Morgunblaðið - 07.04.2012, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. APRÍL 2012
✝ Kristjana Þór-dís Anna Jóns-
dóttir, Dísa, fædd-
ist í Axlarhaga 23.
ágúst 1947. Hún
lést eftir baráttu
við illvígan sjúk-
dóm á Sjúkrahúsi
Sauðárkróks 30.
mars 2012. For-
eldrar Þórdísar
voru hjónin Jón
Pálmason, f. 7.10.
1900, d. 12.8. 1955, frá Svaða-
stöðum og Arnfríður Jón-
asdóttir, f. 12.11. 1905, d. 9.2.
2002, frá Syðri-Hofdölum.
Systkini Þórdísar voru fimm: 1)
Hulda, f. 1.9. 1921, d. 2002, 2)
Anna, f. 6.8. 1922, d. 2009, 3)
Sigurbjörg Erla, f. 19.6. 1931, d.
1997, 4) Pálmi, f. 20.7. 1933, 5)
Hreinn, f. 12.1. 1943.
Þórdís giftist hinn 26.7. 1966
Tómasi Inga Márussyni, f. 26.7.
1937, d. 4.8. 2001, frá Bjarna-
stöðum í Blönduhlíð, og bjuggu
þau í Þormóðsholti. Þau slitu
samvistir. Seinni maður Þórdís-
ar er Hannes Þorbjörn Frið-
riksson, f. 28.3. 1955. Synir Þór-
dísar og Tómasar eru þrír: 1)
Sævar Þröstur, f. 27.12. 1965,
maki Hulda Jóhannesdóttir, þau
eiga tvö börn: a) Helga, maki
1985 fluttist Dísa með tveimur
yngri sonum sínum til Sauð-
árkróks og hóf þar síðar sambúð
með Hannesi. Dísa og Hannes
stofnuðu fyrirtæki árið 1990 þar
sem þau handsmíðuðu reiðtygi
og hnakka sem þau seldu hesta-
mönnum um land allt og síðar
víða um heim, ásamt því að
stunda viðgerðir á reiðtygjum
og skófatnaði. Árið 1997 fluttust
Dísa og Hannes í Hegranesið, en
heimili sitt nefndu þau Hamra-
borg. Dísa var náttúrubarn og
hvergi leið henni betur en í
sveitinni þar sem hún naut sín
best í nágrenni við dýrin og
gróðurinn. Þórdísi var skáld-
skapur í blóð borinn, gegnum
tíðina leituðu margir til hennar
eftir ljóðum og tækifærisvísum,
hún var hógvær og lítið fyrir að
flíka hæfileikum sínum en hin
síðari ár tók hún þátt í hagyrð-
ingamótum og hafði af því mikla
ánægju. Dísa var hög og vinnu-
söm og féll sjaldan verk úr
hendi. Hún gaf sér þó tíma til að
njóta frítímans, en mikla
ánægju hafði hún af samvistum
við barnabörnin og voru þá
gjarnan dregin upp spil eða
sagðar sögur frá æskustöðv-
unum og af álfum og huldufólki.
Elstu barnabörnin nutu þeirra
forréttinda að dvelja sum-
arlangt hjá Dísu og Hannesi í
sveitinni.
Útför Dísu fer fram frá Sauð-
árkrókskirkju í dag, 7. apríl
2012, og hefst athöfnin klukkan
11.
Guðjón Magnússon,
sonur þeirra er
Magnús Ingi, b)
Tómas Már. 2) Ingi
Þór, f. 17.1. 1972,
maki Katrín Sess-
elja Gísladóttir, þau
eiga tvö börn: a)
Hjörtur Már, b)
Þórdís Lilja. 3) Jón-
as Rafn, f. 4.12.
1973, maki Andrea
Guðrún Gunnlaugs-
dóttir, þau eiga fjögur börn: a)
Agnes Sara, í sambúð með Frið-
riki Vestmann, b) Kristinn Þeyr,
c) Elís Máni, d) Enok Ylur. Son-
ur Hannesar er Sigurjón, f. 9.9.
1973, maki Nikólína Jónsdóttir,
þau eiga þrjú börn: a) Sigrún, b)
Kristinn Óskar, c) Kamilla Dís.
Dísa bjó allan sinn aldur í
Skagafirði. Hún ólst upp með
foreldrum sínum og ástkærri
fóstru, Stjönu, í Axlarhaga til
níu ára aldurs og síðar á Þverá
hjá móður sinni og fóstra, Hann-
esi Gísla Stefánssyni. Dísa
stundaði bústörf við uppvöxtinn
í Axlarhaga og Þverá en árið
1966 fluttist hún til tengdafor-
eldra sinna á Bjarnastöðum og
hóf þar búskap með Tómasi.
