Helgafell - 01.05.1942, Blaðsíða 23

Ef til vill erþó bernskan
öruggust leiðsögn vor
um götuna, grundina og skóginn,
er geyma hennar fyrstu spor.
Því aldrei tókst níðingum neinum
með njósnum að leggja mál
á landið, sem leikur og draumur
löghelga barnsins sál.
Hver bær, sem úr hlíðinni horfir,
hvert hróf í fjarðarins vík,
eru arfheilög orð, sem vér s k i 1 j u m,
úr ættinni, er skóp þau slík.
Ei gleymist sú gata, er vér hlupum,
er glöðust var ævin vor,
en lötruðum síðar, í líkfylgd,
og 1 æ r ð u m , spor fyrir spor.
Til alls, sem vér þekkjum og unnum,
svo öruggt er förinni beint
sem vængur fer vegleysu að sunnan
hvert vor, þótt það komi seint.
.. Eitt barn finnur hönd vora á hári,
á heimsókn er móðir skyggn,
— og landið, sem lokað er öðrum,
oss ljómar í ró og tign. — —
Ei v é r erum landflótta lýður,
sem líðum með þjóð vorri enn!
En erlenda innrásarliðið
er ættjarðarlausir menn:
Þeir hlupust að heiman og keyptu,
við helstríð annarra og tár,
þá vegsemd að ríkja yfir rústum
með rangsleitni, í tvö, þrjú ár.