Morgunblaðið - 07.04.2012, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. APRÍL 2012
✝ Guðrún Sigríð-ur Þorsteins-
dóttir fæddist að
Strönd í Vest-
mannaeyjum 6.
ágúst 1931. Hún
lést á Hraunbúðum
í Vestmannaeyjum
27. mars 2012. For-
eldrar Guðrúnar
voru þau Þorsteinn
Kristinn Gíslason
skipstjóri, f. 5. maí
1902, d. 25. maí 1971 og Guðrún
Lilja Ólafsdóttir frá Strönd, f.
30. júlí 1911, d. 2. apríl 1993.
Systkini Guðrúnar voru Gísli
Guðni, f. 1932, d. 1933, Erna, f.
1936, d. 2012, Hulda, f. 1940,
Þorsteinn Gísli, f. 1943 og Ólafur
Diðrik, f. 1951, d. 1997.
Þann 27. september 1952 gift-
ist Guðrún Finnboga Hafsteini
Ólafssyni netagerðarmeistara
frá Kirkjuhól í Vestmanna-
eyjum, f. 25. september 1928, d.
31. mars 2011. Foreldrar Finn-
boga voru Ólafur Beck Bjarna-
son, verkamaður frá Vest-
ursson, f. 12. nóvember 1962.
Börn Ingibjargar og Sigurðar
Páls Guðjónssonar, f. 14. apríl
1962: a) Jóna Sigrún Sigurð-
ardóttir, f. 1990 og b) Berglind
Dúna Sigurðardóttir, f. 1994 og
fóstursonur Ingibjargar: c) Vikt-
or Pétur Jónsson, f. 1985.
Guðrún Sigríður Þorsteins-
dóttir fæddist í húsi ömmu sinn-
ar og afa að Strönd í Vest-
mannaeyjum og fluttist þaðan
nokkurra mánaða gömul með
foreldrum sínum að Vatnsdal.
Hún var tveggja ára gömul þeg-
ar fjölskyldan fluttist að Arn-
arfelli við Skólaveg sem varð síð-
an framtíðarheimili þeirra.
Guðrún starfaði víða, s.s. við
Apótek Vestmannaeyja, bóka-
búðina við Heiðarveg og þrif í
Iðnskólanum og Hamarsskóla.
Guðrún gekk í Oddfellowstúk-
una árið 1981 og var virkur fé-
lagi þar á meðan heilsa leyfði.
Guðrún og Finnbogi byggðu
myndarlegt heimili að Heið-
arvegi 62 þar sem þau bjuggu til
ársins 1991 þegar þau fluttu að
Áshamri 23. Í maí 2010 fluttu
þau á dvalar- og hjúkrunarheim-
ilið Hraunbúðir.
Jarðarför Guðrúnar verður
gerð frá Landakirkju í dag, 7.
apríl 2012 og hefst athöfnin kl.
11.
mannaeyjum, f. á
Seyðisfirði 28. nóv-
ember 1898, d. 9.
mars 1971 og Dag-
mey Einarsdóttir,
verkakona frá Vest-
mannaeyjum, f. á
Grænhól á Álftanesi
10. janúar 1904, d.
12. september 1993.
Börn Guðrúnar og
Finnboga eru: 1)
Lilja Guðrún, f. 17.
maí 1952. Maki Gunnar Marinó
Sveinbjörnsson, f. 7. nóvember
1954. Sonur þeirra er Finnbogi,
f. 1973. Maki: Elínborg María
Tryggvadóttir, f. 1968. 2) Þor-
steinn, f. 14. apríl 1959. Maki:
Hulda Berglind Skarphéð-
insdóttir, f. 27. september 1959.