Þau stofnuðu svo til búrekstrar í
Þormóðsholti vorið 1973. Árið
Elsku mamma, í dag fylgjum
við þér síðasta spölinn. Þú kvadd-
ir snemma, svo miklu fyrr en
nokkurn grunaði. Þú tókst veik-
indum þínum af rósemi og festu,
það var ekki venja þín að gefast
upp og reisn þinni hélstu til hinstu
stundar. Þú fæddist í torfbæ í
Skagafirði, við rætur Blönduhlíð-
arfjalla. Þaðan er fagurt útsýni
yfir fjörðinn, sérstaklega til norð-
urs í átt til hafsins og eyjanna. Þú
ólst þar upp til níu ára aldurs og
ætíð síðan átti Axlarhagi sérstak-
an stað í þínu hjarta, ásamt föður
þínum sem þú kvaddir á átta ára
afmælisdaginn þinn. Í sögum þín-
um af æskuárunum í Axlarhaga
voru sumrin ávallt sólrík og hlý.
Þú lékst þér við bæjarlækinn með
leggi og skeljar, í búinu þínu Grá-
steini og tíndir þess á milli ber í
gilinu eða stalst til að stökkva á
bak reiðskjótanna og taka sprett
um hagann.
Skáldgáfan var þér gefin í
vöggugjöf, síðan ég man þig fyrst
hefur þú ort ógrynni ljóða og
vísna og ófáir hafa notið greið-
vikni þinnar og fengið hjá þér
tækifærisljóð og vísur. Sjaldan
langur tími milli þess sem okkur
bárust fréttir og skondnar atvika-
lýsingar frá þér í bundnu máli,
gjarnan gegnum gemsann. Þú
varst alla tíð stolt og barst lítið á,
ætíð bjartsýn og glaðvær og áttir
gott með að ná til samferðafólks.
Þú varst ákveðin og þegar þú
hafðir tekið ákvörðun varð henni
varla haggað, þú hafði einnig
sterka réttlætiskennd. Ég man
varla þá stund að þú sætir auðum
höndum, allur tími þinn var vel
nýttur hvar sem þú varst stödd.
Þeir eru ófáir sem fengu lagaðan
hnakk, beisli, tösku eða skó eftir
að þið Hannes stofnuðuð fyrir-
tækið. Eftir að þið Hannes fluttuð
í sveitina þá naustu þess að gróð-
ursetja tré og rækta kringum bæ-
inn. Vorið og sumarið voru þínar
árstíðir og hvergi kunnir þú betur
við þig en úti í náttúrunni. Þú
eignaðist ófáa fiðraða vini sem
spígsporuðu með unga sína hvert
sumarið á fætur öðru kringum
bæinn þér til mikillar gleði. Ófáar
voru helgarnar sem við áttum
saman í Hamraborg þegar fjöl-
skyldurnar komu saman, þar var
borðað saman, spjallað og hlegið,
jafnvel framundir morgun ef svo
bar við. Við áttum með þér
ógleymanlega helgi í ágúst 2007, í
tilefni sextugsafmælisins, þegar
við tjölduðum saman í Axlarhaga,
grilluðum og vöktum yfir varðeldi
þar til sólin gægðist yfir austur-
fjöllin. Þá voru kveðnar vísur,
sagðar sögur og hlegið dátt.
Frá þeirri stundu sem ég
kynnti þig fyrir Kötu minni, fyrir
réttum tuttugu árum, tengdust
þið sterkum böndum. Þið sátuð
oft löngum stundum og spjölluð-
uð eða brölluðuð eitthvað saman.
Síðan bættust Hjörtur og nafna
þín í hópinn þér til mikillar gleði.
Við þökkum fyrir að hafa fengið
að kynnast þér, minning þín mun
lifa um ókomin ár. Við vitum að þú
verður ávallt skammt undan.
Veistu þegar vorið kallar
víkja burtu þrautir allar,
grænka tún og gróa hjallar
glöð á himni sólin skín.
Ljúfur blær í lundi hjalar,
liggur kisi úti og malar,
bústofninum bóndinn smalar,
blíða veröld, þú ert mín.
(Dísa)
Ingi Þór og Katrín (Kata).
