Árbók skálda - 01.12.1955, Síða 43

41
þú átt ekki að lesa svona blöð og eyða peningum í þau.
Ekki lásu systkini þín slíkt og þvílíkt á meðan þau voru
ung; en það eru sosum aðrir tímar nú, það má nú segja.
Þið eruð þó öll fædd og uppalin af sömu siðmenntuðu foreldr-
unum. Og hefur ekki einmitt faðir þinn hvað eftir annað talað
og skrifað um það opinberlega, hvað innihald þessara blaða
sé hættulegt; að það sé hverjum sönnum Islendingi ósam-
boðið að svo mikið sem opna slík sorpblöð, hvað þá lesa
staf í þeim! — Ég get ekki að því gert, en ég kemst bara í
æsing þegar annað eins og þetta fer að setja húsið hér á
annan endann. Ekki satt, Páll?
Maðurinn leit út fyrir að ætla að klappa saman lófunum,
en hann var þá bara að þurrka sér um hendurnar eftir að
hafa snert reyktan lax. Samstundis þokaði hann stólnum frá
borðinu, æðrulaust, reis silalega á fætur og tautaði eitthvað;
enginn ljáði eyra hvað það var.
Við viljum ekki hafa slík blöð hér innfyrir dyr, áréttaði frúin.
Takk fyrir matinn, sagði dóttirin og fýldi grön; lyfti einnig
brúnum kæruleysislega.
3
Aftur var síminn kominn í samband, hvemig sem á því
stóð. Síðla kvölds var hringt; húsbóndinn ekki heima. Frúin
svaraði með þjósti: Hvað er það?
Stutt þögn. Síðan frúin, í langdregnum tón, blíðasta rómi:
Ó! Ert það þú, elsku Þura mín! Og ég sem hélt það væri
einn af þessum. ... Jájá, það held ég nú; hann fer í fyrra-
málið. ... Beina leið til New York, já. ... Já. ... Jú; eftir veð-
urspánni að dæma léttir til, svo að vonandi verður flogið. ...
... Já. ... Já, það er alveg ó-trú-lega margt sem maður þarf
að hafa í huga. Þetta var allt ákveðið á síðustu stundu. En
nú er hann líka búinn að pakka; þær standa héma töskurnar.
Allt tilbúið bara. ... Ha? ... Ég? Ónei, mér var nú ekki boðið,
elskan mín. ... Ha? ... Jú, ég get nú ekki neitað því, að mig
langar alveg afskaplega, en. ... Já. ... Já. .. Jájá. ... Það