SunnudagsMogginn - 04.12.2011, Blaðsíða 39

4. desember 2011 39
Oft gerði Jónas Jónasson sína eigin reynslu að útvarpsefni. Árið 1977
rædd hann við Frank Herzlin yfirlækni við Freeport-sjúkrahúsið í
Bandaríkjunum sem á þeim árum var orðið „allvel þekkt hér á landi
þar sem svo margir Íslendingar hafa leitað sér lækninga þar á und-
anförnum misserum. Freeport-sjúkrahúsið fæst eingöngu við lækn-
ingar alkóhólisma ... og fæstir þeirra sem þaðan hafa komið hafa fallið í
gryfju ofdrykkjunnar aftur er heim var komið,“ sagði í Dagblaðinu.
Sjálfsagt er þessi þáttur þorra fólks gleymdur utan hvað hann átti með
öðru þátt í að auka skilning almennings á alkóhólisma sem raunveru-
legum sjúkdómi sem halda mætti í skefjum. Fullyrða má þó að Kvöld-
gestir Jónasar séu það efni hans sem flestir þekkja; en þættirnir voru á
dagskrá á föstudagskvöldum, á hverju föstudagskvöldi í meira en þrjá-
tíu ár.
Páll Þorsteinsson, nú upplýsingafulltrúi Toyota, starfaði lengi hjá
Útvarpinu þar sem hann hóf störf árið 1980. Var útvarpsþulur á Rás 1
sumarlangt og um hríð einn umsjónarmanna morgunþáttar. Var
seinna einn af ármönnum Rásar 2 og Bylgjunnar. „Sú kynslóð útvarps-
manna sem var að stíga sín fyrstu skref um 1980 leit mjög upp til stór-
stirna þessa tíma; manna eins og Jóns Múla Árnasonar, Svavars Gests,
Páls Heiðars Jónssonar og Jónasar Jónassonar en sá síðastnefndi var af-
skaplega frjór og skapandi í allri sinni útvarpsvinnu og náði alltaf til
hlustenda. Jónas átti jafnframt mjög auðvelt með að laða fólk til sam-
starfs. Honum fylgdi líka einhver sérstök ára sem gerði hann að
stjörnu. Hann var hár og reffilegur, alltaf vel til fara og fasið þannig að
menn veittu Jónasi eftirtekt. Hann var stjarna til síðustu stundar.“
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
’
Afskaplega
frjór og skap-
andi í allri
sinni útvarpsvinnu
og náði alltaf til
hlustenda.
Páll Þorsteinsson.
Finney og Ralph Fiennes með.
Ekki er búið að segja mikið frá
efni myndarinnar nema að
„það reyni á hollustu Bond við
M þegar fortíð hennar kemur í
bakið á henni“.
Whishaw er menntaður við
Royal Academy of Dramatic
Arts (RADA) í London. Hann
varð fyrst þekktur í hlutverki
Hamlets á sviði Old Vic í leik-
stjórn Trevors Nunn árið 2004.
Síðan þá hefur hann leikið í
fjölmörgum kvikmyndum, þar
á meðal aðalhlutverkið mynd-
inni Ilmurinn: Saga af morð-
ingja. Hann lék Keith Richards
í kvikmyndinni Stoned en í
henni er umfjöllunarefnið ævi
Brians Jones. Hann þykir líkjast
fleiri tónlistargoðum því hann
var ein birtingarmynda Bobs Dylan í myndinni
I’m Not There. Það verður gaman að sjá hvernig
birtingarmynd af Q hann verður í Skyfall en eitt
er víst að hróður hans á áreiðanlega eftir að
aukast enn við að leika í mynd af þessari stærð-
argráðu.
Javier Bardem og Daniel Craig með Bond-gellurnar Bérénice Marlohe og Naomie Harris á milli sín.
Reuters
’
Whishaw þykir líkjast
ýmsum tónlistargoðum en
hann hefur bæði leikið
Keith Richards og Bob Dylan í
kvikmyndum.
Slökkvilið í bænum Lubbock í Tex-
as í Bandaríkjunum þurfti að bjarga
manni sem var fastur í reykháfnum
í húsinu sínu. Hann var ekki að
reyna að vera jólasveinn heldur var
hreinlega læstur úti.
Maðurinn, sem er 22 ára, vildi
spara féð sem annars færi til lása-
smiðs og ákvað að fara inn í gegn-
um strompinn. Þegar þetta gerðist
var klukkan að verða eitt um nótt
og kona hans og barn fylgdust með honum, sem var
eins gott því konan þurfti að hafa samband við neyð-
arlínuna. Slökkviliðsmenn voru búnir að ná mann-
inum um klukkustund síðar og sakaði hann ekki.
Festist í strompi
Jólasveinn í
reykháfnum.
Eldri maður hefur skilað peningum,
með vöxtum, sem hann stal frá Se-
ars í Seattle í Bandaríkjunum á
fimmta áratugnum. Maður kom inn
í verslunina með umslag sem á
stóð Verslunarstjóri Sears. Í því var
miði og hundrað bandaríkjadalir.
Maðurinn stal á milli 20 og 30 döl-
um úr kassanum fyrir mörgum ára-
tugum og vildi skila fénu. Versl-
unarstjórinn Gary Lorentson telur að samviska
mannsins „hafi angrað hann síðustu sextíu ár“.
Öryggismyndavélar náðu myndum af manninum en
búðin veit ekki hver maðurinn er og ætlar ekki að
leita að honum. Peningarnir renna til bágstaddra fjöl-
skyldna fyrir jólin.