Ég kynntist Dísu í lok árs 1996
þegar ég og yngsti sonur hennar
Jónas vorum að draga okkur sam-
an. Jónasi fannst mikilvægt að ég
hitti mömmu sína sem fyrst og
skildi ég það mjög vel. Dísa var í
alla staði frábær kona og tók mér
og börnum mínum opnum örmum
inn í fjölskylduna og hefur alla tíð
talið þau tvö sem hluta af barna-
barnahópi sínum.
Dísu fóru öll verk afskaplega
vel úr hendi, hvort sem það var í
vinnu sinni, að sinna heimilinu,
trjáræktinni eða að nostra við
barnabörnin. Hún stóð sem stoð
og stytta við bakið á okkur þegar
við vorum við nám á Bifröst sem
og aðra tíma. Þær voru ófáar
ferðirnar suður til okkar til að að-
stoða okkur með börnin. Jafn-
framt var hún ætíð til taks til að
passa fyrir okkur til að leyfa okk-
ur hjónakornunum að komast tvö
ein saman í frí. Sem þakklætis-
vott fyrir allt sem hún hefur gert
fyrir okkur buðum við henni að
koma með okkur í ferðir sem við
vissum að mundu gleðja hana,
meðal annars í sólarlandaferð, á
fiskidaginn á Dalvík, upp í Axl-
arhaga ásamt Inga og fjölskyldu
auk þess að bjóða henni til okkar í
bústaðinn til að eiga þar góðar
stundir saman. Enn eru þó ótald-
ar allar frábæru móttökurnar á
heimili hennar og Hannesar í
Hegranesinu, Hamraborg, en þar
erum við búin að dvelja mikið,
bæði um helgar, í jóla- og
páskafríum þar sem hún hefur
tekið á móti okkur opnum örmum
og gleðin hefur verið í fyrirrúmi,
veisluhöld og spilamennska svo
dæmi séu nefnd. Það er mikill
missir að þessari einstöku konu
og ég sakna hennar sárt, en nú
ylja ég mér við góðar minningar
og hugsa til hennar með kærleik í
brjósti.
Þín tengdadóttir,
Andrea.
Elsku amma Dísa.
Ég var svo heppinn að fá að
dvelja hjá þér nokkur sumur þeg-
ar ég fór á hestanámskeið á
Króknum. Við tókum upp á
mörgu skemmtilegu þessi sumur.
Þú kenndir mér að drekka ekta
sveitamjólk, við sóttum hana
saman til bónda á góðum
sveitabæ. Við fórum í gönguferðir
um Hegranesið og borðuðum
stundum blóm sem uxu villt í
kringum bæinn. Ég fékk að vera
hjá þér í vinnunni, sjá þig smíða
reiðtygi og líka aðstoða þig í búð-
inni.
Þú sagðir mér ótal sögur af álf-
unum í Hegranesinu og við spil-
uðum líka mikið, þú varst mér svo
góð. Takk fyrir allar góðu stund-
irnar.
Þinn
Hjörtur Már.
Elsku amma mín.
Þegar ég var að fæðast komstu
og gistir hjá okkur í Kópavogin-
um og passaðir Hjört. Þú kallaðir
mig oftast nöfnu þína eða Dísu
litlu. Þú passaðir mig stundum og
ég fékk líka oft að gista í sveitinni
hjá þér. Við spiluðum oftast
lönguvitleysu en líka stundum
svartapétur og grænapétur. Ég
fékk stundum að skoða gamla
dótið þitt sem var svo spennandi,
það voru margir dýrgripir sem
leyndust í hirslum þínum.
Nú ertu farin til guðs og getur
hitt pabba þinn og mömmu þína
aftur og líka systurnar þínar.
Takk fyrir að vera amman mín.
Þín
Þórdís Lilja.
Elsku amma Dreki, þú varst
svo skemmtileg og góð amma. Við
viljum þakka þér fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir okkur og með
okkur. Við erum búin að bralla
svo margt saman, bæði í sveitinni
hjá þér og svo líka í sveitinni hjá
okkur, þú varst líka prakkari í
þér, fannst gaman að svo mörgu
sem börn hafa gaman af. Þú varst
alltaf til í að spila við okkur og
þegar við hugsum til baka höfum
við eytt mörgum dögum eða vik-
um samtals í spilamennsku. Þú
sagðir okkur líka mjög margar
sögur af lífi þínu þegar þú varst
lítil stelpa í Axlarhaga, af öðru
fólki í gamla daga og líka af álfum
og huldufólki.
