Morgunblaðið - 04.12.2013, Blaðsíða 28

28 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2013
✝ Viðar Gíslasonfæddist í
Reykjavík 21. des-
ember 1957. Hann
lést á gjörgæslu-
deild Landspít-
alans við Hring-
braut 23.
nóvember 2013.
Foreldrar hans
eru Gísli Guð-
mundsson, bif-
reiðastjóri, f. 11.
september 1926, d. 4. júlí 2008,
og k.h. Dagbjört Ólafsdóttir, f.
15. júní 1931. Systkini Viðars
eru 1) Svanbjörg, f. 7. júní
1953, sambýlismaður Jón Hans-
son. Svanbjörg á fjögur börn
Svavar Guðni Guðnason, sölu-
maður, f. 25. ágúst 1930, d. 30.
desember 2011 og kona hans Sig-
ríður Andrésdóttir, f. 26. sept-
ember 1936, d. 2. nóvember 1993.
Sonur Viðars og Kristínar er
Andrés, f. 10. ágúst 1988. Unn-
usta hans er Margrét Helga
Skúladóttir, f. 24. september
1988, þau eiga dótturina Telmu
Svövu, f. 3. apríl 2011.
Viðar bjó alla tíð í Reykjavík
utan átta ára sem þau Kristín
bjuggu í Vestmannaeyjum. Hann
var lærður matsveinn og vann
stærstan hluta starfsævi sinnar
sem slíkur á hinum ýmsu skipum.
Síðustu árin var hann bryti á
skipum Landhelgisgæslunnar.
Útför Viðars fer fram frá Graf-
arvogskirkju í dag, 4. desember
2013, og hefst athöfnin kl. 13.
með fyrri manni
sínum, Stefáni Sig-
urjónssyni. 2) Est-
er, f. 14. janúar
1956. Ester á þrjú
börn með fyrrver-
andi manni sínum,
Hallgrími Árna-
syni. 3) Þórir, f. 16.
júlí 1960, maki Sig-
rún Hinriksdóttir.
Þórir á tvo syni
með fyrrverandi
eiginkonu sinni, Sigrúnu
Brynju Jónsdóttur.
Viðar kvæntist 15. maí 1982
Kristínu Svövu Svavarsdóttur,
f.1. apríl 1957, d. 4. febrúar
2012. Foreldrar hennar voru
Elsku drengurinn minn, nú
er þjáningum þínum lokið og þú
kominn í góðar hendur og hinn
óendanlega frið. Ég kveð þig í
dag með trega og söknuði.
Hann Krisján frændi þinn
Hreinsson samdi ljóðið Minn-
ingu sem mér finnst eiga vel við
á þessari stundu. Guð geymi
þig og varðveiti.
Þegar einhver fellur frá
fyllist hjartað tómi
en margur síðan mikið á
í minninganna hljómi.
Á meðan hjörtun mild og góð
minning örmum vefur
þá fær að hljóma lífsins ljóð
og lag sem tilgang hefur.
Ef minning geymir ást og yl
hún yfir sorgum gnæfir
því alltaf verða tónar til
sem tíminn ekki svæfir.
(KH)
Elsku Addi minn, Margrét
og Telma Svava, megi góði Guð
varðveita ykkur og styrkja á
þessum erfiðu tímum.
Mamma
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta, skæra,
veki þig með sól að morgni.
Drottinn, minn faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur, þú ert mín lífsins rós,
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Farðu í friði, elsku pabbi
minn.
Minningin lifir.
Þinn
Andrés.
Elsku Viðar minn, það var
falleg stund við andlát þitt á
gjörgæsludeildinni, allir ætt-
ingjar héldust í hendur ásamt
þínum, við töluðum við þig og
kvöddum þig og fórum með
bænir, svo kom kyrrðin sem var
algjör, ljósbjarmi frá sólarupp-
rás lýsti upp herbergið sem
virkaði á mig eins og kveikt
hefði verið á stóru kerti þarna
úti. Að hafa getað verið hjá þér
á þessum erfiða tíma og séð
friðinn færast yfir þig, veldur
mér mikilli hugarró. Stína hef-
ur sjálfsagt verð tilbúin og rétt
út höndina og vísað þér veginn,
nú hafið þið sameinast á ný
ásamt pabba og tengdaforeldr-
um þínum.
