Morgunblaðið - 14.03.2012, Blaðsíða 32
32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. MARS 2012
✝ Sigríður Sig-urðardóttir
fæddist í Reykjavík
25. nóvember 1929.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Skógarbæ þriðju-
daginn 6. mars síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru hjónin
Gróa Evlalía Hall-
dórsdóttir, f. 1901 í
Þjóðólfstungu í
Holshreppi, Norður-Ísafjarð-
arsýslu, d. 1941, og Sigurður
Viggó Pálmason, f. 1894 að
Breiðabóli í Skálavík í Norður-
Ísafjarðarsýslu, d. 1944. For-
eldrar hennar hófu búskap í Bol-
ungarvík 1920 og fluttust til
Reykjavíkur árið 1926. Systkini
Sigríðar eru Ingibjörg Herdís, f.
1920, d. 1945, Helga f. 1923, d.
1940, Kristín f. 1926, d. 1991,
Halldór f. 1932. Hálfsystir Sig-
ríðar samfeðra var Unnur, f.
1919, d. 2000.
3) Bjarni, f. 1957. Börn hans eru
Bjarni Grétar, f. 1980, Unnar
Þór, f. 1982, móðir þeirra er
Margrét Þórðardóttir. Torfi
Björn, f. 1990, Tinna og Bjarki f.
1992, móðir þeirra er Þórey
Torfadóttir. Bjarni á tvö barna-
börn. 4) Gróa Ingibjörg, f. 1961.
Börn hennar eru Arna Þórey og
Gréta Björk, f. 1986, og Sigríður
Dóra, f. 1993. Faðir þeirra er
Kristján Egill Halldórsson.
Sigríður bjó sín æskuár á
Bræðraborgarstíg í Reykjavík.
Ung að árum missti hún móður
sína og tvær systur úr berklum.
Faðir hennar fórst með togar-
anum Max Pemberton í janúar
1944. Fjórtán ára gömul veiktist
Sigríður sjálf af berklum og var
í fjögur ár á Vífilsstaðaspítala.
Sigríður og Grétar hófu bú-
skap í húsi tengdaforeldra henn-
ar á Ljósvallagötu 30 í Reykja-
vík. Síðan bjuggu þau í
Hvassaleiti, Bjarmalandi 4 og í
Neðstaleiti 6 í Reykjavík.
Sigríður var alla tíð heima-
vinnandi húsmóðir og var
umönnun fjölskyldu og vina
henni mikilvæg.
Útför Sigríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 14. mars
2012, og hefst athöfnin kl. 15.
Hinn 5. júlí 1952
giftist Sigríður eig-
inmanni sínum
Grétari Árnasyni, f.
12. nóv. 1926, d. 27.
apríl 2003. For-
eldrar hans voru
hjónin Ingunn
Ófeigsdóttir, f.
1905, d. 1995, og
Árni Ámundason, f.
1901, d. 1986. Börn
Sigríðar og Grétars
eru: 1) Sigurður Viggó f. 1952.
Börn hans eru Grétar Örn, f.
1977, móðir Guðríður Katrín
Pétursdóttir. Eiginkona Sig-
urðar er Erna Björnsdóttir,
börn þeirra eru Pálmi, f. 1980,
og Fjóla, f. 1983. Sigurður á sex
barnabörn. 2) Árni, f. 1955. Börn
hans eru Elfar Hrafn, f. 1983,
móðir Birna Vilhjálmsdóttir.
Eiginkona hans er Lene Salling,
börn þeirra eru Sigrid, f. 1986,
Jens Óli, f. 1989, Helga Elísabet,
f. 1992, og Anna Ingunn f. 1995.
Elsku Sissa mín. Nú ert þú
sæl, komin til Grétars og efast ég
ekki eitt andartak um að nú nýt-
urðu þín, eflaust búin að kyssa
hann og knúsa, og leiðir hann um
allt.
Þú varst búin að vera í Skóg-
arbæ í rúmt ár og þegar maður
kom til þín var undantekningar-
laust einhver hjá þér, nýfarinn
eða rétt ókominn. Þú varst alltaf
svo þakklát þegar maður kom,
þú, félagsveran, vildir fá fréttir
af öllum og sendir kveðjur til
allra. Þú fylgdist vel með þínum.
Þú varst mamma, tengda-
mamma, amma og langamma
fram í fingurgóma, konan sem
aldrei var talið að gæti eignast
börn – þú afsannaðir margar
kenningar, eins og sést á þínum
stóra hópi afkomenda.
