Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Blaðsíða 35

NÝJAR KVÖLDVÖICUR
85
toine Giron tilbiður mig og vildi kaupa
handa mjer hring í gærmorgun, ef jeg
vildi samþykkja það«.
»Jeg drep hann!« hrópaði Dreux í
mesta æsingi.
»Hættið nú þessum deilum«, mælti
Blake, »þið elskið hvort annað af heilum
hug...«
»Nei, alls ekki«, mælti hún. »Að minsta
kosti tilbiður Beniie yður«.
Unga stúlkan brosti til ástvinar síns.
»Hversvegna bindið þið ekki enda á
þetta með því að gifta ykkur?«
Ungfrú Delard fölnaði við þessa ein-
örðu spurningu og Dreux varð alveg mál-
laus.
»Það er ómögulegt«, mælti hann loks.
»Nei, síður en svo«, mælti Blake. »Hvor-
ugt ykkar er gæfusamt með þessu lagi.
Þið missið bestu ár æfinnar á þennan
hátt. Hvað varðar ykkur um umtal fólks,
ef þið eruð gæfusöm saman en ógæfusöm,
ef þið eruð aðskilin?«
Hann varð mjög undrandi, er unga
stúlkan sneri sjer að honum og mælti:
»Hversvegna pínið þjer Bernie svona?
Hann hefir sínar ástæður fyrir því að
hann ekki getur giftst mjer. Jeg elska
hann og hann tilbiður mig. Það er nægi-
legt«. Tvö tár runnu niður kinnar henn-
ar. »Það var illa gert af yður að hryggja
hann, herra minn«.
»Bernie, þú ert bjálfi!« mælti Blake
mjög alvarlega, en unga stúlkan var
strax til að fara að verja hann.
»Bjálfi! Svo? Hefir hann ekki reynt að
vinna yður gagn og lagt líf sitt í hættu?«
»Jeg dáist að trygð yðar — og auðvit-
:&ð varðar mig ekkert um það... En hvers-
vegna farið þið ekki hjerna út í garðinn
°g talið um málið? Jeg skal svo hugsa um
■P0ggi-málið«.
Bernie þótti vænt um að komast úr
klípunni og stóð á fætur, en hann var
mJ°g sneipulegur og forðaðist að líta á
vin sinn. Ungfrú Delard, sem nú hafði
gleymt öllum efa og afbrýðisemi, var glöð
og hress, eins og fagur aprílmorgun.
Hafi Bernie Dreux haldið, að óþægind-
unum væri þar með lokið þann daginn,
þá fór hann viltur vegar. Þegar hann um
kvöldið læddist fram hjá dyrum Myra
Nell, rjeðist hún á hann og kveðjan ein
fylti hann ugg og ótta.
»Jeg vil fá að tala við þig nokkur orð,
ungi maður«.
Enginn nema Myra Nell tók sjer það
skáldaleyfi að kalla Dreux »ungi maður«,
og það gerði hún ekki nema þegar mesta
alvara var á ferðum.
»Jeg á ekki nokkurn eyri«, mælti hann.
»Það er ekkert um peninga«, mælti hún
alvarlega. »Það er mjög þýðingarmikið
mák.
»Hvað getur það þá verið?« spurði
hann hissa. »Þú ætlar þó aldrei að fara
að deyja í annað skifti?«
Hún virti hann ekki svars, en fór með
hann inn á lestrarsalinn og settist á stól
fyrir framan hann.
»Jeg hefi heyrt sannleikann«, mælti
hún hátíðlega.
Bernie fölnaði meir og meir, eftir því
sem þýðing orðanna varð honum ljósari.
Hann virtist hverfa niður í stólinn og
verða að engu.
»Við hvað áttu?«
»Það veistu mjög vel«.
»Jeg?«
Hún kinkaði kolli.
»Það er fyrsti bletturinn á nafni okk-
ar og jeg er eyðilögð«.
»Jeg skil þig ekki«, mælti hann svo
lágt, að hún varla heyrði til hans. Honum
fanst vera að líða yfir sig og var að hugsa
um að biðja Myra Nell um þefsaltið
hennar.
»Jeg trúi þessu varla upp á þig«, mælti
hún. »Þú verndari minn, eini maðurinn,
sem jeg hefi litið upp til með virðingu —-