Börn þeirra eru: a) Guðrún Sig-
ríður, f. 1979. Maki: Logi Garðar
Fells Ingólfsson, f. 1973. Sonur
þeirra er Hafsteinn Ingi, f. 2006.
b) Helena Björk, f. 1987. Maki:
Þórir Ólafsson, f. 1981 og c)
Bjarki Þór, f. 1987. 3) Ingibjörg,
f. 9. júlí 1961. Maki: Jón Pét-
Kæra Dúna. Það er erfitt að
sætta sig við að þú sért horfin á
braut. Tíminn sem við áttum
saman var alltof stuttur. Mikið
vildi ég hafa komið fyrr inn í fjöl-
skyldu þína og notið fleiri góðra
stunda saman með þér og þínum.
Þegar við Ingibjörg dóttir þín
kynntumst fyrir um áratug
tókstu mér opnum örmum. Þú
varst höfuð fjölskyldunnar og
hlýja þín og viðmót gerðu mér og
syni mínum auðvelt að falla inn.
Syni mínum tókstu eins og þín-
um og barst hag hans fyrir
brjósti eins og þú gerðir gagn-
vart öllum öðrum í fjölskyldunni.
Barnabörnunum sinntir þú af
kostgæfni og áttu þau sitt annað
heimili hjá ykkur Boga. Ömmu-
hlutverkið ræktaðir þú af alúð.
Gestrisni ykkar Boga yljaði
manni og ég á eftir að sakna
þeirra fjölmörgu góðu fjöl-
skyldustunda sem við áttum
saman. Það var stutt í glettnina
hjá ykkur báðum. Síðustu ár eru
búin að reyna á styrk fjölskyld-
unnar. Veikindi Finnboga og frá-
fall hans fyrir ári var öllum erfitt
og í upphafi þessa árs misstir þú
systur. Styrkur þinn og jákvæðni
þrátt fyrir mótlætið var okkur
hinum innblástur. Þegar þú svo
veiktist af ólæknandi meini brást
þú ekki út af vananum.
Þú varst góð fyrirmynd og
nærvera þín fyllti okkur öryggi
og styrk. Ég vil þakka þér alla
þá umhyggju og ástúð sem þú
veittir.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Jón Pétursson.
Elsku besta amma Dúna mín,
hvernig gat það gerst að þú og
afi Bogi mynduð kveðja á tæpu
ári? Þar sem síðari helmingur
síðastliðins árs var svo góður hjá
þér. Ekki hugkvæmdist mér að
þetta mein, „æxlið“, eins og þú
orðaðir það, myndi taka þig frá
okkur öllum. En svona er víst líf-
ið, óútreiknanlegt.
Hér að neðan fara orð að
sönnu um þig, elsku amma mín
og nafna, úr sálmi 271, eftir
Valdimar Briem.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Við áttum margar góðar
stundir saman. Ég var mikið hjá
þér og afa í veikindum Bjarka og
bjó nánast hjá ykkur á tímabili á
meðan á veikindum hans stóð. Þó
svo að ég hafi búið hjá ykkur um
tíma datt mér ekki í hug að láta
þig um að þvo af mér svo ég bað
mömmu að senda mér með faxi
leiðbeiningar um hvernig ég ætti
að þvo í þvottavélinni heima. En
ég svaf alltaf þar á skóladögum
og afi hringdi í mig á morgnana
til að ræsa mig. Svo var ég meira
og minna hjá ykkur um helgar.
Svo má ekki gleyma öllum
„dönskutímunum“. Þú varst svo
svaka sleip í dönsku eftir að hafa
lesið öll dönsku blöðin. Það er því
þér að þakka að ég náði dönsk-
unni í skóla. Við sátum saman
heilu kvöldin að þýða danska
texta yfir á íslensku og þér
fannst það alveg sjálfsagt að
hjálpa mér með þessi leiðindi.
Ekki má gleyma að minnast á
hannyrðirnar, en við áttum það
sameiginlegt að hafa áhuga á að
prjóna og hekla. Það er eiginlega
óhætt að segja að það sem ég
kann fyrir mér í þeim efnum sé
það sem þú kenndir mér og á ég
enn margt ólært sem ekki gafst
tími til að læra. Eitt var það sem
þér tókst ekki að kenna mér; að
lykkja saman undir höndum, ég
þóttist alltaf vera búin að læra
það hjá þér, en alltaf endaði það
þannig að þú gerðir það fyrir
mig af því ég áttaði mig ekki á
hvernig ætti að gera það.