Það verður annarra að rekja
þitt æviskeið, sem er efni í heila
bók.
Mitt er bara að þakka, þakka
fyrir frábæra tengdamömmu
sem hugsaði alltaf um sína.
Takk fyrir allt Sissa mín.
Þín tengdadóttir,
Erna.
Við munum alltaf minnast þín,
elsku amma Sissa, með gleði og
kærleika. Við fjögur barnabörnin
í Danmörku eigum svo góðar
minningar um öll sumarfríin með
þér og afa og stóra bróður okkar
Elfari á Íslandi og í Danmörku.
Við gerðum svo margt skemmti-
legt saman. Á Íslandi fórum við í
sumarbústað, fórum í göngutúra
upp í Esju, versluðum í Kringl-
unni, borðuðum ís og höfðum það
bara huggulegt heima hjá ykkur
afa. Þu varst alltaf svo glöð og
full af ást og umhyggju. Í sum-
arfríunum í Danmörku fórum við
á ströndina, tíndum bláber og
fórum í skógarferðir og höfðum
það gott heima, líka með ís. Það
var gaman að sýna þér skólann
okkar og okkar daglega líf. Þú
varst svo jákvæð og alltaf til í
allt. Þú elskaðir að hafa fólk í
kringum þig og dekraðir við okk-
ur öll. Við skildum kannski ekki
alltaf allt sem þú sagðir, en það
gerði ekkert til, því við fundum
hvað þér þótti vænt um okkur.
Þegar við vorum lítil fengum við
kjólana þína og skartgripina að
láni og lékum fínar dömur eins
og þú varst. Jólapakkarnir frá
ykkur afa sköpuðu alltaf sér-
staka stemningu hjá okkur. Þeg-
ar jólapakkinn kom frá Íslandi
kom jólastemningin. Elsku
amma Sissa, við erum svo þakk-
lát fyrir allt það sem við höfum
upplifað með þér og fyrir að hafa
átt þig sem ömmu.
Sigrid, Jens Oli,
Helga og Anna.
Okkur systkinin langar til að
skrifa örfá orð til minningar um
hana Sissu frænku okkar. Hún
var reyndar ekki frænka okkar í
bókstaflegum skilningi þess orðs,
heldur var hún gift Grétari
frænda okkar, bróður hennar
mömmu, en Grétar féll frá árið
2003. Sissa og Grétar voru af-
skaplega samhent hjón og miklir
félagar. Börnin þeirra eru fjögur,
Sigurður, Árni, þá Bjarni og
Gróa. Þau bjuggu lengst af í
Bjarmalandi í Fossvogi og þar
var alltaf tekið vel á móti okkur
þegar við komum í heimsókn.
Stundum fengum við systkinin að
gista um helgar hjá frændsystk-
inum okkar og þar var oft ansi
glatt á hjalla, enda oft stór hópur
frændsystkina og jafnvel vina
líka samankomin. Þarna fengum
við að valsa inn og út og vorum
einfaldlega eins og heima hjá
okkur.
Sissa var alveg einstök kona.
Hún var hjartahlý og skemmti-
leg, var alltaf í góðu skapi, bros-
andi, jákvæð og alltaf einstaklega
þakklát fyrir það sem gert var
fyrir hana. Hún var afskaplega
barngóð og náði afar vel til
barna.
Við vottum frændsystkinum
okkar og fjölskyldum þeirra okk-
ar innilegustu samúð. Megi Guð
og englarnir allir vaka yfir ykkur
og styðja. Guð blessi minningu
yndislegrar konu.
Jón Karl, Ingunn og
Valdís Ólafsbörn.
Þú töfraðir hetjurnar, ókomna öld,
og enn þá er svipur þinn fagur,
er hver maður þorir að þekkja sinn
skjöld
og þarf ekki að krjúpa við gull eða völd.
(Þorsteinn Erlingsson)
Nú er komið að kveðjustund,
þá rifjast upp minningarnar. Við
Sissa kynntumst í barnaskóla í
Reykhólasveit og var það tímabil
á Miðhúsum. Hún var svo glæsi-
leg, kurteis, dugleg að læra og al-
veg sérstaklega þægileg í um-
gengni. Tíminn leið fljótt. Það
var nóg að gera og þá þekktist
ekki orðið námsleiði. Sissa hlakk-
aði til að komast aftur að Kambi
með viðkomu í Berufirði og gista
þar, það var svo gaman að heim-
sækja Guðbjörgu og Michael og
börnin þeirra. Sissa og Halldór
bróðir hennar komu að Kambi til
Sesselju Stefánsdóttur og Jóns
Brandssonar til dvalar, þegar
þau systkinin misstu móður sína
og systur úr „hvíta dauðanum“ á
Vífilsstöðum. Kristín systir
hennar dvaldi annars staðar.