Við söknum þess að heyra þig
ekki lengur kalla okkur litlu
strumpana sína, þegar við göng-
um inn í Hamraborg. Við munum
geyma minninguna um þig í huga
okkar og hjarta og þökkum þér
fyrir allar frábæru samveru-
stundirnar okkar.
Þínir sonarsynir,
Elís Máni og Enok Ylur
Jónassynir og Kristinn
Þeyr Rúnarsson.
Elsku amma.
Þó mér finnist ósanngjarnt að
þú sért farin, þá veit ég að þér líð-
ur betur núna eftir þessi erfiðu
veikindi. Þú varst alltaf svo góð
og ljúf, tókst mér og Kristni bróð-
ur opnum örmum og með bros á
vör, eins og við værum þín eigin
barnabörn.
Ég mun aldrei gleyma því sem
við gerðum saman, eins og þegar
við fórum öll upp í Axlarhaga,
tjölduðum og áttum frábæra
stund þar saman. Þú sagðir okkur
alls kyns sögur af lífi þínu síðan
þú varst lítil og bjóst þar. Ekki
gleymi ég heldur sólarlandaferð-
inni sem við fjölskyldan fórum í
saman.
Öll jólin, áramótin og brenn-
urnar og allar þær minningar, litl-
ar sem stórar, mun ég alltaf
geyma og hugsa um og ylja mér
við, sérstaklega þegar sækir að
mér söknuður, þá mun ég brosa
og gleðjast yfir að þú komst inn í
líf mitt og að hafa fengið þann
tíma sem ég fékk með þér.
Elska þig amma, þú munt allt-
af eiga stóran stað í hjarta mínu.
Þín sonardóttir,
Agnes Sara.
Kæra systir kveð í dag,
hver er stefna lífsins?
Dísa efldi allra hag,
ötul í störfum lífsins.
Hún var mér 14 árum yngri, ég
minnist hennar frá áhyggjulaus-
um æskustundum. Hún var ynd-
islegt barn.
Ávallt hana í anda lít,
afar fagra og unga.
Systur kæru sakna hlýt,
sú er raunin þunga.
Röðin er röng að hún sé farin,
en þeir sem guðirnir elska deyja
oftast ungir. Hvar er réttlætið að
leggja slíkar þjáningar, sem hún
mátti þola, á yndislega mann-
eskju? Minn skilningur nær eng-
um tengslum við það. Starfsfólk-
inu á sjúkrahúsinu færi ég bestu
þakkir fyrir vel unnin, erfið störf.
Öll störf léku í höndum Dísu,
hvort sem um matseld var að
ræða eða snið og sköpun.
Dísa ekkert aðra um bað,
að þó kreppti glíma.
Með frjórri hugsun færði á blað,
flest sem unnt var ríma.
Þegar skólasystkini hennar,
börn Konráðs á Ytri-Brekkum,
stofnuðu félagið Arnarfell, þá
vann Dísa þar sem matráðskona.
Athugul á allt svo hollt,
ástar ríkti friður.
Handbragð lipurt hennar stolt,
hún var listasmiður.
Auk þess léku ljóð á tungu,
léttri kímni með.
Bræður hennar báðir sungu,
bjart um hennar geð.
Í dag þakka ég og fjölskyldan
allar samverustundirnar. Við
sendum innilegustu saknaðar-
kveðju til Hannesar, sona Dísu,
tengdadætra og ömmubarnanna,
einnig Hreins, Jórunnar og Páls
mágs hennar. Megi allir góðir
vættir styrkja ykkur í sárum
söknuði.
Munum hversu dugleg, lagin
og umfram allt góð manneskja
Dísa var. Minning hennar lýsir
um ókomin ár.
Guð blessi ykkur öll.
Pálmi Jónsson.
Kristjana Þórdís
Anna Jónsdóttir
Fimmtán ára
hafði ég stolist á skemmtistað.
Þar hitti ég fyrir skólafélaga sem
var eldri en ég og byrjaður til
sjós á Jökulfellinu, hann kynnti
mig fyrir skipsfélaga sínum Em-
il. Hár, grannur, spengilegur,
myndarlegur, ljóshærður og lag-
legur. Eftir að ég kynntist Emil
betur komst ég að því að hann
var rólegur og prúður í fram-
komu, kurteis og mikið dularfull-
ur, vinsæll en fyrst og fremst
góður maður. Hann elskaði góða
tónlist, djass, Ellu Fitzgerald og
Louis Armstrong, bókmenntir
og ljóð. Djass var mikið spilaður
í hornherberginu í Sjómanna-
skólanum þar sem Emil var við
nám. Uppáhaldslag Emils á
þessum tíma var St. Louis Blues
eftir W.C. Handy. Aðalljóðlínan í
því lagi er „I hate to see the
evening sun go down“ en nú er
þín kvöldsól sest minn kæri.
