Morgunblaðið - 20.12.2013, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 20. DESEMBER 2013
✝ Ólafía SigríðurBirna Bjarna-
dóttir fæddist 11.
júní 1935 í Reykja-
vík. Hún lést á
Landspítalanum 8.
desember 2013.
Foreldrar henn-
ar voru Sigrún
Stefánsdóttir, f. 23.
desember 1904, d.
14. janúar 1998, og
Bjarni Óskar Guð-
jónsson, f. 25. febrúar 1908, d.
30. september 1989. Systur Ólaf-
íu eru: Valdís Brynhildur, f.
1937, Sigrún Ósk, f. 1943, og
Stefanía, f. 1948.
Hinn 11. júní 1955 giftist
Ólafía Sverri Gíslasyni múr-
arameistara, f. 14. október 1931.
Foreldrar hans voru Gísli Jó-
hann Jónsson loftskeytamaður,
f. 25. maí 1910, d. 8. apríl 1941,
og Jóna Pálsdóttir, f. 24. júlí
1913, d. 27. október 1942. Börn
Ólafíu og Sverris eru: 1) Jóna
Elísabet, f. 16 mars 1955, maki
Pálmar H. Guð-
brandsson, börn
þeirra eru: Sigmar
Freyr, f. 1976,
Sverrir f. 1981, Sig-
urfinna, f. 1983, Al-
dís Harpa f. 1987.
2) Bjarni Rúnar, f.
27. október 1956,
börn hans eru: Örv-
ar Ari, f. 1979, Sig-
urbjörg, f. 1990, og
Hulda Rún, f. 2002.
3) Elín Þóra, f. 24. maí 1959,
maki Einar S. Bjarnason, börn
þeirra eru: Birna María, f. 1981,
Karen Inga, f. 1985, Bjarni, f.
1988, Einar Valur, f. 1991. 4)
Sverrir Þór, f. 20. apríl 1964,
maki Brynja Sverrisdóttir, f. 8.
febrúar 1960, barn þeirra er: Al-
exander Ágúst, f. 1991, fóst-
ursonur Sverris Þórs er Daði
Freyr, f. 1982.
Útför Ólafíu fer fram frá
Oddakirkju á Rangárvöllum í
dag, 20. desember 2013, og hefst
athöfnin kl. 13.
Nú er lífshlaupi þínu lokið
elsku mamma.
Glæsileg sem ung kona, góð
eiginkona og móðir. Trygg og trú
þínum, hallmæltir engum né tal-
aðir illa um nokkurn mann.
Þú varst dugleg að hrósa
tengdabörnunum og hvattir
barnabörnin áfram, eldaðir bestu
kartöflusúpuna og við öll elskuð-
um ömmusnúðana þína. Listræn
varstu og vandvirk, heklaðir,
bjóst til mósaíkmyndir og stofn-
aðir bókaforlagið Gýgjarstein
með pabba. Þú hafðir unun af að
hlusta á góðan óperusöng og þá
sérstaklega Pavarotti og þekktir
flestallar óperur utan að.
Þegar fjölskyldan kom saman
varst þú hrókur alls fagnaðar og
hafðir gaman af að gantast og
segja sögur. Nú ertu laus við þau
veikindi sem settu mark sitt á líf
þitt og tóku frá þér lífsgæðin síð-
ustu árin. Takk fyrir allt mamma,
minning þín lifir í hjörtum okkar.
Þegar raunir þjaka mig
þróttur andans dvínar
þegar ég á aðeins þig
einn með sorgir mínar.
Gef mér kærleik, gef mér trú,
gef mér skilning hér og nú.
Ljúfi drottinn lýstu mér,
svo lífsins veg ég finni
láttu ætíð ljós frá þér
ljóma í sálu minni.
(Gísli á Uppsölum)
Þín börn,
Jóna Elísabet, Bjarni Rúnar,
Elín Þóra og Sverrir Þór.
Við andlát Ólafíu leita á hug-
ann margar góðar minningar. Við
Ólafía, eða Lóló eins og hún var
jafnan nefnd, vorum systkina-
börn. Hún var elzt fjögurra dætra
móðurbróður míns, Bjarna Guð-
jónssonar, og konu hans Sigrúnar
Stefánsdóttur. Hún var sex mán-
uðum eldri en ég og við skírn vor-
um við bæði nefnd eftir föður- og
móðursystur okkar Ólafíu, sem
dó nýfermd úr heilabólgu árið
1920. Þegar þar að kom vorum við
fermd saman.
