Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.10.2012, Blaðsíða 16

Kristín Aðalsteinsdóttir, prófessor við Háskólann á Akureyri,fór til Kína í janúar, í heimsókn til foreldra drengs semdvaldi hjá þeim Hallgrími Indriðasyni sem skiptinemi á sín-um tíma. Þetta var önnur ferð Kristínar til Kína, hún
hreifst af landinu og hvetur alla sem vettlingi geta valdið að fara
þangað. Það sé ákaflega lærdómsríkt. Þess má geta að skiptineminn
fyrrverandi, Shijin, hreifst svo mjög af Íslandi að hann hefur búið
hér síðustu sjö ár.
„Foreldrar hans vildu endilega að við kæmum. Við Hallgrímur
fórum 2005, og ég fór ein núna. Fyrstu vikuna var ég í Shangai,
sem ég heillaðist af, og við fórum í daglegar ferðir út frá borginni.
Megininntak dvalarinnar var hins vegar ferð til norðurhluta Kína,
alveg upp undir Mongólíu.“
Kristínu fannst sem að koma í annan heim þegar langri lestar-
ferðinni til norðurhluta Kína lauk. „Það er virkilega þess virði að
fara þá leið en ekki eingöngu á þekktar túristaslóðir.“
Þau Kristín fóru til ýmissa borga í Shanxi-héraði, m.a. Pingyao og
Taiyuan. „Það sló mig á leiðinni hve híbýli fólks eru hrikaleg, mikið
var um múrsteinskofa og allt grátt og heldur litlaust. Margar gríð-
arstórar verksmiðjur voru um allt og gífurleg mengun. En einnig
mátti sjá mjög mikla skógrækt víða.“
Kristín segir hafa verið ævintýri líkast að koma til fornu borg-
arinnar Pingyao. „Þar vorum við í fimm daga og endalaust var eitt-
hvað að sjá. Fyrir utan borgina skoðuðum við t.d. Wang-ætt-
aróðalið þar sem sama ættin bjó í tæp 700 ár en nokkra metra frá
bjó almúginn í hellum í fjöllunum. Ég hvet fólk til þess að ferðast
um þetta svæði; það er gríðarlega fróðlegt. Í Taiyuan upplifði ég þá
mestu mengun sem ég hef í lífinu séð en hitti þar verkfræðinga
sem sögðu mér að Kínverjar væru í óðaönn að koma sér upp
kjarnorkuverum til að framleiða rafmagn og vinna þannig á meng-
uninni; til að geta hætt gegndarlausri kolanotkun.“
Kristínu var efst í huga, að ferðalokum, gestrisnin og umhyggjan í
norðurhluta Kína en jafnframt mengunin, híbýlin og eymdin í þeim
landshluta og „brjáluð“ umferð. „Þá er Shangai heillandi og stór-
kostlegur munur á milli borgar og sveita. Mannfjöldinn er vissulega
líka eftirminnilegur og maturinn, sem var afburðagóður alls staðar.“
ÓGLEYMANLEG ÆVINTÝRAFÖR
Hvetur alla
til Kínafarar
KRISTÍN AÐALSTEINSDÓTTIR ER HEILLUÐ AF KÍNA
EN FANN BETUR EN ÁÐUR VIÐ HEIMKOMUNA HVE
ÍSLENDINGAR BÚA VIÐ UNDURSAMLEG KJÖR.
Skapti Hallgrímsson skapti@mbl.is
*Spilastokkur, flatkökur, eyrnatappar og tannbursti eru meðal nauðsynja í handfarangurinn »18Ferðalög og flakk
Kulusuk á Grænlandi og Patreksfjörður eru á sömu breidd-
argráðu, 65,3° norður. Yfir sundið er aðeins tveggja tíma flug og
þá er komið í aðra veröld. Frumstætt þorp þar sem búa um 300
manns; fólk sem lifir á selkjöti og öðru slíku sem aflast með alda-
gömlum veiðiaðferðum. Húsin eru frumstæð og útikamrar eru
víða. Hvergi er rennandi vatn og í gamla kirkjugarðinum er dysj-
að yfir kisturnar sem liggja á berum klöppum. Íbúum þorpsins
hefur heldur verið að fækka, margir hafa t.d. flutt til Ammassalik
sem er kaupstaður með um 2.000 íbúa. Í raun hafa orðið tals-
verðar breytingar í Kulusuk en frá 1998 hef ég farið þangað mörg
hundruð sinnum með ferðamenn, víða að úr veröldinni.
Halldór Björnsson leiðsögumaður. Grænlendingur leikur listir sínar fyrir túristana, sem fjölmenna í þorpið. Halldór á vettvangi í Kulusuk.
65,3 gráður norður
Þetta eru húsin á heimsenda.
PÓSTKORT F
RÁ KULUSUK