Morgunblaðið - 14.11.2012, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 14. NÓVEMBER 2012
Dómhildur Jónsdóttir var
húsmæðrakennari þegar hún
réðst til starfa við Kvennaskól-
ann á Blönduósi, fyrst sem
kennari en síðan forstöðukona.
Vafalaust hefur hún verið vel til
þeirra starfa fallin miðað við
kynni okkar á síðari árum, enda
heyrði ég aldrei annað en gott
eitt úr þeim ranni. Starfslok
hennar þar hafa þó orðið fyrr en
ella þegar hún giftist sóknar-
prestinum á Höskuldsstöðum,
sr. Pétri Þ. Ingjaldssyni. Þá reis
gæfusól þeirra beggja og skein
skært meðan bæði lifðu.
En Dómhildur var ekki ein-
ungis eiginkona og húsmóðir,
hún var stoð og stytta manns
síns utan sem innan heimilis.
Hún starfaði að félagsmálum og
beitti sér mjög við hlið eigin-
mannsins að málefnum safnaðar
og kirkju. Og það munaði um
hana þar sem hún lagðist á árar.
Störf hennar á þessum sviðum
munu hafa verið einna öflugust
eftir að aðsetur prests var fært
frá Höskuldsstöðum til Skaga-
strandar, enda aðstæður þar all-
ar aðrar en í fámennum sókn-
um.
Sr. Pétur var sóknarprestur á
Skagaströnd í fjölda ára og
einnig prófastur í sínu umdæmi.
Á heimili þeirra hjóna átti ég
ávallt vinum að mæta. Húsbónd-
Dómhildur
Jónsdóttir
✝ DómhildurJónsdóttir
fæddist 22. mars
1926 á Akureyri.
Hún lést á Héraðs-
sjúkrahúsinu á
Blönduósi 18. októ-
ber síðastliðinn.
Útför Dómhildar
var gerð frá Hóla-
neskirkju á Skaga-
strönd 5. nóvember
2012.
inn var kunnur
fræðaþulur og
húmoristi, og hús-
freyjan gjörvuleg,
glaðvær og hiklaus
í orðum og fram-
göngu. Bæði voru
þau samhent um
rausnarlegar við-
tökur, en innsæi
húsmóðurinnar er
mér minnisstætt.
Hún virtist alltaf
vita fyrirfram hvað mér kæmi
best og hvað ég vildi helst í það
og það skiptið og það síðan bor-
ið á borð með gleði og alúð. Frá
þessum stundum á ég margt að
þakka.
Við starfslok fluttu prófasts-
hjónin til Reykjavíkur. Að sjálf-
sögðu sat Dómhildur þar ekki
auðum höndum. Hún hóf að
starfa að málum aldraðra. Hún
hélt m.a. samkomur í einum sal
Hallgrímskirkju, sem hún fékk
til afnota og þangað sótti margt
fólk. Ég kom þar einu sinni og
giskaði á að fast að 100 manns
væri í salnum. Forystuhæfni
hennar, dugnaður og hrein-
skiptni dugði til að ná þessu
fólki saman. Mannþekking
hennar var auk þess næg til að
vita að dagskráin mátti ekki
vera einhæf. Hún skiptist í
tvennt, kristilegt efni og verald-
legt. Veraldlegi hluti hennar átti
að vera til skemmtunar, fullur af
kímni og gleði og helst að vekja
glymjandi hlátur í salnum.
Þarna var Dómhildur í essinu
sínu.
Við fráfall Dómhildar færi ég
henni þakkir fyrir kynni okkar
öll. Við Helga sendum sonum
þeirra hjóna og skylduliði öllu
einlægar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning merkrar
konu.
Pálmi Jónsson. ✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar okkar elsku-
lega sambýlismanns, föður, tengdaföður,
sonar, bróður og mágs,
HELGA BERG VIKTORSSONAR,
sem var bráðkvaddur að heimili sínu
18. október.
