Félagsbréf - 01.01.1958, Blaðsíða 19

PÉLA'GSBRÉP
9
Kenn oss að lilýða
kall þitt á,
hníga sem þú
í hamragjá,
síðan við klakann
sœttum ná,
rósemd við róðukross.
Herð oss, lirollkaldi
heljarskafl,
helg oss þinn róm.
Iskaldan boðar þú
efsta dóm.
Flyt oss þitt Ijóð
um feigðar él,
fyrr en þín tunga
frýs í hel,
fyrr en skelfingin
fyllir þel
og ragnarök eyða oss.
Styrk þú mig, steypiflóð,
stæltu minn hug
og styrjar völd.
Varnar er þörf
á varga öld.
Rösklega kveður þú
rammaslag,
hamrar þinn spádóm
um hinzta dag.
Aðvörun þung
felst í þeim brag:
dómsorð þitt, Dettifoss.
Læs oss á lyda
kald appell,
falla som du
i djupet fell.
Ven oss til klaken
kald, som svell
under kvar einsleg kross.
Herd oss, uliuggande
heljarbod.
Lær oss ditt sprák.
Rimkaldt det kling
mot ragnarok.
Lær oss ditt kvad
om livs forlis,
innan di tunge
frys til is,
innan den store
angest ris,
dá Naglfare kastar loss.
Styrk meg, du stupande.
Stálsett min hug.
Vig han til strid.
Verje eg treng
i vargetid. —
Nábleik og nifs
mot natt á sjá
hamrar du kaldt
di Heljarspá.
Du let oss visleg
varsel fá
om domsluren,
Dettifoss.