Árbók skálda - 01.12.1955, Blaðsíða 30

28
er sumarloftið orðið fullt af allskyns hljóðum og hljómum,
samfelldum hávaða. Köll og háreysti manna, svínarýt, hund-
gá, hænsnagagg, öskur nautgripa, vélsköll í bílum og bifhjól-
um, sem hendast eftir þjóðveginum í áttina til borgarinnar.
Og þessi hljóð blandast á einkennilegan hátt korri í dúfu,
sem á hreiður á syllu undir vindskeið hússins, og japlinu í
Ásbirni og viðureign við skerpukjötið.
Hann heyrir að glugga er hrundið upp í einu húsinu hand-
an við þjóðveginn. Hann sér kvenmannshöndina, sem opnaði
gluggann, hverfa aftur inn fyrir og gluggatjöldin bærast fyrir
morgungolunni. Hann fær hjartslátt.
Jóna er þá komin á fætur svona snemma, hugsar hann með
sér. Flugvél flýgur lágt hjá og yfirgnæfir allan annan hávaða.
Ásbjörn heyrir hvorki né finnur til sjálfs sín nema hjartans,
það hamast í brjósti hans. Flugvélin fjarlægist og sumarloftið
fyllist aftur sínum fyrri hljóðum og hljómum. Hann starir enn
á gluggatjöldin, sem bærast fyrir opnum glugganum. En nú
er útidyrunum hrundið upp og út kemur ungur, óbreyttur
amerískur hermaður. Þetta er laglegur maður með fremur
langt andlit, dökkhærður og fínlegur. Hann er léttur í spori,
og í svo góðu skapi, að hann kemur varla við jörðina, þegar
hann gengur eftir stéttinni. Hann svífur áfram. Og hann er
ekki alveg á því að opna hliðið svona lóttur og liðugur, ó,
nei. Þegar hann nálgast hliðið tekur hann undir sig stökk og
hendist yfir það. Það er nú meira, hvað hann getur verið
léttur á sér, þessi ameríski piltur. Jóna stendur hálfklædd í
gættinni og veifar til hans um leið og hann stekkur upp á
þjóðveginn. Hann brosir til hennar á móti og líður áfram í
sæluvímu eftir þjóðveginum. Ásbjörn hættir við skerpukjötið,
lætur það, sem eftir er, niður í kofortið sitt og flýtir sér í fötin.
Jóna er vistarstúlka þama í húsinu á móti, og hefur for-
stofuherbergið út af fyrir sig. Hún er tuttugu og tveggja ára
gömul, ástríðufull, brúnhærð og smáfríð. Ekki er hægt að
segja, að hún sé feit, en fremur há og þéttvaxin.
Ásbjörn hefur klætt sig og er staðráðinn í því að fara yfir