Eftir að þú greindist með
krabbameinið vorum við alveg
með planið á hreinu, ég sagði
við þig, Viðar þú ert með
krabbamein, en krabbinn er
ekki með þig, við skulum bara
sýna honum hver það er sem
stjórnar í þessu tilfelli, síðan
fórum við að plana stríðið, við
vorum meira að segja búin að
plana hvað við ætluðum að gera
saman þegar þú værir búinn að
ná heilsu. En stríðinu lauk nán-
ast áður en það byrjaði og uppi
stendur maður algjörlega tóm-
ur. Ég læt hugann reika og
reyni að auðvelda mér sorgina,
hugsa um skemmtilegan tíma
sem við áttum saman, t.d. í
Breiðagerðinu þegar þú
ákvaðst allt í einu að kaupa þér
konfektkassa, opnaðir kassann,
fékkst þér einn mola, sagðist
síðan ætla að fara aftur í sjopp-
una með kassann og segja að
það hafi vantað einn mola í
kassann, með stríðnisglotti
komstu til baka með annan nýj-
an konfektkassa, sagan endur-
tók sig og aftur komstu með
nýjan kassa, svo skellihlógum
við að þessu uppátæki.
Svo þegar ég kom til ykkar
Stínu og þú spurðir mig hvað
ég vildi drekka, ætli ég vilji
bara ekki kók, stuttu seinna
komstu með drykkinn og drakk
ég hann af bestu lyst, þá sagðir
þú, Ester, þú varst að enda við
að drekka 7up með matarlit út
í, því ég átti ekki kókið, svo var
mikið hlegið.
Ég kunni alltaf vel að meta
stríðnina og húmorinn en alltaf
var hann á næsta leiti, þær eru
svo margar sögurnar sem ég
gæti sagt frá en þær lifa með
mér í minningunni.
Ég hef alltaf verið stolt yfir
því að hafa tekið þá ákvörðun
að skíra son minn í höfuðið á
þér, og enn meira núna þar sem
nafninu þínu verður haldið á
lofti, hver veit nema einn lítill
Viðar eigi eftir að bætast í fjöl-
skylduna.
Elsku mamma, það er ekkert
eins sárt eins og að fylgja
barninu sínu til grafar, þetta
eru þung spor sem verða tekin í
dag, með Guðs hjálp munum við
Svana og Þórir gera allt sem í
okkar valdi stendur til að
styrkja þig í sorginni.
Og litli augasteinninn hans
afa síns, hún Telma Svava,
verður nú að læra mikið og ekki
nema tæplega þriggja ára, hún
kemur til með að kynnast Við-
ari afa og Stínu ömmu í sögum
og myndum. En á sinni stuttu
ævi áttu hún og Viðar ógleym-
anlegar stundir sem vonandi
eru vel varðveittar í minninu
sem hún gæti rifjað upp þegar
hún verður eldri.
Elsku Andrés og Margrét,
erfiðir tímar eru framundan,
megi góði Guð veita ykkur
styrk í sorginni.
Elsku Viðar minn, við hveðj-
umst í dag um óákveðinn tíma,
eða þangað til minn tími kemur.
Ég þakka þér fyrir allar
góðu stundirnar okkar, Guð
varðveiti þig.
Ester systir.
Elsku Viðar minn, þau eru
þung sporin sem verða tekin í
dag. Fráfall þitt kom eins og
reiðarslag sem maður átti eng-
an veginn von á svona snemma.
En vegir Guðs eru órannsakan-
legir,við þurfum oft að lúta í
lægra haldi hvort sem okkur
líkar betur eða verr. Sjálfsagt
eru fagnaðarfundir hjá ykkur
Stínu um þessar mundir, nú
hafið þið sameinast á ný. Ég vil
minnast þín sem dugnaðarforks
og hálfgerðs prakkara, það
fylgdi þér frá barnæsku. Ekki
vantaði hjálpsemina hjá þér
þegar fólk leitaði til þín, hvort
sem það var matargerð eða iðn-
aðarstörf, og ekki vantaði vand-
virknina sem var í hávegum
höfð.
Það var alltaf gott að koma
til ykkar Stínu, þið voruð alltaf
glöð að sjá okkur, sem gerði
það að verkum að manni fannst
maður vera sérstakur. Og Viðar
minn, ég þakka þér fyrir mót-
tökurnar og stundirnar sem við
áttum saman. Elsku Viðar
minn, fátt er svo með öllu illt að
eigi boði gott, það góða í stöð-
unni er að nú þarftu ekki leng-
ur að þjást af þessum veikind-
um sem þú þurftir að glíma við
undanfarna daga.