Halldór Laxness var í miklu
uppáhaldi hjá Emil og náði hann
að herma eftir honum í töktum
og tali. Einnig var hann hrifinn
af Steini Steinari og vitnaði oft í
hann. Snyrtimenni var hann og
alltaf vel tilhafður. Hafði hann
sérstakt lag við að bursta skóna
Emil Valtýsson
✝ Emil Valtýssonfæddist í
Reykjavík 31. ágúst
1936. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja 14.
mars 2012.
Útför Emils fór
fram frá Keflavík-
urkirkju í kyrrþey
26. mars 2012.
sína á þessum árum
og sagði að listina
hafði hann lært af
hernum á Keflavík-
urflugvelli en Emil
ólst upp í Keflavík.
Hann bar mikla
virðingu fyrir for-
eldrum sínum og
talaði með lotningu
um þau, sem sýnir
vel hvaða mann
hann hafði að
geyma. Móðir mín var mjög hrif-
in af Emil og náðu þau mjög vel
saman enda bæði miklir aðdá-
endur Halldórs Laxness. Einu
sinni að vetri til seinnipart
kvölds vorum við á gangi í
Hljómskálagarðinum, þá stakk
Emil upp á því að við legðumst á
bakið í frosið grasið og skoðuð-
um stjörnubjartan himininn sem
við gerðum. Þar benti hann mér
á hvar stjörnurnar væru og hvað
þær hétu, svona var hann sér-
stakur maður. Svo skildi leiðir,
Emil varð stýrimaður á Dísar-
fellinu og ég fór að skoða heim-
inn. En ég fylgdist með mínum
gamla vini úr fjarlægð enda erf-
itt að gleyma fyrstu ástinni. Emil
átti alltaf sérstakan stað í huga
mér. Ég vil þakka þér okkar
góðu stundir. Kveð þig að sinni
minn kæri.
Enginn veit um eldinn,
sem einu sinni brann.
Í landi minna lífsins drauma
logaði hann.
(Steinn Steinarr)
Fjölskyldu og systur Emils
votta ég mína dýpstu samúð.
Guðrún H.
Elsku Skarphéðinn, nú er kom-
ið að kveðjustund og ég er þakklát
fyrir yndislegar minningar um þig
í litla húsinu þar sem listin réð
ríkjum.
Þangað var gaman að koma í
kaffi til þín og alltaf áttirðu eitt-
hvað gómsætt á boðstólum ásamt
Skarphéðinn
Bjarnason
✝ SkarphéðinnBjarnason
klæðskeri fæddist í
Reykjavík 30. maí
1925. Hann lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Mörk 13. mars
2012.
Útför Skarphéð-
ins fór fram frá
Fossvogskapellu
26. mars 2012.
þínum einstaka
skemmtilega húmor
og hnyttnu tilsvör-
um. Þú varst lista-
kokkur, snyrtimenni
fram í fingurgóma,
mikill listunnandi,
frábær fluguveiði-
maður og gerðir allt
einstaklega vel sem
þú tókst þér fyrir
hendur.
Guð geymi þig.
Nú þögn er yfir þinni önd
og þrotinn lífsins kraftur
í samvistum á sæluströnd
við sjáumst bráðum aftur.
(Ingvar N. Pálsson)
Þín frænka,
Heiða Björk.
Sími 892 4650
Gísli Gunnar
Guðmundsson
Guðmundur
Þór Gíslason
Elfar Freyr
Sigurjónsson
Netfang: foldehf@simnet.is - Vefsíða: foldehf.is
Vistvænar íslenskar kistur
Þjónusta allan sólarhringinn.
Komum heim til aðstandenda ef óskað er.
Ástkær eiginmaður minn, sonur, faðir,
tengdafaðir og afi,
VIKTOR SIGURBJÖRNSSON,
Móvaði 49,
Reykjavík,
lést sunnudaginn 1. apríl. Jarðarförin
auglýst síðar.
Júlíana Hilmisdóttir,
Guðrún Lúðvíksdóttir,
Sigurbjörn Viktorsson, Unnur Ögmundsdóttir,
Hjalti Viktorsson, Anna Lind Friðriksdóttir,
Hulda Viktorsdóttir, Jón Óskar Karlsson,
og barnabörn.