Sæunn Marinósdóttir,
Lea Helgadóttir, Magni Freyr Magnússon,
Viktor Berg Helgason, Stefanía Þorsteinsdóttir,
Þorsteinn Viktorsson, Díanna Þyri Einarsdóttir,
Gunnar Berg Viktorsson, Dagný Skúladóttir.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ODDNÝ LAXDAL JÓNSDÓTTIR,
Skálagerði 6,
Akureyri,
lést á heimili sínu laugardaginn 10. nóvember.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju
föstudaginn 23. nóvember kl. 13.30.
Jón Laxdal Halldórsson, Aðalheiður S. Eysteinsdóttir,
Ólafur Halldórsson, Gígja Gunnarsdóttir,
Halldór Halldórsson, Halldóra B. Skúladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg systir okkar og mágkona,
ÞÓREY SIGURÐARDÓTTIR,
Holtsgötu 24,
Reykjavík,
lést á Elliheimilinu Grund sunnudaginn
11. nóvember.
Útförin fer fram frá Neskirkju þriðjudaginn
20. nóvember kl. 13:00.
Lilja Sigurðardóttir,
Sigurjón Sigurðsson, Guðbjörg Elentínusardóttir,
Kristinn Sigurðsson, Erna Gunnarsdóttir.
✝
Elsku dóttir mín, móðir, amma og systir
okkar,
UNNUR PÉTURSDÓTTIR,
varð bráðkvödd á heimili sínu, Ottawa,
sunnudaginn 28. október.
Kveðjuathöfn verður í Langholtskirkju
fimmtudaginn 22. nóvember kl. 13:00.
F. h. dætra, barnabarna, tengdasonar og
fjölskyldu okkar,
Kristín B. Sveinsdóttir,
Ljósheimum 18,
Reykjavík.
✝
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför elsku-
legrar móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐLAUGAR GUÐNADÓTTUR,
Skálholtsbraut 11,
Þorlákshöfn.
Ingveldur Pétursdóttir, Andrés Kristjánsson,
Sesselja Sólveig Pétursdóttir,
Guðni Helgi Pétursson, Hrönn Sverrisdóttir,
Friðrik Pétursson, Steinunn Gísladóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur
vináttu, samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÁSTU STEINSDÓTTUR
frá Hrauni á Skaga,
Fróðengi 3,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir sendum við Brynjari Viðarssyni og starfsfólki
11G á Landspítalanum við Hringbraut fyrir góða umönnun og
hlýtt viðmót.
Benedikt Andrésson,
Guðrún H. Benediktsdóttir, Halldór Jónsson,
Vilborg Benediktsdóttir, Árni Hjaltason,
Auður Benediktsdóttir, Guðni Karl Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.MOSAIK Hamarshöfða 4 • 110 Rvk • s. 587 1960 • www.mosaik.is
Legsteinar og fylgihlutir
Í tilefni af 60 ára starfsafmæli okkar bjóðum við
fría uppsetningu á höfuðborgarsvæðinu
og fría pökkun á legsteinum sem fara út á land
Mikið úrval - Vönduð vinna - Gott verð
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít
Elsku mamma.
Veistu, ég hugsaði aldrei um
hvernig það væri að eiga ekki
mömmu. Fyrir mér var það
bara svo sjálfsagt. Minn aldur
skipti engu máli. Ég átti
mömmu sem var alltaf bara ná-
kvæmlega það. Þótt svo við
værum ekki alltaf sammála um
hvað „ég“ gerði og væri því
ekki sátt við að þú viðhefðir
þína móðurlegu umhyggju eftir
að ég var orðin fullorðin, þá
hlustaði ég samt alltaf á það
sem þú hafðir að segja. Stund-
um hafðir þú rétt fyrir þér,
stundum ég. Eina manneskjan
í heiminum sem gat látið mig
hugsa tvisvar um hvort ég væri
að gera rétt eða ekki – varst
þú. Þú hafðir svo sterk ítök í
mér að fram um miðjan aldur
þá hikaði ég ef þú varst ósam-
mála.