Faðir þeirra var sjómaður. Með-
an á dvöl þeirra á Kambi stóð
fórst faðir þeirra með togaranum
Max Pemberton. Þá stóðu þau
systkinin uppi foreldralaus. Þau
áttu góða að bæði í Reykjavík og
eins vestur í Reykhólasveit. Leið
hennar lá til Reykjavíkur þar
sem hún innritaðist í Kvenna-
skólann, en áður en hún byrjaði
greindist hún með berkla og
áform hennar um skólagöngu
urðu að engu þegar hún dvaldi
næstu árin á Vífilsstöðum. Erfið
aðgerð beið hennar á Kristnesi
en hún bar sig eins og hetja. Við
höfðum alltaf samband og skrif-
uðum hvor annarri bréf, þá man
ég eftir að hún tjáði mér að henn-
ar rólega skapgerð hefði hjálpað
sér í gegnum þennan tíma. Hún
reyndi að afla sér menntunar
eins og heilsa og tækifæri gáfust.
Þegar hún var laus við berklana
og útskrifaðist af spítalanum
dvaldist hún hjá Kristínu systur
sinni á Bræðraborgarstígnum.
Tíminn leið og Sigríður giftist
glæsilegum manni, Grétari Árna-
syni. Þau eignuðust fallegt heim-
ili og eignuðust síðan þrjá drengi
og eina stúlku. Sigríður var mjög
myndarleg húsmóðir og góð
móðir. Þau hjón voru góðir gest-
gjafar og ánægjulegt að koma
þangað. Sissa var félagslynd og
glaðleg persóna. Dætur okkar
Sissu heita báðar Ingibjörg og
þær útskrifuðust stúdentar sama
daginn. Saman voru þær mynd-
aðar með hvítu kollana. Er ég
heimsótti Sissu á Landakotsspít-
ala var þar stúlka ættuð úr Reyk-
hólasveit að læra til sjúkraliða.
Sissa sagðist hafa verið samtíma
föður hennar í barnaskóla í
Reykhólasveit. Þegar þessi
stúlka kvaddi Sissu sagði hún:
„Það voru forréttindi að fá að
kynnast þér.“
Sissa var ein af þeim per-
sónum sem virðast alltaf svo já-
kvæðar og ungar í anda. Gleymdi
sjálfri sér er hún umgekkst aðra
frekar en að þurfa sjálf aðstoð!
„Þar sem góðir menn fara eru
guðsvegir.“
Ég vil senda börnum Sissu og
öllum hennar ættingjum innileg-
ar samúðarkveðjur og þakka
henni góð kynni.
Ólína Kr. Jónsdóttir
frá Miðhúsum.
Í dag kveðjum við mína kæru
vinkonu Sigríði Sigurðardóttur.
Árið 1950 kynnist ég Sissu á
bókbandi Ísafoldarprentsmiðju.
Þá var hún nýkomin út í lífið, eft-
ir löng og erfið ár á Vífilsstöðum.
Þá gerði maður sér ekki grein
fyrir alvöru lífsins sem hún og
margir voru búnir að ganga í
gegn um á þeim árum. En hún
bar það nú ekki utan á sér þessi
unga stúlka sem geislaði af ham-
ingju og gleði yfir því að nú gæti
hún farið að njóta lífsins.
Ég heillaðist srax af henni,
fegurð hennar og svo var hún svo
smart og í fínum fötum sem voru
keypt á hana úti í útlöndum.
Þarna eignaðist ég mína bestu
vinkonu fyrir lífið. Við kynnumst
mönnum okkar um sama leyti og
með þeim varð góður vinskapur.
Við eignumst fyrstu drengina
okkar með stuttu millibili og lífið
tók við. Við áttum alltaf hvor
aðra að og studdum hvor aðra ef
þörf var á. Áttum margar góðar
stundir með fjölskyldum okkar,
fórum í tjaldútilegur og veiðitúra
og alltaf saman ef eitthvað stóð
til.
Það er svo margs að minnast.
Hún Sissa mín hafði fallegar
dyggðir, með útgeislun sinni
varpaði hún fram hinni full-
komnu lífshamingju. Hún var já-
kvæð og sá allt það góða í hverri
manneskju. Hún hlúði vel að
frændfólki sínu og vinum. Hún
var mikill fagurkeri, átti fallegt
heimili, hafði yndi af því að fá
gesti og var dugleg að halda stór-
veislur.