Þegar þið bjugguð í Áshamr-
inum sat ég oft hjá þér tímunum
saman, spjölluðum við um allt
milli himins og jarðar og þú
sagðir mér mikið frá gamla tím-
anum. Á meðan var afi alltaf í
einhverjum skreppitúrum á bíln-
um, fór á bryggjurnar og var að
sendast fyrir þig. Þú passaðir
alltaf að það færi enginn svangur
frá þér, það voru alltaf einhverj-
ar kræsingar á borðum í þrjú-
kaffinu og þú hafðir miklar
áhyggjur af því að maður væri
ekki búinn að fá nóg að borða.
Þú passaðir mikið upp á
„lúkkið“, vildir alltaf vera vel til-
höfð, fórst reglulega í lagningu,
varst yfirleitt með naglalakk,
púðruð í framan og með varalit.
Meira að segja eftir að þú fórst á
„elló“ varstu alltaf að kaupa þér
föt, alveg eins og unglingur. Og
þegar þú varst orðin svona mikið
veik komst fátt annað að en að
vera með útlitið í lagi.
Já, þetta er bara brotabrot af
öllum þeim góðu minningum sem
ég á um þig og minningin um þig
verður mér alltaf dýrmæt perla.
Þín alnafna og barnabarn,
Guðrún Sigríður
Þorsteinsdóttir.
Elsku amma Dúna.
Ég trúi því varla að þú sért
farin frá okkur. Ég á eftir að
sakna þess svo mikið að geta
ekki kíkt á þig eftir vinnu eða
kíkt á þig á kvöldin og spjallað
endalaust við þig um alla heima
og geima eins og við vorum van-
ar að gera. Ég var svo mikið hjá
ykkur afa þegar ég var yngri
þegar mamma og pabbi voru
með Bjarka í veikindunum, frá
þeim tíma á ég svo mikið af góð-
um minningum um þig og afa.
Það var alltaf svo gott að vera
hjá ykkur í ömmu- og afadekri.
En ég veit að ég gat nú líka verið
frekar erfið við ykkur. Eitt skipt-
ið þegar ég var hjá ykkur þurfti
ég að fara til tannlæknis vegna
þess að ég var komin með tann-
pínu, ég neitaði auðvitað að fara
nema ég fengi að hafa mömmu
með mér sem var ekki hægt þar
sem hún var með Bjarka á spít-
alanum í Reykjavík. Þú fórst
með mig grútfúla til tannlækn-
isins þar sem ég settist í stólinn
og greip fyrir munninn á mér
þannig að hann komst ekki að.
Frekjan í mér sigraði að lokum
og það var farið með mig heim,
þar sem maður fékk auðvitað
skammir og svo fór ég með þér
stuttu seinna og var alveg eins
og ljós, þar sem ég var nú búin
að lofa því. Ég fékk nú líka oftar
en ekki að gista hjá ykkur og þá
var ég sko heppin, þá var sko
stjanað við mig. Ég man líka eft-
ir öllum skiptunum sem við
horfðum á leikritið Þrek og tár
saman sem var í svo miklu uppá-
haldi hjá okkur. Þú varst alltaf til
í að horfa með mér. Svo fór ég að
eldast og þroskast og auðvitað
hélst þú áfram að fylgjast með
mér og gefa mér góð ráð eins og
þér einni var lagið. Orðið „lek-
kert“ og „að slá sér upp“ kemur
líka upp í huga minn þegar ég
hugsa til þín. Það sem ég gat
stundum hlegið að orðavali þínu
þegar ég var unglingur. Svo átt-
um við líka alltaf svo góðan tíma
saman fyrir jólin þegar ég hjálp-
aði þér að skrifa á öll jólakortin
þín og við pöntuðum okkur pitsu
saman og líka þegar ég kom til
þín og litaði þig. Þér fannst þú
alltaf vera að biðja mig um svo
mikið og vera að eyða tíma mín-
um en mér þótti bara vænt um
þennan tíma og sagði þér það
alltaf og þá brostir þú bara. Öll
spjöllin og já bara allt, amma
mín. Ég á eftir að geyma þessar
minningar í hjarta mínu um
ókomna tíð. Ég elska þig, sakna
þín og mun aldrei gleyma þér,
elsku amma mín. Ég vil enda
þetta með laginu sem okkur þótti
alltaf svo fallegt.