Það má segja að þær tvær eldri
systurnar, Lóló og Vala, hafi
komið mér í systkinastað í
bernsku og æsku, svo mikill var
samgangur milli fjölskyldnanna.
Mínar fyrstu skýru minningar
eru frá sumrinu 1940 þegar Bret-
ar hernámu Ísland. Þá fengu for-
eldrar okkar afnot af fjárhúsum
að Efra-Hvoli í Mosfellssveit þar
sem föðurbróðir minn bjó og þar
var okkur börnunum búið skjól
frá hernum. Í framhaldi af þessari
dvöl fengu feður okkar lóðir í svo-
nefndum Smálöndum við Grafar-
holt í námunda við núverandi
golfvöll og byggðu þar tvö lítil
sumarhús þar sem við nutum
samvista nokkur ár. Einnig ferð-
uðust fjölskyldurnar mikið sam-
an. Sumar eftir sumar var farið í
veiðiferðir og dvalist í tjöldum við
ár og vötn vítt um landið.
En svo gerðust við fullorðin.
Lóló var þó ung er hún festi ráð
sitt og giftist Sverri Gíslasyni
múrarameistara. Fyrstu árin
bjuggu þau víða.
Sverrir hafði alizt upp í Heydal
í Mjóafirði og fest yndi við staðinn
og Ísafjarðardjúp og valdi sér
verkefni þar. Lóló þurfti að halda
heimili m.a. á Ögri og Arngerð-
areyri meðan Sverrir fór á milli
staða og múraði. Einnig bjuggu
þau um skeið í Gnúpverjahreppi
þar sem Sverrir vann við bygg-
ingu Félagsheimilisins Árness.
Meiri festa komst á búsetumál-
in þegar þau fluttu í Þykkvabæ og
Sverrir gerðist umsvifamikill
kartöflubóndi, fyrst í Rimakoti og
síðar í Hábæ II, þar sem þau hafa
búið til þessa dags. Lóló fékk
mein í skjaldkirtil um þrítugsald-
ur og þurfti að fara ein til Noregs
í geislameðferð eftir aðgerð, sem
fékk mjög á hana og olli því að eft-
ir þetta þurfti að stýra efnaskipt-
um líkamans með lyfjagjöf og
hafði þetta allt áhrif á heilsu
hennar í gegnum árin. En Lóló
stóð sig vel þrátt fyrir allt. Hún
eignaðist fjögur mannvænleg
börn með Sverri og hefur notið
nábýlis við dóttur sína, Jónu El-
ísabetu, eftir að veikindin þyngd-
ust. Við höfðum oft samband í
síma. Hún var hin vænsta kona,
fróð og vel lesin og hafði áhuga á
ætt okkar og uppruna.
Ég votta Sverri, börnum þeirra
og afkomendum öllum samúð og
óska henni velfarnaðar á þeirri
braut, sem hún hefur nú lagt út á.
Blessuð sé minning Ólafíu
Bjarnadóttur.
Ólafur G. Karlsson.
Nú er komið að kveðjustund að
sinni kæra Lóló. Ég vil þakka þér
fyrir samfylgdina í gegnum árin
og allar góðu stundirnar okkar
saman. Hafðu þökk fyrir alla þá
umhyggju og hlýhug sem þú
sýndir mér og mínum. Minning
þín mun lifa með okkur.
Hvað bindur vorn hug við heimsins
glaum,
sem himnaarf skulum taka?
Oss dreymir í leiðslu lífsins draum,
en látumst þó allir vaka,
og hryllir við dauðans dökkum
straum,
þó dauðinn oss megi ei saka.
Af eilífðarljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Benediktsson)
Kveðja
Brynja K. Sverrisdóttir.
Fallin er frá elskuleg systir
okkar, sú elsta af fjórum dætrum
hjónanna Sigrúnar Stefánsdóttur
og Bjarna Guðjónssonar.
Við ólumst upp á árum hafta,
atvinnuleysis og húsaskorts í
Reykjavík svo oft var þröngt í búi
fátæka verkamannsins. Við áttum
samt dásamleg æskuár og vorum
við systur mjög samrýndar.
Lóló, eins og hún var kölluð, fór
snemma að heiman, giftist 19 ára
gömul Sverri Gíslasyni og eign-
aðist fljótt sitt fyrsta barn. Þau
hófu búskap á Mýrargötu 10 í
Reykjavík í lítilli en sætri íbúð og
þótti okkur yngri systrunum
spennandi að heimsækja þau og
aðallega að knúsa fyrsta barna-
barnið í fjölskyldunni.
