Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Page 34

84
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
»Segðu mjer það þá«, mælti Felicité
bálreið. »Það er mál til komið að við —
hún og jeg — fáum að tala saman. Jeg
ætla að draga þig á eyranum heim til
hennar«.
»Ungfrú Delard, þjer gerið Bernie
rangt til«, mælti Blake.
Hún sneri sjer að honum. »Rangt til?
Bah! Hann er kvennabósi«.
»Setjist þjer. Menn taka eftir yður«.
»Eftir mjer! Jú! En það er þó ekkert
á móti því, sem seinna verður. Jeg skal
segja allri borginni að hann dingli við
gifta kon!u. Hann hefir stefþumót með
henni þrjóturinn sá arna! Er það ekki
viðbjóðslegt? En jeg er enginn heimsk-
ingi! Jeg hefi elt þau, jeg skal rífa hana
svo í framan, að hún verði alblóðug og
svo skal jeg segja manni hennar allan
sannleikann«.
Ungfrú Delard þagnaði andartak til
þess að blása mæðinni og reyndi Bernie
þá að klappa henni á hendina. Kaldur
svitinn spratt fram á enni hans og hon-
um lá við öngviti. Eins og af gömlum
vana, rjetti hann út hendina og lagaði á
henni hárlokk, sem losnað hafði við hreyf-
ingu hennar.
»Hatturinn þinn fer illa, góða«, mælti
hann.
Hún reigði sig og þokaði sjer frá hon-
urn: »Snerting þín saurgar mig. — Var-
menni!«
Blake seildist í stól og bauð henni sæti.
»Viljið þjer ekki veita honum tækifæri
til að verja sig«.
»Hjálpaðu mjer!« stundi Dreux.
»Bernie elskar aðeins yður eina«, mælti
Norvin.
»Svo, jeg fyrirlít hann«.
»Gerið svo vel að setjast«.
»Nei!« Ungfrú Delard tylti sjer á stól-
brúnina. Það var rjett að hún náði niður
með fótunum.
»Jeg er leynilögreglumaður«, mælti
Bernie.
»Hvaða ný lygi er nú það?«
»Engin lygi«, mælti Norvin. »í þokka-
bót er hann mjög duglegur -— og hann
hefir unnið í La Mafia málinu mjög lengi.
Eitt að því sem hann átti að gera, var að
njósna um Poggi og konu hans. Jeg ætla
að biðja yður að eyðileggja ekki alt fyrir
okkur með afbrýðisemi yðar«.
■>Jeg er ekki afbrýðisöm. Jeg vil bara
ekki aó hann elski aðra, það er alt og
sumt. En lvvað var annars það, sen> þjer
sögðuð?« mælti hún nokkru mildari í
máli.
»Þjer megið trúa mjer«, mælti hann,
»Þótt jeg geti ekki sagt yður meira. Jafn-
vel það, sem jeg hefi sagt yður, megið
þjer ekki segja öðrum. Dreux hefir ekki
getað fyrirbygt þennan misskilning milli
ykkar, því hann hefir lofað að segja eng-
um frá þessu«.
»Lögreglumaður!« hrópaði Felic'ité og
sneri sjer af mestu ástúð að Bernie. »Þú
vinnur að almenningsheill og leggur líf
þitt í sölurnar? Göfugt starf! Getur þú
fyrirgefið mjer?«
Vandræðasvipurinn hvarf þegar af
andliti Dreux og hann setti upp mesta
þóttasvip.
»Fyrirgefið þjer? Eftir öll þessi læti?
Mjer finst, góða mín, að það vera til
nokkuð mikils mælst«.
Varir Felic'íté skulfu og hún leit biðj-
andi á Norvin, svo hann flýtti sjer að
segja.
»Auðvitað hefir hann fyrirgefið yður.
Honum þykir vænt um, að þjer elskið
hann svo mikið að þjer verðið svona af-
brýðisamar«.
Bernie glotti, en þegar ástmey hans sá
það hrópaði hún reið :
»Nú, svo þú skemtir þjer yfir ógæfu
minni, þrjótur! Gott, þú hefir elt kven-
fólk, svo nú skal eg launa líku líkt. An-