Nýjar kvöldvökur - 01.06.1929, Blaðsíða 27

NÝJAR KVÖLDVÖKUR
77
»Hversvegna?« spurði hann undrandi.
»En sú hugmynd! Þú meinar ekkert
"íneð þessu«.
»Jú. Mjer er alvara«.
»Já, en Norvin, þú ert orðinn svo gam-
all að þú gætir verið faðir minn«.
»Nei, það er jeg ekki«.
»Heldur þú, að jeg gæti giftst gráhærð-
um manni?«
»Allir verða gráhærðir«.
»Nei, jeg skal trúlofast þjer, en jeg
'íetla aldrei að giftast neinum. Það eyði-
leggur alla ánægju. Það hefi jeg nógar
^sannanir fyrir, þar sem orðrómurinn hef-
ir fælt hina burtu«.
»Þú ert Mormoni«.
»Nei, það er jeg ekki. Jeg skal segja
þjer svolítið. Ef jeg yfir höfuð gifti mig,
■skal jeg giftast þjer«.
»Það er alt of óákveðið«.
»Það fæ jeg ekki sjeð. En við erum trú-
lofuð. Er ekki svo?«
»Sje það svo« — hann fálmaði eftir
hendi hennar og þrýsti hana — »þá er jeg
mjög gæfusamur«.
Hún beið andartak og horfði feimnis-
lega á hann. Svo mælti hún:
»Nú verð jeg að segja Vittoriu frjett-
irnar. En heyrðu — vertu ekki svona
hræddur«.
Svo þaut hún burtu. Þegar ungfrú
Fabrizi kom upp í herbergi hennar hálf-
tíma síðar, lá hún uppi í rúmi rauðeygð
af gráti.
Norivn sætti sig við þetta eins og hann
gat. Honum þótti vænt um Myra Nell
eins og systur; hann vildi gera henni alt
til geðs, en hann fann að hann elskaði
Vittoriu eina. Hann reyndi að bæla ást
sína niður, til þess að standa við orð sín,
þótt það kostaði hann hinar mestu sálar-
hvalir.
XVIII. KAFLI.
Belisario Cardi.
Eftir hið langa iðjuleysi, langaði Blake
mjög mikið til að hefjast handa að nýju,
en hann hafði lítið að gera.
Vitnaleiðslurnar gegn föngunum voru
í besta lagi. Sjálfir höfðu þeir ráðið sjer
duglega málfærslumenn og búið sig und-
ir hina grimmustu baráttu. Enginn vissi
með vissu hvaðan þeir höfðu fje, en allir
fundu að máttug öfl voru að starfi til
þess að frelsa þá. Leynilögreglumenn eltu
aðra leynilögreglumenn. Málfærslumenn-
irnir voru eltir af njósnurum og ráða-
gerðum þeirra lostið upp; nauðsynleg
vitni hurfu án þess nokkur vissi hvað af
þeim hafði orðið.
Hinn ókunni, er þannig starfaði í laumi,
gat ekki verið neinn annar en Belisario
Cardi, sem þó stöðugt komst hjá því, að
kæmist upp um hann,
Norvin vissi ekki hvað hann átti til
bragðs að taka, hann gat ekki gert ann-
að en beðið eftir upplýsingum frá hinum
nýja bandamanni sínum, Vittoriu Fabrizi.
Það var hugsanlegt, að hún findi einhvern
rekspöl, en að hann aftur á móti gæti orð-
ið til þess að spilla fyir með einhverri ó-
varkárni.
Meðan á þessu stóð, varð hann að sætta
sig við afleiðingarnar af slúðri Bernie
Dreux. Allir álitu hann trúlofaðan Myru
Nell, og gat hann auðvitað ekki neitað
því. En þegar hann hringdi í síma heirn
til hennar og spurði hvenær hann mætti
koma í heimsókn, varð hann mjög for-
viða er hún svaraði:
»Þú mátt alls ekki koma, Þú ert þegar
búinn að spilla allri lífshamingju minni'
Jeg hefi ekki sjeð neinn af drengjunum
síðan jeg kom heim. Jafnvel lögreglu-
þjónninn gengur nú hinum megin göt-
unnar«.