Elsku Addi, Margrét og
Thelma Svava, megi algóður
Guð gefa ykkur styrk í sorg-
inni.
Hvíl í friði.
Svanbjörg Gísladóttir
Kvöldið áður en elsku Viðar
okkar dó var hann lagður inn á
gjörgæsludeild LSH. Honum
hafði hrakað hratt fyrr um dag-
inn en hann var búinn að glíma
við krabbamein frá því hann
greindist í júní. Þetta kvöld var
ég svo viss um að hann kæmi
aftur heim til okkar en önnur
var sú raunin.
Hér sit ég í herberginu hans
tengdapabba og pikka á tölvuna
hans og reyni að koma orðum
að því sem leitað hefur í huga
minn síðustu daga. Orðið órétt-
læti hefur heltekið huga minn
en mér finnst óréttlátt að Andr-
és minn sé búinn að missa báða
foreldra sína á svona skömmum
tíma og við ekki eldri að árum.
Mér finnst óréttlátt að fyrsta
og langþráða barnabarnið fékk
ekki að njóta afa síns og ömmu
lengur. Mér finnst óréttlátt að
tengdapabbi skuli hafa verið
tekinn svona snöggt frá okkur
og mér finnst óréttlátt að hann
hafi ekki fengið að eiga jólin
með okkur. Hann var nú þegar
búinn að ákveða hvað hann ætl-
aði gefa litlu dúllunni sinni í
jólagjöf og fann ég ofan í skúffu
hjá honum hluta af gjöfinni,
ætla ég að fylgja þessu eftir og
kaupa það sem á vantaði. Pakk-
inn frá afa verður undir jóla-
trénu.
Litla afastelpan er svo ung
að hún skilur ekki af hverju afi
er ekki kominn heim. Aðra
stundina talar hún um að hann
sé engill á himnum, farinn til
ömmu Stínu og hina stundina
vill hún fara uppá spítala og
heimsækja afa. Viðar var ein-
stakur afi og lifði fyrir litlu
dúlluna sína eins og hann var
vanur að kalla hana. Það sýnir
best þegar hana vantaði eitt-
hvað, var hann ekki lengi að
taka við sér og bjarga því hvort
sem það var að skreppa í ísbílt-
úr, kaupa nýja úlpu, skó eða
rölta úti með dúkkuvagninn.
Mér er svo minnisstætt þegar
hann koma heim eftir að hafa
verið á varðskipinu í Miðjarð-
arhafinu en þá kom afi með
fulla Hello Kitty-ferðatösku
með allskonar fötum. Leiddist
honum það nú ekki og hafði
hann orð á því sjálfur að hann
hafði átt erfitt með að hemja
sig í H&M og fleiri prinsessu-
búðum.
Viðar var frekar ákveðinn
maður og var þekktur fyrir það
að vilja hafa síðasta orðið en í
okkar samskiptum var það oft-
ast ég, enda voru orð hans
ávallt „Margrét ræður“. Hann
kom alltaf fram við mig eins og
ég væri dóttir hans og studdi
hann mig í einu og öllu. Við átt-
um það sameiginlegt að finnast
gott að fá okkur ís og súkkulaði
og voru það ófá skiptin sem
hann kom færandi hendi með
slíkt handa mér. Við spáðum
mikið í hvaða ís væri bestur og
gátum við rökrætt um það öll-
um stundum en yfirleitt kom-
umst við að sömu niðurstöðu.
Ég á ekki einungis eftir að
sakna góðs tengdapabba heldur
líka góðs vinar en honum gat ég
sagt allt sem á mér lá.
Það er skrítið að sitja hér og
skrifa minningargrein um Viðar
þegar það eru aðeins 22 mán-
uðir síðan ég var í sömu spor-
um að skrifa um hana Stínu
mína. Vil ég trúa því að við litla
fjölskyldan séum nú umvafin
englum og get ég huggað mig
við þá hugsun. Ég vil þakka
fyrir allar þær góðu stundir
sem við áttum saman og mun-
um við Andrés vera dugleg að
halda minningum um afa og
ömmu á lofti.
Elsku tengdapabbi, hvíldu í
friði
Þín
Margrét Helga.