Börnin hennar og barnabörnin
voru hennar guðsgjafir sem gáfu
henni tilgang í lífinu. Og ekki
fóru þau á mis við ástúð hennar
og umhyggju. Hún var trúuð og
þakklát fyrir lífið, sem hafði gefið
henni þá hamingju sem henni
hlotnaðist með manni sínum og
börnum þeirra.
Sissa tók veikindum sínum
með miklu æðruleysi og var
þakklát öllum þeim sem önnuð-
ust hana sem og þeim sem komu
til hennar.
Þegar maður reynir að lýsa
mannkostum látinnar vinkonu
verða öll orð máttlaus og lítils
megnug, en minningarnar koma
upp og varðveitast.
Ljúft er að hafa eignast vinkonu með
gott hjarta,
og allar þær stundir sem hún hafði
gefið mér
með sínum perlum sem hún hafði að
skarta,
þakka ég allar þær gleðistundir, eins
og vera ber.
Kæra fjölskylda.
Guð styrki ykkur í upphafi
þess nýja kafla sem nú er að hefj-
ast í lífi ykkar.
Innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hennar
Sissu vinkonu minnar.
Súsanna Kristinsdóttir.
Sigríður
Sigurðardóttir
✝ Björn Ingi Þor-valdsson húsa-
smiður fæddist á
Skarði við Akureyri
15. október 1929.
Hann lést á
Hrafnistu í Reykja-
vík 3. mars 2012.
Foreldrar hans
voru Þorvaldur
Björnsson frá Ill-
ugastöðum í Lax-
árdal, f. 23.5. 1901,
d. 21.4. 1989, og Laufey Emils-
dóttir frá Hvítárvöllum í Borg-
arfirði, f. 23.10. 1899, d. 1.7.
1957. Systkini Björns eru: Bjarni
G. Skagfjörð, f. 1922 d. 1989,
Þuríður María, f. 1927 d. 2006,
Emilía Svava, f. 1932, Árdís
Gunnþóra, f. 1937 (er í Banda-
1979. 2) Þorvaldur, f. 30.5. 1953,
eiginkona Guðrún P. Björns-
dóttir, f. 16.5. 1953, börn þeirra
Þórunn Birna, f. 9.10. 1972,
Kristín Björk, f. 17.2. 1976, og
Edda Rut, f. 1.10.1986. 3) Ingi
Þór, f. 21.3. 1955, eiginkona
Helga Þóra Þórsdóttir, f. 9.3.
1956, börn þeirra Erna Björk, f.
6.6. 1974, Eva Lind, f. 10.3. 1976,
og Elísa Ösp, f. 22.7. 1988. 4)
Bjarni, f. 1.11. 1959, sambýlis-
kona Ingunn H. Nielsen, f. 23.10.
1961, börn Bjarna eru Arndís
Hrund, f. 7.6. 1988, Aron, f. 18.7.
1991, og Íris, f. 13.6. 1994.
Barnabarnabörnin eru orðin 14
talsins. Fyrir hjónaband átti
Björn Ingi soninn Kristin, f. 1.12.
1948, maki hans er Amphon Ban-
song, f. 11.3. 1948. Börn þeirra
eru Sindri, f. 7.7. 1994, Máni, f.
7.12. 1999, og Fannar, f. 28.6.
2002. Barnsmóðir Björns Inga er
Þórdís Kristinsdóttir.
Útförin fer fram frá Graf-
arvogskirkju miðvikudaginn 14.
mars kl. 13.
ríkjunum, vill flytja
kveðju), og Þor-
valdur, f. 1945.
Björn Ingi
kvæntist Þórunni S.
Friðjónsdóttur, f.
20.4. 1930, d. 21.12.
2006. Foreldrar
hennar voru Frið-
jón Jónsson, f. 5.5.
1901, d. 2.10. 1946,
og Katrín B. Sól-
bjartsdóttir, f. 20.6.
1905, d. 30.1. 1999. Björn Ingi og
Þórunn eignuðust fjögur börn,
þau eru: 1) Friðdís, f. 19.8. 1951,
d. 28.6. 1984, sambýlismaður
Benedikt Guðmundsson, f. 5.12.
1943, börn Þórir Björn, f. 4.6.
1971, Katrín María, f. 1.5. 1975,
og Guðmundur Rúnar, f. 20.5.
