Helgafell - 01.04.1942, Page 55

Steinn Steinarr:
Undanhald samkvæmt áæílun
Ég var móðgaður, bœddur, svívirtur, kvalinn og kúgaður
af kumpánum nokkrum, sem allt virtust geta og mega.
Og f?ótt ég sé maður á sigur sannleikans trúaður,
sýndist mér stundum von mín í flestu geiga.
Að endingu sagði ég yfirdrottnunarvaldinu
t alvöru stnð á hendur, án nokkurrar vœgðar.
Og styrkur minn liggur allur t undanbaldinu,
f)ótt einhverjum sýnist það málstaðnum litið til þœgðar.
Og stríð mitt er nútímastrið, en ekki af f>ví taginu,
að standa til lengdar i tvisýnum vopnabrýnum.
Þið vitið, að jörðin er likt og knöttur í laginu,
»g loksins kemst maður aftan að fjandmanni sinum.
sjaldnar af virðingarleysi fyrir cungunni eða
kunnáttuleysi á lögmálum hennar, en því, að
.. ,, sá, er ritar, hefur ekki tam-
Málsp-joll * , * , , ,
. íð ser að hugsa eins skyrt
og mennmg. , • v ,
og honum mætti verða lag-
ið. Skipuleg hugsun unir ekki óvönduðu mál-
fari, en væri allt það satt, sem skrifað er, mætti
einmitt ætla, að þeir rithöfundar okkar, sem
sýnzt er um að tjá hugsanir sínar á fslenzku
máli, hcfðu bundizt samtökum um að auð-
virða þá tungu, scm þeir skrifa á. En er lík-
!egt að svo sé? Tungan er rithöfundinum öðr-
um fremur það, sem hann á allt sitt undir,
hún er framleiðslutæki hans, vopn hans og
verja, og er það þá sennilegt að honum sé sér-
staklega um það hugað, að tortíma þessu
vopni eða skemma það í höndum sér?
En séu þeir menn til, scm ætla að hægt sé
að varðveita tungu vora og menningu með
því að „smyrja hana inn“ eins og hverja aðra
múmíu, þá vil ég benda þeim á, að það er til
eftir franska rithöfundinn Victor Hugo rúm-
lega 100 ára gömul lýsing á því hvernig slík
athöfn fer fram. Hún er skrifuð tveim dög-
um eftir andlát Talleyrands, og er á þessa lcið:
„Svo var það í fyrradag, 17. maí 1838, að
þessi maður andaðist. Læknar komu og
smurðu líkama hans, en fyrst tóku þeir, að
hætti Egypta, innýflin úr kviðarholinu og heil-
ann úr hauskúpunni. Síðan var Talleyrand.
.. sem nú var orðinn að múmíu.
Her'inn ur . , „ .* , , .
lokaður mður 1 kistu, sent
Talletjrand. ,, ,, *■ , ,
klædd var að ínnan hvitu sat-
íni, og að því búnu hurfu Iæknamir á braut.
En heilinn úr prinsinum Talleyrand varð eftir
á borðinu, — þessi heili, sem svo margt hafði
hugsað, hvatt svo marga til dáða, reist svo
margar byggingar, stjórnað tveim byltingum,
haft tuttugu konunga að ginningarfíflum og
haldið heiminum í skefjum. En þegar þjónn-
inn kom inn og sá hvað læknarnir höfðu skil-
ið eftir, vissi hann fyrst ekki, hvað hann átti
að taka til bragðs, en svo mundi hann allt í
einu eftir því, að það var sorpræsi í götunni
fyrir utan. Þangað fór hann nú, og smeygði
heilanum úr Talleyrand niður um ræsisopið“