Vegna atvinnu Sverris fluttu
þau vestur í Ísafjarðardjúp,
bjuggu um tíma á Arngerðareyri,
þaðan fluttu þau að Ögri og voru
þar í nokkur ár, leigðu þar hús
sem kallað var læknishúsið.
Ekki hefur verið auðvelt fyrir
unga Reykjavíkurdömu að setjast
þarna að svona afskekkt og
hvorki rafmagn né vatn innan-
dyra.
Allt var þarna fremur frum-
stætt, sækja þurfti vatn í lækinn
og notast þurfti við báta til að fara
á milli staða þar sem vegir voru
fáir og slæmir í Djúpinu. Ekkert
mátti út af bera svo ekki færi illa.
Frá Ögri flytja þau til Reykjavík-
ur og seinna setjast þau að í
Þykkvabæ í Rangárvallasýslu þar
sem þau gerðust kartöflubændur
og stunduðu svepparækt um
tíma. Þar undu þau hag sínum vel.
Lóló var glæsilega kona, há-
vaxin og gjörvuleg. Hún var góð,
hæg og prúð og hallmælti aldrei
nokkrum manni.
Síðustu árin átti hún við mikið
heilsuleysi að stríða, sem háði
henni mjög en hún hélt þó heimili
eftir bestu getu fyrir þau hjón
meðan kraftar leyfðu.
Við viljum þakka okkar ást-
kæru systur samfylgdina og vott-
um Sverri mági, Jónu, Bjarna,
Ellu, Sverri Þór og fjölskyldum
þeirra okkar dýpstu samúð.
Valdís, Sigrún og Stefanía.
Ólafía Sigríður
Birna Bjarnadóttir
Það er sama af hvaða stærð
samfélagið er, það ber bara eina
drottningu og þann titil bar hún
Jóna í Mýrahreppi. Sú sem hlýtur
þann titil þarf að standa undir því,
njóta virðingar, bera af í glæsi-
leika og láta sér annt um sam-
ferðamenn sína. Það gerði Jóna.
Jóna í Alviðru var mikil vinkona
okkar á Brekku. Það má segja að
hún hafði verið nágranni okkar,
Sandsheiðina bar á milli og féð frá
Brekku og Alviðru gekk saman.
Það var alltaf tilhlökkunarefni að
fara að smala á Gerðhamradal og
enda í smalaveislu í Alviðru. Hún
var sveitahöfðingi sem gott var
heim að sækja.
Henni þótti, ef einhver „sveik“
hana um að koma inn í Alviðru eft-
ir smölun eða ef einhver gerðist
sekur um að fara á aðra bæi til að
fá að borða. Gekk hún þá upp að
þeim sama í fjárréttinni á eftir og
spurði „fékkstu kjöt í sósu?“ og
um leið skaut hún augnbrúnunum
upp eins og henni var einni lagið.
Jóna hafði sterkar skoðanir og
Jóna Björk
Kristjánsdóttir
✝ Jóna BjörkKristjánsdóttir
fæddist í Alviðru í
Dýrafirði 24. maí
1938 og andaðist á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Ísafirði 8.
desember 2013.
Útför hennar fór
fram frá Núps-
kirkju 14. desem-
ber 2013.
bar þær skemmti-
lega fram, í stað þess
að rakka niður menn
og málefni læddi hún
skoðunum sínum
fram í þráðfínu háði
sem engan sakaði. Í
skoðanaskiptum
með slíkri framsetn-
ingu verður maður
fljótt mát.
Hún kenndi um
nokkurra ára skeið
við Héraðsskólann á Núpi, hann-
yrðir og einnig vann hún í eldhús-
inu. Hún var mikill listamaður í
hannyrðum og góður kennari og
þurfti maður að vera einstakur
klaufi ef manni tókst ekki að
skapa fallega flík eða hekla
skammlausa mottu undir hand-
leiðslu hennar. Hún hafði líka gott
lag við ódæla nemendur og það
var sama hvað sumir lögðu sig
fram í óþekktinni; það var ekkert
sem haggaði henni og endaði oft-
ast með að nemandinn kláraði
stykkið sitt með bros á vör.
Með Jónu er genginn sam-
ferðamaður sem ég bar mikla
virðingu fyrir.
Ég sendi Helga og fjölskyldu
mínar innilegar samúðarkveðjur.
Halla Signý Kristjánsdóttir
frá Brekku.
Mig langar að minnast Jónu
Bjarkar Kristjánsdóttur með
nokkrum orðum. Hún var fædd í
Alviðru í Mýrahreppi, ólst þar
upp. Eftir að hún giftist eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Helga
Árnasyni frá Húsavík, bjuggu þau
hjónin svo til allan sinn búskap á
þeirri jörð. Þau eignuðust fimm
börn, þrjár dætur og tvo syni.
