Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Qupperneq 23

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
73
•— en nei. Þjer hljótið að vera syfjaður
og það er orðið framorðið«.
»Mjer þætti gaman að spila 1 eða 2
spil«, mælti Norvin. »En við ættum fyrst
að koma okkur saman um einhverja skýr-
mgu á því, hvernig á nærveru minni
stendur«.
»Ágæt hugmynd. Þjer komuð hingað í
verslunarerindum. Jeg símaði og þjer
komuð sem góður vinur — látum oss sjá
■— jeg varð svo glaður yfir því að sjá nýtt
andlit, að jeg hljóp á móti yður til þess
að heilsa yður — og sjá, þessi skorpion,
þetta andstyggilega skriðdýr, sem gætir
hússins, lýsti því yfir að þjer væruð sett-
ur í sóttkví. Hann neyddi yður til þess að
fara inn, þrátt fyrir mótmæli mín. Það
er alt mjer að kenna. Jeg er eyðilagður
maður. Nú hvernig er þetta?«
»Það er ágætt! En hvaða áríðandi við-
skifti eru þetta?«
»Tja! Það er galdurinn! Hvaða verslun
i'ekið þjer?«
»Jeg framleiði bómulk.
»Þá set jeg fje inn í verslun yðar. Jeg
skal skrifa ávísun«.
»Þess gerist varla þörf, nú þegar við
skiljum hvor annan«.
En hr. Branche stóð á þessu fastar en
á fótunum.
»Lygin er alt það sem jeg get gert fyr-
ii' yður. Jeg hefi stundum logið tvennu,
en komst þá ávalt í klípu og afleiðingarn-
ai* komu mjer í koll. Þarna! Jeg treysti
því að þjer notið hana eins og yður best
þóknast. Svo! Það var gott. Hvað skilja
konur í viðskiftum? Ekkert. — Nú, með
fjögra tíma Piquet á dag og eina lygi á
samviskunni, finn jeg, að jeg get verið
gæfusamur þrátt fyrir helvítis bóluna«.
Menn geta gert sjer í hugarlund hvern-
ig Myru Nell varð innanbrjósts næsta
morgun, þegar hún vissi hver það var,
sem hafði brotið sóttkvína.
»Guð minn góður!« hrópaði hún. »Hann
sagði, að hann ætlaði að gera það, en jeg
hjelt að hann meinti það ekki«.
Hún hljóp inn í herbergi Vittoriu, til
þess að blaðra á meðan hún greiddi sjer.
»Hr. La Branche segir að það sje sjer
að kenna og honum þykir mjög mikið
miður«, mælti ungfrú Fabrizi. »En barn,
augun eru að springa út úr höfðinu á
þjer«.
»Mundu ekki augun standa í höfðinu á
þjer, ef fallegasti, ríkasti og hugrakkasti
maðurinn í New Orleans legði sig vilj-
andi í hættu, bara til þess eins að vera
með þjer?«
»En hann sagði að hann kæmi í áríð-
andi verslunarerindum«. Vittoria brosti.
»Mjer dettur ekki í hug að trúa þjer.
Þú þekkir ekki mennina eins og jeg. Hefir
þú virkilega sjeð hann. Dreymir mig
ekki?«
»Jeg hefi sjálf sjeð hann, og ef þú ekki
værir sá letingi sem þú ert, mundir þú
þegar hafa sjeð hann. Ætlar þú að borða
morgunverð uppi hjá þjer eins og vana-
lega«, spurði Vittoria hrekkjalega.
»Vertu ekki að stríða mjer«, hrópaði
ungfrú Warren og roðnaði. »Jeg, jeg er
mjög gefin fyrir að stríða öðrum, en þoli
ekki sjálf stríð. Nei, jeg ætla alls ekki að
borða á herberginu mínu. En auðvitað
verð jeg að koma fram við hann með blá-
kaldri kurteisi«.
»Hversvegna ætlar þú að láta sem þú
sjert móðguð?«
»Skilurðu það ekki? Þetta hlýtur að
vekja mesta slúður. Það er Norvin Blake,
fallegasti, ríkasti...«
»Já, já«.
»Það, að hann verður settur í sóttkví í
sama húsi og jeg, svo að við verðum að
búa saman í vikur eða mánuði. ó, það var
kærkomið hneyksli. Jeg er svívirt alla
æfi«. Myra Nell reyndi að sýna hræðslu-
svip á sjer, en fór að skellihlægja.
10