Síðar lærði ég að taka mínar
eigin ákvarðanir og átta mig á
því að ég væri ég og þú værir
þú. Það er ómögulegt fyrir mig
að tjá mig í orði um hvað ég
elskaði þig mikið. Hver gæti
skilið það? Eins og þú gast far-
ið í taugarnar á mér stundum.
Verið pirrandi. Bara vegna
þess að ég sjálf hafði ekki
þroska þá til að átta mig á því
að þú varst þú. Nákvæmlega
eins og þú varst. Ekki full-
komin frekar en ég. En lengi
vel gerði ég þá kröfu að
mamma mín væri fullkomin.
Fyrir mig. Eins og ég sá
kannski fullkomnun. Svo með
auknum þroska vissi ég að full-
komnun er ekki til og þú varst
einasta og besta mamman mín.
Falleg, klár og skemmtileg.
Stórskrýtin á köflum rétt eins
og ég. Börnin mín dýrkuðu þig
og ég líka, þó svo að ég við-
urkenndi það ekki alltaf.
En það var ómetanlegt að
hugsa til þess að ég ætti nú
mömmu til að spjalla við. Það
varst alltaf þú sem ég hringdi í
ef mig vantaði stuðning.
Í mömmu.
Þegar pabbi dó var það áfall.
Maðurinn sem ég og börnin
mín dýrkaðu og dáðu. Yndis-
legasti maður allra tíma að
mínu mati. Hann var búinn að
vera okkur svo ótrúlega mikið
og missirinn var svo sár. En
fyrir þig, mamma mín, var
hann sárastur – því þú varðst
aldrei heil eftir það. Í eigin-
girni minni og sársauka gat ég
varla skilið þinn sem var svo
mikill.
Já, mér fannst sjálfsagt að
þú héldir áfram lífi þínu þó að
ekki væri nema fyrir mig og
kannski barnabörnin. Án þess
þó að við værum hjá þér dag-
lega og þú værir ein megnið af
tímanum. Eitthvað sem þú
hafðir aldrei upplifað áður.
Þú og pabbi voruð alltaf eitt.
Rannveig G.
Lúðvíksdóttir
✝ Rannveig G.Lúðvíks-
dóttir fæddist 13.
júlí 1938. Rann-
veig lést á Land-
spítalanum í
Fossvogi aðfara-
nótt 29. október
2012.
Jarðarför
Rannveigar fór
fram í kyrrþey.
Börnin mín upplifðu
sína æsku með ykk-
ur, sem er þeim
ógleymanleg. Allt
það góða sem þið
voruð þeim. Ást
ykkar og umhyggja.
En svo fór pabbi
og eftir varst þú
mamma mín, eins
og tóm skel, sem
heyrðir sjávarniðinn
í fjarska en varst
samt ekki þar, en þráðir að
komast heim. Núna, eftir tvö
og hálft ár ertu loksins komin
heim. Þangað sem þú vildir
fara. Til pabba, sem var þér
allt.
Ég mun alltaf sakna þín,
elsku mamma mín. En ég veit
að þú ert komin á réttan stað.
Fjarri sorg, fjarri kvölum og til
pabba.
Ég ætla að leyfa mér að
gráta vegna þess að ég elska
þig og ég sakna þín – á minn
eigin eigingjarna hátt sem ég
ræð ekki við. En ekki misskilja
mig. Ég er sátt við að þú sért
komin á áfangastað. Það bara
tekur tíma að átta sig á því að
eiga ekki lengur mömmu –
hérna.
Sofðu rótt, mamma mín.
Ég elska þig.
Lísa Björk Ingólfsdóttir.
Eitt sinn sló ég því fram við
vinkonu mína að sú okkar sem
færi á undan mundi skrifa
kveðjuorð um hina. Auðvitað
vonaði ég að ég færi fyrst enda
vorum við oft búnar að fullvissa
hvor aðra um að hvorug mætti
deyja á undan hinni en hvernig
það hefði mátt verða fylgdi
ekki þessum ummælum sem
voru kannski meira í gamni en
alvöru en öllu gamni fylgir
nokkur alvara.
