Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Blaðsíða 13

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
63
»Varst þú hræddur, Norvin?« Unga
stúlkan brosti til hans.
»Afskaplega. Jeg er ekki enn jafn-góð-
ur. Mig langar næstum því til að fara að
ráðum Lecompts og brjótast inn«.
Hún klappaði saman höndunum af
gleði, en þá stóð vörðurinn á fætur og
mælti:
»Nei! Þjer farið ekki innk
»Jeg mundi aldrei leyfa neitt slíkt. Það
væri svívirðing«, sagði Bernie.
»Jeg — get alls ekki hýrst hjer viku-
tíma. Jeg dæi úr leiðindum«.
»Þá skal jeg sjálfur koma inn til þín«,
mælti bróðir hennar.
Myra Nell varð mjög hrædd við þetta
tilboð.
»Nei, nei — ekki þú! Jeg verð að fá ein-
hvern sem getur hjúkrað mjer, þegar jeg
veikist«.
»Hversvegna heldur þú að þú fáir sýk-
ina ?«
»úh! Jeg finn að sóttkveikjurnar
skríða allstaðar í kringum mig; jeg get
stungið þær með prjónum«. Hún kreisti
tár fram í augun á sér.
»Mjer dettur gott ráð í hug«, mælti
Norvin. »Jeg ætla að reyna að ná í hjúkr-
unarkonuna sem frelsaði líf þitt þegar þú
dast af baki«.
»Vittoria? Já, það væri ágætt. En Nor-
vin, það var hesturinn, sem kastaði mjer
&f sjer!« Hún gretti sig til viðvörunar,
svo Bernie ekki grunaði neitt. »Hann var
-afskaplegur fiörgapi«.
»Jeg hefi engin efni á því að kosta
kjúkrunarkonu handa þjer og þú þarft
Leldur enga«, mælti Bernie.
»Það er gott Benny, ef þjer er svo sama
um líf mitt, tærist jeg upp og dey. Þegar
fjölskyldu munaðarlausrar stúlku er svo
sama um hana, þá er best fyrir hana að
'deyja«.
»Jæja þá«, mælti bróðir hennar reiðu-
lega. »Það gerir mig öreiga, en þú verð-
ur nú sem fyr að fá vilja þinn«.
Myra Nell hristi þunglyndislega höfuð-
ið. »Nei, ekki fyrst þú segir þetta svona.
Ef hún væri hjer, gæti hún auðvitað
klipt af mjer hárið, þegar jeg væri orð-
in veik og lögst í rúmið; hún gæti baðað
andlit mitt, þegar fegurð mín væri horf-
in, og hún gæti hlustað á örvæntingu mína
og skilið mig, því að hún er kona. En jeg
er ekki þess virði. Ef til vill gæti jeg kom-
ist af ein, því á eftir verð jeg hvort sem
er að verða kenslukona eða nunna, þegar
jeg er öll útsteypt í bóluörum«.
»Guð minn góður!« Bernie þurkaði af
sjer svitann með skjálfandi hendi. »Held-
ur þú að þetta geti komið fyrir, Norvin?«
»Það er óumflýjanlegt«, mælti ungfrú
Warren kæruleysislega. En alt í einu datt
henni eitthvað í hug, sem gerði hana ör-
vita af hræðslu. »ó!« hrópaði hún. »Nú
datt mjer það alt í einu í hug —! Jeg átti
að verða drotning á grímudansleiknum!
Nú verð jeg ljót og örótt ef jeg næ mjer,
en jeg lifi það ekki af. Þú mátt eiga
grímubúninginn minn, Benny. Geymdu
hann til eilífra menja. Og Norvin má eiga
af mjer hárið«.
»Heyrðu! Jeg — vil ekki eiga hárið«,
mælti Blake. — »Jeg á við, ekki án —«.
»Það er alt, sem jeg get gefið þjer«.
»Það er alls ekki víst að þú fáir ból-
una!«
»Við — skulum nú ná í ungfrú Fab-
rizi«, mælti Bemie skjálfandi af hræðslu.
»Bíddu hjerna og talaðu við hana,
meðan jeg verð í burtu«, mælti Norvin í
flýti. »Og Myra Nell, jeg skal sækjahanda
þjer firn af súkkulaði. Þú skalt fá all-
ar óskir þínar uppfyltar ef þú aðeins
vilt sætta þig við tilveruna.« »Mundu að
það er gegn vilja mínum,« mælti unga
stúlkan. »En hún er ekki á sjúkrahúsinu
núna; hún býr í ítalska hverfinu«. Hún
sagði honum heimilisfangið og hann flýtti
sjer burtu.