Undir háu hamrabelti
höfði drúpir lítil rós.
Þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur G. Halldórsson)
Þín ömmustelpa,
Helena Björk.
Elsku amma Dúna.
Ég á eftir að sakna þín svo
mikið. Allar stundirnar sem við
áttum saman. Ég elska þig svo
mikið, það var svo gott að vera
hjá þér og afa í Áshamrinum. Ég
var svo heppin að fá að vera
svona mikið hjá ykkur en það var
svo skemmtilegt. Ég man hvað
það var gott að fara til ykkar í
hádegismat og eftir skóla. Líka
var voða þægilegt að fá að gista
hjá ykkur, jafnvel eftir að ég
varð nógu gömul til þess að vera
ein heima.
Þú varst alltaf svo glöð og
fyndin, ég á svo margar góðar
minningar um þig. Það lýsir þér
mjög vel þegar ég og mamma
sátum með þér á elliheimilinu að
skrifa minningagreinina þína og
hvaða lög þú vildir hafa í jarð-
arförinni þinni, þetta átti sko allt
að vera eins og þú vildir hafa
það. Þegar mamma spurði þig að
því hvort þú vildir hafa kirkju-
kórinn eða Stuðlana, þá sem
sungu hjá afa, sagðir þú að auð-
vitað yrði það kirkjukórinn því
Stuðlarnir yrðu löngu hættir að
syngja saman þegar þú loks fær-
ir. Þú varst svo yndisleg. Það lík-
aði öllum vel við þig og þú fannst
alltaf það góða í fólki.
Takk fyrir allar þessar stund-
ir, takk fyrir allar sögurnar sem
þú sagðir mér, takk fyrir góða
matinn sem þú eldaðir fyrir okk-
ur, takk fyrir að vilja alltaf spila
við mig þegar mér leiddist, horfa
á Fornbókabúðina með mér eða
bara tala við mig. Mest vil ég
samt þakka þér fyrir að vera allt-
af til staðar fyrir mig, hvernig
sem þér leið eða hversu veik þú
varst. Þú hugsaðir alltaf um alla
aðra áður en þú hugsaðir um
sjálfa þig. Sjáumst seinna, elsku
amma.
Berglind Dúna.
Elsku amma.
Ég get ekki komið því al-
mennilega niður á blað hversu
mikið ég á eftir að sakna þín.
Eftir að hafa verið hjá þér síð-
ustu dagana veit ég að þetta var
þér fyrir bestu. Ég veit að þú ert
á betri stað og að þér líður betur.
En einhvern veginn get ég ekki
annað en óskað þess innst inni að
hafa þig hér hjá okkur aðeins
lengur. Því þó svo að þú værir
rúmliggjandi virtist það ekki
hafa mikil áhrif á skap þitt. Þú
fullvissaðir okkur um að þetta
myndi lagast og að þú værir ekk-
ert að fara frá okkur alveg á
næstunni. Þú hughreystir alla þá
sem í kringum þig voru þó svo
þeir væru þar komnir til að veita
þér stuðning. Alltaf var hægt að
treysta á þig að styðja við bakið
á mér og ekkert var betra en að
vera í fangi ömmu sem virtist
aldrei þurfa að sleppa af manni
takinu. Það skipti ekki máli
hversu miklu álagi maður var
undir, yfir hlutum sem skipta í
rauninni ekki svo miklu máli, það
var alltaf hægt að róa hugann
hjá þér. Þú varst yndisleg kona,
amma, meira get ég ekki sagt,
meira þarf ég ekki að segja, því
ég veit að þeir sem þig þekktu
eru alveg hjartanlega sammála.
