frá ýmsum deildum spítalans, almennri skurðdeild 20%,
þvagfæraskurðdeild 37%, bæklunarskurðdeild 39% og
kvennadeild 4%. I 76% tilvika gekk vel að deyfa, í 23%
komu upp vandamál við framkvæmd deyfingarinnar,
en í 1% tilvika tókst ekki að deyfa. Notaðar vora
þrjár mismunandi stærðir af nálum 22G (59%), 25G
(37%) og 26G (4%). Til deyfinga var notað Marcain
(85,5%), Xylocain (14,3%) eða Tetracain (0,2). Af
þeim sem tókst að deyfa, vora gæði deyfingar metin
góð í 97% tilvika. í viðtali eftir aðgerð fengust svör
frá 88,6% sjúklinga. Langflestir (91%) vora ánægðir
með deyfinguna. Heildartíðni höfuðverkjar var 19,4%,
en tfðni spínal-höfuðverkjar var 9,6%. I hópi A voru
tíðnitölumar 21,7% og 10,2%, en í hópi B 19,2% og
9,6%. Sjúklingar fengu spínal höfuðverk í 8,3% tilvika
eftir nálarstærðina 22G, í 11,2% eftir 25G og í 16,6%
eftir 26G.
Ályktanir: Yfirleitt tókst vel til með spínal deyfingar.
Þó var spínal höfuðverkur algengur. Höfuðverkur
eftir spínal deyfingu var þó jafn oft annars konar
höfuðverkur. Upplýsingar til sjúklinga höfðu ekki áhrif á
tíðni höfuðverkjar. Fram kom munur á höfuðverkjatíðni
eftir nálarstærð, sen væntanlega má rekja til mismunandi
aldursskiptingar.
THE WEIGHT OF THE THYROID GLAND IN
ICELANDERS
Höfundar: Sigurður E. Þorvaldsson Borgarspítalinn,
Ólafur Bjarnason, Hrafn Tulinius, Krabbameinsskráin
Flytjandi: Sigurður E. Þorvaldsson
The thyroid of 201 consecutive legal autopsies were
weighed from marz 1984 to september 1985.
All glands were weighed fresh before fixation. The
present study shows a considerable increase in weight
of the thyroid gland in Icelanders from the time of
Sigurjónsson’s study in 1939, which showed the male
thyroid to weigh 13,98 grams and the female thyroid
11,58 grams.
Sigurjónsson excluded all glands over 25 grams
stating that ... »glands over 25 grams in weight are
abnormally large as seen from the diagram of frequency
distribution«, and Johnsen excluded all glands over 40
grams stating...» most scientists believe that this is the
upper weight limit for normal glands« (translation).
Unlike these two authors we did not exclude any glands
because of weight alone. The mean thyroid weight in