Elsku afi minn. Ég sé ykkur
ömmu alveg fyrir mér núna,
loksins saman aftur, alsæl. Ég
mun minnast svo margs;
spjallsins okkar í eldhúsinu
þínu síðustu árin, lúmska húm-
orsins, ljúfleikans, gistinátta
hjá ömmu og afa í Fannafold,
ristaðs brauðs með marmelaði,
ísbíltúra í Perluna, þriggja
kossa fjölskyldunnar og svo
margs fleira. Það var svo ynd-
islega gott að komast burt frá
öllu og setjast niður hjá þér í
rólegheitunum, þú ljómaðir allt-
af allur þegar ég kom í heim-
sókn og aðspurður sagðir þú
allt vera gott nú þegar ég væri
komin.
Þú varst stoltur af öllum þín-
um og talaðir oft um hvað við
værum nú öll afskaplega falleg,
en stoltastur varstu af ömmu
sem þú saknaðir svo. Þú talaðir
alltaf svo fallega um líf ykkar
saman og það gleður mig að þú
hafir getað litið til baka sáttur.
Þú varst einstaklega laginn
og hvort sem það var að smíða
borð fyrir litlu afastelpuna í
gifsinu eða sauma púða með
krosssaum lék það í höndunum
á þér nánast fram á seinasta
dag.
Ég á eftir að sakna þín elsku
afi og hugsa hlýtt til ykkar
ömmu sólandi ykkur á stað eins
og Kanarí og veit þið fylgist
með okkur.
Ég kveð þig með sömu orðum
og þú kenndir mér sem lítilli
stelpu og kvaddir mig alltaf
með: „I love you.“
Þín
Arndís Hrund.
Mikið brá mér mikið þegar
ég heyrði um andlát þitt, kæri
vinur minn.
Þegar við hittumst síðast
varst þú sæmilega hress, allt-
af brostir þú jafnfallega til
mín, faðmaðir mig og kysstir
þegar við sáumst, Bjössi
minn.
Bjössa hef ég þekkt síðan
ég fæddist, hann var giftur
systurdóttur móður minnar,
henni Tótu minni (blessuð sé
minning hennar), og voru þau
móður minni og okkur börn-
unum mjög góð og hjálpleg.
Alltaf var talað um þau í
sömu setningu; „Tóta og
Bjössi“.
Við hittumst alltaf einu
sinni í viku í mörg ár meðan
hún frænka mín dvaldi á
hjúkrunarheimili og það var
alltaf jafngott að takan utan
um þau og faðma.
Núna ert þú kominn til
þinnar heittelskuðu konu sem
þú ert búinn að sakna svo
lengi.
Núna getið þið verið saman,
ást ykkar hvors á öðru var
aðdáunarverð.
Mér fannst þið alltaf jafn-
ástfangin, þið héldust alltaf í
hendur, það var yndislegt að
horfa á ykkur, bæði svo falleg
og góð.
Ég sakna ykkar.
Innilegustu samúðarkveðj-
ur sendi ég og fjölskylda mín
til Valda, Inga Þórs, Bjarna,
barna og barnabarna.
Takk fyrir allt Bjössi minn.
Guðrún (Gunna frænka).
Björn Ingi
Þorvaldsson
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýju við andlát og
útför
UNNARS SÆMUNDAR
SIGURTRYGGVASONAR.
Guðmundur Unnarsson,
Sigríður Sæmundsdóttir,
Emilía Sæmundsdóttir,
Heiðbrá Sæmundsdóttir,
Tryggvi Sæmundsson,
Unnur Sæmundsdóttir,
Kristófer Sæmundsson,
Guðmundur Sæmundsson,
Davíð Brár Unnarsson,
Hanna Sigga Unnarsdóttir
og fjölskyldur.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna fráfalls okkar
ástkæru eiginkonu, móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR SIGHVATSDÓTTUR,
Víðigerði 8,
Grindavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Víðihlíðar fyrir einstaklega hlýja og alúðlega umönnun.
Páll Hreinn Pálsson,
Margrét Pálsdóttir, Ársæll Másson,
Páll Jóhann Pálsson, Guðmunda Kristjánsdóttir,
Pétur Hafsteinn Pálsson, Ágústa Óskarsdóttir,
Kristín Elísabet Pálsdóttir, Ágúst Þór Ingólfsson,
Svanhvít Daðey Pálsdóttir, Albert Sigurjónsson,
Sólný Ingibjörg Pálsdóttir, Sveinn Ari Guðjónsson,
ömmubörn og langömmubörn.