Félagsbréf - 01.01.1958, Blaðsíða 58

48
Við, sem byggðum þessa borg, og
flytur þetta hefti minningar átta
Reykvíkinga. Fyrsti þátturinn, Ævi-
starf við sjúkrabeð, er eftir Guð-
mund Thoroddsen, prófessor. Segja
má, að Guðmundur hafi nokkra sér-
stöðu meðal þeirra, sem í þessa bók
rita. Hann elst upp á vel stæðu
menntaheimili, fær hina beztu aðstöðu
til að stunda það nám, sem hann
hefur mesta löngun til og fullkomna
sig í starfi sínu. Hlýtur ungur að
aldri prófessorsembætti við Háskól-
ann og gegnir því starfi og yfir-
læknisembætti við Landspítalann
langan starfsdag. Þáttur þessi er
fjörlega skrifaður, eins og búast
mátti við af þessum síunga og fjör-
mikla orkumanni, er svo blessunar-
lega virðist hafa sloppið við að for-
pokast af embættis- og menntahroka,
sem því miður er svo alltof algengt.
Þama er á skemmtilegan hátt sagt
frá æskuárum höfundar, og er sú
frásögn raunar mestur hluti þátt-
arins, en næsta lítið minnzt á ævi-
starfið við sjúkrabeð. I lok þáttar-
ins er gamansamt kvæði eftir próf-
essorinn, en hann hefur um langan
aldur verið nokkurs konar hirðskáld
læknastéttarinnar.
Næsti þáttur, Einfari í mergðinni,
er eftir Hannes Jónsson, kaupmann.
Hann var fyrr á árum allþekktur
fyrir málavafstur og eins konar upp-
reisnarmaður í sinni stétt. Hannes
er kominn af Natani Ketilssyni og
virðist bera nokkum svip af þessum
forföður sínum, hversu mikið sem
erft er af þessum líkindum og hversu
mikið áunnið, en hann virðist leggja
mikla stund á að bera flestar gerðir
sínar og viðbrögð saman við Natan,
PÉLAGSBRJÉF
hversu happasæl sem sú stæling hef-
ur verið honum. Alltaf heldur leiðin-
legt, þegar menn eru að reyna að
stæla dauða menn.
Þættirnir Manni strokið um vanga
eftir Sigurð Ólafsson, rakara, Aldrei
hætt að leika sér eftir Erlend Ó. Pét-
ursson, Prá roðaskóm til bifreiðanna
eftir Egil Vilhjálmsson og Hér stend
ég og get ekki annað eftir Sesselíus
Sæmundsson eru allir hinir læsileg-
ustu og margt fróðlegt í þeim að
finna. Beztir af þáttunum í bókinni
finnast mér samt þættirnir Lífsstríð
í sulti og seyru eftir Ólaf G. Ein-
arsson og Gaman og alvara í gráum
leik eftir Hannes Kristinsson, í senn
fróðlegir og skemmtilegir, og væri
gaman að fá fleiri slíka þætti.
Vilhjálmi hefur yfirleitt tekizt vel
með þessa ævisagnaþætti sína, en
nokkuð er þess farið að gæta, að þeir
líkist hver öðrum fullmikið í sumum
atriðum, t. d. mætti þar nefna marg-
endurtekna frásögn af bæja- og
gatnaskipun í Skuggahverfinu.
*
Sigurður Heiðdal:
ÖRLÖG Á LITLA-HRAUNI.
Utg. Iðunn, Valdimar Jóhann-
esson. Rvík. 1957.
Refsivist á íslandi á nú senn að
baki sér tveggja alda sögu. Sú saga
hefur oft verið með harla litlum
glæsibrag og hlutaðeigendum til lít-
ils sóma. Við Islendingar höfum ver-
ið svo heppnir síðastliðin 130—40 ár,
að hér hefur verið fátt um glæpi, a.
m. k. stórglæpi, og ekki hefur verið
í þeim efnum við neitt stórfellt
vandamál að striða. En allt um það