Þegar Viðar frændi kvaddi
þennan heim skein sólin yfir
borgina, svona eins og til að
segja okkur að hann væri far-
inn á vit nýrra ævintýra. Ég
mun geyma minningarnar um
frænda sem var alltaf að stríða
og aldrei var langt í brosið. Eitt
sinn sagðir þú mér að þú værir
að elda eiturslöngu og ég trúði
því og þorði ekki að smakka
matinn í þeirri veislu. Þó tími
þinn hafi verið stuttur hér með
okkur, máttu vita að „gullið
þitt“ mun glóa áfram og bera
bros þitt til þeirra sem þurfa.
Nú kveður síkátur sjóari okkur
og sest við hlið konu sinnar.
Mig langar að deila þessum lín-
um sem komu til mín þegar ég
hugsa um þann mikla missi sem
er og verður af frænda mínum.
Elsku Andrés, Margrét,
Telma og aðrir nákomnir, ég
votta ykkur okkar dýpstu sam-
úð.
Ástar og saknaðarkveðjur,
Ásdís Hallgrímsdóttir
og fjölskylda.
Drottinn minn, réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær,
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær,
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Það er stutt stórra högga á
milli í fjölskyldunni. Ekki eru
nema um það bil tveir mánuðir
síðan að við kvöddum ástkæran
fjölskyldumeðlim, Adda föður-
bróðir minn. Viðar, eða Viddi
eins og við kölluðum hann,
greindist í sumar með illvígt
krabbamein í vélinda var því
baráttan stutt. Eftir sitja ótal
minningar um hann Vidda.
Hann var eiginmaður Stínu föð-
ursystur minnar, sem lést langt
fyrir aldur fram í febrúar 2012.
Þau hjónin ásamt Andrési
einkasyni þeirra, voru alltaf
mjög náin mér og minni fjöl-
skyldu. Það hefur því stórt
skarð myndast í ekki svo stórri
fjölskyldu á fáeinum árum.
Viddi var hress og skemmti-
legur maður sem alltaf heyrðist
vel í. Honum þótti einstaklega
gaman að stríða og grínast í
manni. Viddi var kokkur og var
því tilhlökkunin mikil að fara í
matarboð til þeirra hjóna. Viddi
bjó alltaf til dýrindis máltíðir
og bakaði eflaust bestu brauð í
bænum. Viddi bauðst einnig oft
til að sjá um matseldina þegar
slá átti upp í veislu. Hann til
dæmis sá um að grilla ofan í
alla í brúðkaupi Svavars bróður
og Brynhildar mágkonu. Svona
var hann Viddi alltaf til í að
hjálpa öllum.
Viddi og Stína voru svo lán-
söm að eignast barnabarn árið
2011. Telma Svava var litli sól-
argeislinn og gleðigjafinn
þeirra. Þau hjónin voru svo
montin þegar litla prinsessan
kom í heiminn og voru dugleg
að dekra við hana. Við munum
öll verða dugleg við að halda
minningu þeirra lifandi fyrir
hana Telmu Svövu.Við eigum
eftir að geta sagt henni svo
margar skemmtilegar sögur af
afa og ömmu hennar. Viddi og
Stína tóku okkur systkinunum
alltaf sem sínum eigin. Ég er
því afar þakklát fyrir að hafa
þekkt hann Vidda og að hann
hafi verið stór partur af mínu
lífi. Hans verður sárt saknað og
minning hans mun lifa áfram
með okkur sem eftir erum.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elsku Andrés, Margrét og
Telma Svava, innilegar samúð-
arkveðjur til ykkar á þessum
erfiðu tímum. Ég mun ávallt
verða til staðar fyrir ykkur og
veita ykkur þann styrk sem þið
þarfnist. Ég mun gera hvað
sem ég get til að veita ykkur
hjálparhönd og hjálpa ykkur að
komast í gegnum þessa miklu
sorg.
Elsku Dæja, innilegar sam-
úðarkveðjur til þín og þinnar
fjölskyldu. Megi guð og hans
englar vaka yfir ykkur og veita
ykkur styrk í sorginni.
María Björk Guðnadóttir.
Okkur langar að minnast
Viðars frænda okkar sem lést í
faðmi sinna nánustu þann 23.
nóvember sl.
