Helgafell - 01.05.1942, Síða 12

100
HELGAFELL
III.
Vor hlutur gerðist annar og minni en yðar,
og örlög bjuggu þjóð vorri mýkri hlekki.
Og enn má verða bið á, að böðulshendur
blóðugum greipum ættjörðu vora flekki.
En feðra vorra sverð eru löngu sundruð
og sigra megnum vér aðeins í friði að vinna.
Þó mætti svo fara, að föðurlands vors yrði getið,
er frelsi Noregs vitjar átthaga sinna.
Því enn þá liggur leiðin til Noregs að heiman.
Hún liggur aftur heim, er vopn yðar safna
morðingjunum, sem misþyrmdu börnum yðar,
til móts við gráðuga birni og soltna hrafna.
Þá koma yður loks þeir gálgar að gagni,
sem germanskir hengingameistarar reistu yður.
Og það er alls ekki víst, að það verði fyrsta
verk yðar, heima fyrir, að taka þá niður.
Þá safnast aftur undir hinn norska fána
allir, sem dauða og písl fyrir land sitt þoldu,
— bræður og synir, sem féllu í ár og í fyrra,
— fálátar víkingaraðir úr sæ og moldu.
Þá rumska fornar hetjur í haugum sínum,
sem hættu fyrir þúsund árum að vega.
Og fjörutíu kynslóðir norskra kappa
koma og berjast við hlið yðar, ósýnilega.