Það er nefnilega grafalvar-
legt mál að missa vinkonu sem
maður hefur þekkt í 64 ár og
verið í stöðugu sambandi við,
tómið sem hún skilur eftir sig
er stórt. Og nú sit ég eftir með
æskuminningar í þoku því að
Ranný sem hafði minni eins og
sagt er að fílar hafi, var sú sem
alltaf kunni skil á óljósum
minningum mínum og gat leitt
þær út úr þokunni og oft rifjað
upp ýmis atvik sem voru mér
gleymd.
En þar sem lífið var orðið
þessari vinkonu minni óbæri-
legt þá er ekki um annað að
ræða en gleðjast yfir að hún
skuli vera búin að fá hvíld og
frið frá sínum raunum, en eftir
að hún missti manninn sinn fyr-
ir tveimur og hálfu ári þá gat
hún ekki séð ljósið lengur og
þráði það eitt að fylgja honum
til annars lífs sem hún trúði
einlæglega á.
Því segi ég bara; vertu sæl
kæra vinkona og þakka þér fyr-
ir samfylgdina og trygga og
trúa vináttu frá því að við
kynntumst 10 ára gamlar.
Dætrunum Lindu, Írisi og Lísu
og barnabörnunum sendi ég
innilegar samúðarkveðjur og
þakka fyrst og fremst Lindu
fyrir hvað hún leyfði mér að
fylgjast úr fjarlægð vel með
síðustu stundum móður sinnar.
Ása Vilhjálmsdóttir.
Kveðja frá Mýrum
2. nóvember sl. fór fram í
Mýrakirkju útför Guðbjartar
Magnfríðar Sigmundsdóttur frá
Læk í Mýrasókn í Dýrafirði. Hún
kom sem kaupakona frá Bíldudal
að Læk upp úr 1950, giftist
bóndasyninum Þorvaldi Zófoní-
assyni og átti þar heima síðan,
eða í ríflega 60 ár. Allan þennan
tíma hafa heimilin á Læk og Mýr-
um tengst vináttuböndum og
samgangur og samvinna milli
bæjanna verið á ýmsum sviðum.
Má þar nefna samvinnu um
gæslu æðarvarpa, dúnhreinsun
og geymslu garðávaxta. Mest um
verð þykir okkur þó vináttan við
fólkið á Læk og fjölmargar glað-
værar samverustundir.
Dvöl Guðbjartar í sveitinni
hefur auðgað mannlíf, m.a. með
því að leggja sveit og þjóð til
marga dugandi afkomendur.
Guðbjört var greind kona, vel les-
in og fróð um marga hluti. Hún
hafði góða frásagnargáfu, var
skemmtileg í samræðum og
kunni fjölda vísna og sagna, eink-
um af fólki á Bíldudal þar sem
hún ólst upp. Það var gott að
Guðbjört M.
Sigmundsdóttir
✝ Guðbjört M.Sigmunds-
dóttir fæddist á
Bíldudal 12. febr-
úar 1928. Hún lést
á Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði 24.
október 2012.
Guðbjört var
jarðsungin frá
Mýrakirkju 2. nóv-
ember 2012.
koma að Læk, njóta
þar gestrisni hús-
freyju og glaðværra
frásagna. Þá hafði
Guðbjört gaman af
að spila á spil og var
í spilaklúbbi með
nokkrum konum í
Dýrafirði um 20 ára
skeið. Þær sakna nú
vinar í stað.
Guðbjört var á
áttugasta og fjórða
aldursári þegar hún lést. Þó ald-
urinn væri þetta hár kom fráfall
hennar á óvart. Hún hafði nýlega
gengist undir stóra læknisaðgerð
sem gekk vel og bætti líðan henn-
ar umtalsvert. Við fögnuðum því
þegar hún kom heim eftir aðgerð-
ina og vonuðumst til að fá að
njóta samskipta við hana næstu
árin. En það sannaðist enn og aft-
ur að ein nótt er ei til enda trygg.
Mýrasystkinin og makar
þeirra þakka samfylgdina með
Guðbjörtu og senda afkomendum
hennar og fjölskyldum innilegar
samúðarkveðjur.
Valdimar H. Gíslason,
Edda Arnholtz.