Ég þakka fyrir alla hlýjuna sem
þú sýndir mér og alla þolinmæð-
ina. Hvíldu í friði, elsku amma.
Margt er það og margt er það
sem minningarnar vekur,
og þær eru það eina
sem enginn frá mér tekur.
(Davíð Stefánsson)
Jóna Sigrún.
Nú er jarðvist Dúnu frænku
minnar lokið. Við Dúna vorum
systradætur. Hún var ein af mín-
um uppáhaldsfrænkum og í huga
mér nánast eins og eldri systir.
Ég sakna hennar sárt. Til átta
ára aldurs ólst ég upp hjá ömmu
minni og afa á Strönd í Vest-
mannaeyjum. Þar af leiðandi
hafði ég náið samband við Dúnu
og hennar fjölskyldu á Arnarfelli
og hafa þau samskipti aldrei
rofnað. Ég minnist þessara ára
með mikilli hlýju. Nú bý ég í
Kópavogi en þar sem hún bjó í
Vestmanneyjum hittumst við
ekki mjög oft, en þeim mun oftar
töluðum við saman í síma. Það
var svo gott að spjalla við Dúnu.
Hún var mjög fróð og skemmti-
leg kona og alltaf var gott að
leita ráða hjá henni. Dúna sýndi
mér og minni fjölskyldu mikla
vináttu og umhyggju. Hún og
Finnbogi maður hennar voru
höfðingjar heim að sækja. Alltaf
var vel tekið á móti okkur þegar
við komum til Eyja. Margar
ógleymanlegar stundir áttum við
saman. Síðustu ár voru Dúnu
erfið, en alltaf var hún jákvæð.
Nú er hún komin í Sumarlandið
sem við töluðum stundum um og
Guðrún Sigríður
Þorsteinsdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, fyrrum
sambýlismaður, afi og langafi,
SIGURÐUR LYNGBERG MAGNÚSSON,
lést á hjúkrunarheimilinu Rojales á Spáni
mánudaginn 2. apríl.
Útför verður auglýst síðar.
Guðlaug Lyngberg, Páll Ingi Hauksson,
Andrés Björn Lyngberg, Anna Valdimarsdóttir,
Magnús L. Sigurðsson, Ólafía K. Bjarnleifsdóttir,
Sigurður Lyngberg, Helga Sigurðardóttir,
Hafþór Lyngberg, Gerður Ruth Sigurðardóttir,
Kolbrún Lorange,
Hulda B. Þrastardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURVIN GUÐBRANDSSON
frá Veiðileysu
í Árneshreppi,
andaðist á Sólvangi í Hafnarfirði laugar-
daginn 31. mars.
Útför hans fer fram frá Hafnarfjarðarkirkju miðvikudaginn
11. apríl kl. 13.00.
Guðrún S. Aðalbjörnsdóttir,
Jónína Ingibjörg Sigurvinsdóttir,
Baldur A. Sigurvinsson, Guðný Guðjónsdóttir,
Ragnheiður S. Sigurvinsdóttir, Bjarni Árnason
og barnabörn.
MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum
við fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu og
fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Morgunblaðið birtir minning-
argreinar endurgjaldslaust
alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is
má finna upplýsingar um inn-
sendingarmáta og skilafrest.
Einnig má smella á Morgunblaðs-
lógóið efst í hægra horninu og
velja viðeigandi lið.
Skilafrestur | Sé óskað eftir birt-
ingu á útfarardegi þarf greinin að
hafa borist á hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðju-
degi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, jafnvel þótt
grein hafi borist innan skilafrests.
Lengd | Hámarkslengd minning-
argreina er 3.000 slög. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda stutta
kveðju, Hinstu kveðju, 5-15 línur.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem aðstandendur
senda inn. Þar kemur fram hvar
og hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og hvenær út-
förin fer fram. Þar mega einnig
koma fram upplýsingar um for-
eldra, systkini, maka og börn, svo
og æviferil. Ætlast er til að þetta
komi aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
minningargreinunum.
Minningargreinar