Skilaði fénu
Verslun Sears.
Knattspyrnumenn eru liprari í sínu fagi en Jón og Gunna,en á öðrum sviðum eru þeir eins og annað fólk. Nemahvað? Sama er að segja um hitt fræga fólkið; lands- eðaheimskunnum íþróttakempum, leikurum, söngvurum,
stjórnmálamönnunum, og þeim sem eru frægir fyrir að vera frægir,
líður ekki alltaf vel. Brosið er ekki alltaf ekta. Hetjum getur liðið illa.
Pabbar geta líka grátið.
Hörmulegt andlát knattspyrnumannsins Gary Speed, landsliðs-
þjálfara Wales, um síðustu helgi var gríðarlegt áfall á Bretlandseyjum.
Þjóðin er harmi lostin en ekki síður undrandi.
Þessi góðlegi maður lék á
als oddi í sjónvarpsþætti BBC
eftir hádegi á laugardag, þar
sem rætt var um knattspyrnu.
Að því loknu fór hann á
heimavöll Manchester United,
Old Trafford, steinsnar frá
sjónvarpsverinu og horfði á
leik gegn Newcastle með vini
sínum og fyrrverandi starfs-
bróður, Alan Shearer.
Eftir leik ók hann heim og
fannst látinn að morgni. Hafði
tekið eigið líf.
Vinir og fjölskylda hins
látna spyrja sig: Hvers vegna?
Þeir hafa lagt áherslu á það
í vikunni að Speed hafi ekki
verið þunglyndur; hann var
ríkur og frægur og fallegur,
átti yndislega eiginkonu og
tvo unga syni sem honum
þótti afar vænt um.
Einmitt þess vegna er enn spurt og verður áfram: Hvers vegna?
Svörin liggja ekki fyrir og munu líklega aldrei gera. En eins und-
arlegt og það kann að hljóma, gætu þessi sorglegu endalok hugs-
anlega bjargað einhverjum öðrum. Eftir að Speed kvaddi hafa nokkr-
ir breskir knattspyrnumenn þegar hafa samband við forráðamenn
samtaka leikmanna og óskað eftir aðstoð vegna þunglyndis. Fimm
sneru sér til hjálparstofnunar sem Tony Adams, fyrrverandi fyrirliði
Arsenal, kom á fót, þar sem íþróttamönnum er hjálpað vegna mis-
notkunar áfengis og eiturlyfja, og geðrænna vandamála.
Bill Shankly, þjálfarinn sem byggði Liverpool-stórveldið, var goð-
sögn í lifanda lífi og frægur fyrir skemmtileg tilsvör. „Knattspyrna
snýst ekki um líf og dauða. Hún er miklu mikilvægari,“ eru ein þau
frægustu. Ódauðleg, ef svo má segja. En auðvitað tómt rugl. Það hef-
ur margoft komið í ljós. Síðast daginn eftir andlát Garys Speed þegar
landi hans, Craig Bellamy, var tekinn úr leikmannahópi Liverpool
fyrir viðureign gegn Manchester City. Þeir Speed voru miklir mátar.
„Það er mikilvægara að syrgja en spila fótboltaleik,“ sagði Kenny
Dalglish, þjálfari Liverpool, á sunnudaginn og hitti naglann á höf-
uðið.
Haldi einhver að náðargáfa í knattfimi og leikskilningi geri það að
verkum að menn séu betur undir lífið búnir en aðrir er það misskiln-
ingur. Dæmin eru því mörg um hið gagnstæða og í sumum tilfellum
má líkast til halda því fram að ungir, nýríkir menn séu einmitt í verri
aðstöðu en „venjulegt“ fólk. Að frægð, skjótur frami og mikið ríki-
dæmi blindi menn.
Því er ekki að heilsa í tilfelli Gary Speed; hann átti glæsilegan feril
að baki sem leikmaður, hafði tiltölulega nýtekið við þjálfun landsliðs
Wales og þegar lyft grettistaki á þeim vettvangi.
„Hvernig getur hann verið þunglyndur, hann er ríkur og frægur?“
spurði þjálfari knattspyrnumannsins Stan Collymore hjá Aston Villa
fyrir rúmum áratug þegar leikmaðurinn lýsti því yfir að hann glímdi
við geðræn vandamál. Sú fáfræði sem þjálfarinn varð uppvís að verð-
ur sem betur fer óalgengari með hverju árinu.
Vel má vera að ættingjar og vinir hins látna knattspyrnumanns
hafi rétt fyrir sér að hann hafi ekki glímt við geðræn vandamál. Lík-
lega getur þó enginn fullyrt það. Ástæða þess að hann ákvað að binda
enda á líf sitt getur verið allt önnur. Allt um það; sumir sjúkdómar
sjást ekki utan á fólki og eru þar af leiðandi erfiðari við að eiga en
brot og skurðir. Ég þekki það.
Hvað sem öðru líður spyrna menn
áfram í knött, sem betur fer. Og upplýst
umræða um ósýnilega sjúkdóma er góð og
líklega þörf að eilífu, því miður.
Gary Speed var atvinnumaður í 22 ár
og nýorðinn landsliðsþjálfari Wales.
Reuters
Þörf umræða í
kjölfar andláts
Meira en
bara leikur
Skapti Hallgrímsson
skapti@mbl.is
Q Desmond
Llewelyn
John Cleese