Viðar, móðurbróðir okkar,
bjó í Vestmannaeyjum fyrstu
árin okkar ásamt Stínu, konu
sinni, en svo fluttu þau til
Reykjavíkur og þá hittum við
þau sjaldnar. Oftast heimsótt-
um við þau hjónin þegar við
komum í bæinn eða við hittum
þau í Álandinu hjá ömmu og
afa. Alltaf var gaman að hitta
þau þar sem þau voru alltaf svo
hress og skemmtileg. Viðar var
einstaklega stríðinn og ef mann
vantaði einhvern með sér til að
stríða einhverjum þá var Viðar
sko rétti maðurinn. Þegar við
systur bjuggum saman í Ár-
bænum fórum við stundum í
kaffi til þeirra hjóna og áttum
þá góðar stundir saman. Á
þessum tíma lentum við systur
oft í mjög broslegum atvikum,
sem hægt var að hlæja að eft-
irá. Viðari fannst nú ekki leið-
inlegt að minnast á þau óhöpp
sem við höfðum lent í og stríddi
okkur hiklaust á því. Einnig
voru myndaalbúmin oft tekin
upp, skoðaðar myndir af okkur
systrum ásamt Gísla bróður og
Kristínu systur þegar við vor-
um lítil og sögðu þau ýmsar
skemmtilegar sögur um okkur.
Fjölskyldan varð fyrir miklu
áfalli snemma árs 2012 þegar
Stína lést snögglega. Andrés,
sonur þeirra, og fjölskylda
ákváðu þá að flytja til Viðars og
fyllti það aðeins upp í tómarúm-
ið eftir andlát Stínu. Viðar var
mjög hjálpsamur. Þegar hann
frétti að við systur vildum læra
að baka gott brauð var hann
ekki lengi að finna dag til að
koma og kenna okkur að baka
brauð ásamt aðal-trixunum við
gerbakstur. Höfum við notið
góðs af því. Við erum Viðari
óendanlega þakklátar fyrir
þessa kennslu. Enn eitt áfallið
reið yfir fjölskylduna í sumar
þegar Viðar greindist með
krabbamein.
Hann var því mikið inn og út
af spítala vegna veikindanna.
Við systur heimsóttum hann á
spítalann, hann var kátur eins
og hann var vanur að vera. Töl-
uðum við um allt milli himins og
jarðar og hlógum mikið. Það
var svo gaman hjá okkur að við
stoppuðum lengur en við ætl-
uðum okkur. Aldrei grunaði
okkur samt að þetta yrði í síð-
asta skiptið sem við myndum
hitta hann. Þessi stund með
honum er okkur ógleymanleg
og við erum svo þakklátar að
hafa heimsótt hann. Sorgin er
mikil en við trúum því að hon-
um líði betur. Við vitum að
Stína, faðir Viðars og tengda-
foreldrar taka vel á móti hon-
um.
Elsku Andrés, Margrét og
Telma Svava, missir ykkar er
mikill, við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð.
Dagbjört og Sigrún.
Í dag kveðjum við góðan vin
okkar, Viðar eða Vidda, eins og
hann var alltaf kallaður. Í
nokkra mánuði hefur hann háð
hetjulega baráttu við krabba-
mein. Því miður tapaði hann
þeirri baráttu og lést hinn 23.
nóv. sl.
Vinskapur okkar hefur ein-
kennst af hreinskilni og létt-
leika, alltaf var gaman þegar
vinahópurinn hittist og svo var
alltaf gott að koma við í Gauta-
víkinni í kaffispjall.
Lífið er ekki alltaf sann-
gjarnt og það hefur litla fjöl-
skyldan í Gautavíkinni heldur
betur fengið að finna, hvert
áfallið á fætur öðru og í fyrra
lést elsku Stína og núna Viddi.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höf. ók.)
Elsku Addi, Magga, Telma
Svava og aðrir aðstandendur,
hugur okkar er hjá ykkur á
þessum erfiða tíma. Minningin
um góðan mann mun fylgja
okkur öllum um ókomna tíð.
Hvíldu í friði, elsku vinur, og
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hjördís og Kristinn,
Elín og Jóhannes,
Ingibjörg og Júlíus.
Viðar Gíslason HINSTA KVEÐJA
Nú kveðja þig vinir með klökkva
og þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur
að sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Takk fyrir allt og allt,
elsku Viðar.
Þinn bróðir,
Þórir.