Morgunblaðið - Sunnudagur - 28.10.2012, Blaðsíða 51

Hressir leikskólakrakk-
ar að leik. Njóta sín
greinilega vel í klifrinu í
þrautabrautinni.
Morgunblaðið/Eggert
Hér er sko al-
deilis hægt að
gleyma sér í leik.
Nú reynir á styrk og jafnvægi.
28.10. 2012 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 51
Mikill hvati að öllum störfum Guðmundar
sprettur upp frá þeirri þörf að gera Graf-
arholtið, hverfið sitt, betra, að lífga við
þetta „andvana“ hverfi.
„Ég er úr litlu bæjarfélagi vestur á fjörð-
um, Bolungarvík. Þar er mjög skýrt hvaða
samfélagi maður tilheyrir og mjög sterkt
íþróttafélag. Grafarholtið vantaði á allan
hátt sameiginlegan vettvang og átti í því
sem ég kalla gervihnattasamband við Fram
í Safamýrinni,“ segir Guðmundur, sem hef-
ur áttað sig smám saman á því í gegnum
störf sín, hvað bakgrunnur hans hefur haft
mikil áhrif.
„Það skiptir mjög miklu máli að hafa alist
upp í þessu litla samfélagi í Bolungarvík og
séð hvaða hreyfikraftar verða til í svona
litlu samfélagi. Þú tilheyrir samfélaginu og
hefur samkennd með náunganum,“ segir
hann en það er ekki samfélagið sem hefur
einvörðungu haft áhrif á hann heldur líka
umhverfið.
Hefur áhrif á efnisvalið
„Ég var líka alinn upp norður á Ströndum
þar sem var mikið verið að vinna með þessi
náttúruhráefni. Ég er alinn upp að hluta til á
Dröngum og Seljanesi þar sem var alltaf
mikið unnið með rekavið og grjót. Að sýsla
með þessi efni hefur alltaf verið mér eðl-
islægt. Ég átta mig ekki á því fyrr en ég fer
að nálgast þessi verkefni í gegnum lands-
lagsarkitektúrinn hvað mér er tamt að
hugsa út frá þessum efnum. Þau eru hluti af
vistkerfinu og sjálfbærnin, það að nota þessi
staðbundnu hráefni, ljær þessu ákveðna
dýpt.“
ER FRÁ BOLUNGARVÍK
Mikil áhrif
upprunans
Guðmundur byggði upp vettvang fyrir úti-
nám í Sæmundarskóla en hann hafði verið
að kenna í grunnskólanum til að bregðast
við atvinnuleysinu sem landslagsarkitekt.
Þetta heppnaðist vel og hann hefur síðan
hjálpað fleiri skólum í öðrum bæjarfélögum,
Kópavogi, Hólmavík og Reykjanesbæ. „Ég
fór að hjálpa fleiri skólum að skilja nærsvæði
sitt og möguleikana í því. Útikennsla er vin-
sæl í dag, ekki síst hérna í Norður-Evrópu.
Það er svo mikill munur á krökkunum úti
eða inni í skólastofunni. Þar ertu með fjöl-
breyttari kennsluhætti og nærð til fleiri. Þú
dregur fram styrkleika hjá þeim sem líður
illa í skólastofunni og breytir félagslegu
munstri og samskiptum þegar þú ert kom-
inn út. Þar er ekki þetta fastformaða rými
utan um krakkana. Sumir læra betur með
því að standa í fæturna og nota skynfærin. Í
útinámi notar maður skynfærin meira en í
venjulegri kennslustofu. Þú lærir mikið á að
þreifa á hlutunum,“ útskýrir hann.
„Mín nálgun er að skoða hvernig við les-
um í nærumhverfi okkar og hvernig við get-
um nýtt það til útivistar og lærdóms. Þetta
snýst um að lesa í landslagsgæðin sem við
höfum,“ segir hann. „Ég hef nálgast þetta út
frá því að skilja landið, lesa í gamla land-
notkun og reyna að finna litlar dyr að ein-
hverju efni. Í Sæmundarskóla gerði ég lang-
eld í stað hefðbundins eldstæðis. Bara þetta
form á eldstæðinu gaf mér svo mörg tæki-
færi til að byrja á sögu um forfeður okkar og
byggingararfleifðina. Um leið og krakkarnir
gátu hoft á formið upplifðu þau sig sem
hluta af sögunni og voru meira til staðar í
kennslunni.“
ÚTINÁM MIKILVÆGT
Lesið í lands-
lagsgæðin