Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Blaðsíða 30

80
NÝJAR KVÖLDVÖKUR
»Það var ógætilegt að koma hingað —
þjer eruð kannske eltur. Segið mjer fljótt
hvað hefir gert yður svona lausmálan.
»Jeg hefi fundið Belisario Cardi«.
Hún fölnaði og augu hennar gneistuðu.
»Já — það er ótrúlegt.« Rödd hans
skalf. »Jeg þekki manninn, það er svo
skrítið. Jeg hefi treyst honum og beðið
hann hjálpar.« Hann þagnaði, því nú
fyrst sá hann að hinn leyndardómsfulli
brjefritari var ófundinn. Ef Maruffi ekki
hafði skrifað brjefin, hver hafði þá gert
það? Hann var voldugasti og ríkasti ítal-
inn í bænum! »Guð minn góður! Það er
hræðilegtk
»Hann verður að sæta maklegri hefnd«,
mælti Vittoria rólega. »Hvað heitir
hann ?«
»Cæsar Maruffi«.
Vantrú og angist skinu út úr svip
hennar.
»Nei!« mælti hún seinlega. »Nei!«
»Þekkið þjer hann?«
Hún kinkaði kolli, svo leit hún óttasleg-
in um öxl.
»Madonna mia! Cæsar Maruffi! Þjer
eruð viti yðar fjær! Það getur ekki verið
Cæsar. Jeg trúi því ekki«.
»Cæsar! Cæsar!« hrópaði hann. Hvers-
vegna kallið þjer hann það? Hversvegna
efist þjer? Hvað þekkið þjer hann?«
Hún gekk frá honum.
»Það er enginn efi á þessu«, mælti
hann. Hann er Cardi. Jeg veit það. Jeg. .«
»Bíðið, bíðið! Segið mjer þetta ekki —
ekki ennþá«. Hún reikaði til dyranna og
hrópaði:
»01ivetta! Komdu fljótt, sorella mia!
Flýttu þjer«.
Olivetta kom full eftirvæntingar.
»Það hefir komið eitthvað ilt fyrir;
segið mjer það strax«, mælti hún og
gleymdi að heilsa.
»Nei, ekkert slæmt«, mælti Blake.
»Vinur okkar hefir uppgötvað dálítið
hræðilegt«, mælti Vittoria veikri röddu..
»Jeg get ekki trúað — jeg — jeg vildi að
þú heyrðir það, carina«. Hún bandaði til
Norvins með hendinni, til merkis um að
hann skyldi byrja frásögn sína.
»Jeg hefi altaf leitað að sameiginlegum
fjandmanni okkar, Belisario Cardi og —
jeg hefi fundið hann«.
Olivetta hrópaði upp yfir sig af gleði
og sigurhrósi. »Guð veri lofaður! Hann
lifir; það er gott. Jeg var hrædd um að
hann hefði svikið okkur«.
»Heyrðu áframhaldið!« mælti Vittoria.
með rödd sem kom Olivettu til að hrökkva.
við. »Enn veistu ekki alt«.
»Jeg veit ekkert annað en það, að hann
lifir. Blóð hans skal greiða okkur blóð
ættmenna okkar. Það er það sem við unn-
um eið að, og jeg hefi ekki gleymt því,.
jafnvel þótt þú hafir gert það. Hann skal
deyja og sál hans fordæmast. Hún talaði
af sama æðisgengna hatrinu sem í Terra-
nova, er hún formælti morðingjum föður
síns.
»Hann nefnir sig Cæsar Maruffi«,.
mælti Blake.
Það varð andartaks þögn; svo mælti
hún stillilega:
»Það eru ósannindi«.
»Nei! Nei! Jeg sá hann þá nótt. Jeg sá
hann aftur í kvöld«.
»Það er ómögulegt«.
»Það segi jeg líka«, mælti Vittoria á-
kaft. »Nei! Nei! Það væri hræðilegt«.
Blake varði málstað sinn undrandi og
reiður.
»Trúið hverju sem ykkur sýnist, en satt
er það samt. Jeg get svarið ykkur að hann
er Belisario Cardi«.
»Guð hjálpi mjer«, mælti dóttir Fer-
rara og gerði krossmark fyrir sjer. Hún
starði í skelfingu á Vittoriu. »Guð hjálpi
mjer«. Hvað eftir annað endurtók hún
orðin og krossaði sig.