Ég kynntist Jónu eftir að ég,
rúmlega fertug, fluttist að Mýr-
um, og aldrei bar skugga á vináttu
okkar þau þrjátíu ár sem leiðir
okkar lágu saman. Mér er minn-
isstætt hversu vel hún tók á móti
mér alveg ókunnugri manneskju,
þannig að mér fannst ég aldrei
vera útundan í sveitinni. Fljótlega
eftir að ég flutti vestur gekk ég í
Kvenfélag Mýrahrepps. Þar var
Jóna framarlega í flokki og vann
ötullega að framgangi félagsins.
Hún var lengi í stjórn þess, lengst
af gjaldkeri. Óhætt er að segja að
hún hafi verið tveggja manna
maki í flestum störfum sem hún
tók að sér í þágu félagsins.
Væri um bakstur að ræða var
hún ekki lengi að hrista fram úr
erminni alls kyns kökur og kræs-
ingar. Einnig lék alls konar
handavinna í höndum hennar
hvort sem um var að ræða fata-
saum, útsaum eða prjónaskap.
Svo lét hún sig ekki muna um að
smíða og gera við húsgögn, yfir-
dekkja stóla og sófa, vinna í leðri
og mörgu öðru. Gestrisni þeirra
hjóna var rómuð langt út fyrir
landsteinana þann tíma sem þau
ráku ferðaþjónustu í Alviðru. Fór
margur fróðari þaðan en hann
kom því Jóna var vel lesin og
kunni að segja frá. Sonur minn,
Ólafur, var alltaf velkominn í Al-
viðru og átti þar margar skemmti-
legar stundir með þeim hjónum og
sonum þeirra. Þessara stunda
minnist hann með þakklæti. Einn-
ig þakkar eiginmaður minn, Valdi-
mar H. Gíslason, vináttu Jónu allt
frá því þau voru saman í barna-
skóla.
Jóna var glæsileg kona. Það
sópaði að henni hvert sem hún fór.
Fyrir nokkrum árum veiktist hún
og missti heilsuna en alltaf hélt
hún reisn sinni til hinstu stundar.
Eiginmanni hennar og börnum
votta ég mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Jónu
Bjarkar Kristjánsdóttur frá Al-
viðru.
Edda Arnholtz,
Mýrum, Dýrafirði.
✝
Þökkum hlýhug og stuðning við fráfall eigin-
konu minnar, móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
GUÐRÚNAR ELÍNAR
SKARPHÉÐINSDÓTTUR.
Starfsfólki og heimilisfólki á dvalarheimilinu
Dalbæ á Dalvík eru færðar alúðarþakkir fyrir
umönnun og hlýhug í hennar garð.
Gylfi Björnsson
Jón Emil Gylfason, Sigríður Kristinsdóttir,
ömmu- og langömmubörn.
✝
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýju við andlát og útför
SIGFÚSAR BLÖNDAL SIGURÐSSONAR,
Stafholtsey,
Borgarfirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjartagjör-
gæslu Landspítalans og starfsfólks Sjúkra-
hússins á Akranesi fyrir frábæra umönnun.
Sigríður Blöndal,
Jóhanna Sigurðardóttir, Knút Petur í Gong,
Jón Páll Sigurðsson,
Pálfríður Sigurðardóttir, Stefán Hafþór Guðmundsson.
✝
Við færum innilegar þakkir öllum þeim sem
auðsýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför okkar ástkæra eiginmanns, föður,
tengdaföður, tengdasonar og afa,
EINARS SIGURÐSSONAR
matreiðslumeistara,
Svöluási 1a,
Hafnarfirði.
Hjartans þakkir til allra sem önnuðust hann í veikindum
hans og þá sérstaklega til starfsfólks á krabbameins-
deild Landspítalans.
Guð gefi ykkur gleðileg jól og farsæld á komandi ári.
Fanney Ottósdóttir,
Halldóra Einarsdóttir, Hólmar Egilsson,
Einar Einarsson, Björg Össurardóttir,
Helgi Einarsson, Helga Íris Ingólfsdóttir,
Halldóra M. Sæmundsdóttir
og barnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð við andlát ástkærra foreldra okkar,
GUÐNÝJAR MAGNÚSDÓTTUR
OG
SIGURGEIRS HALLDÓRSSONAR
frá Öngulsstöðum,
Eyjafjarðarsveit,
Innilegar þakkir fær starfsfólk Furuhlíðar fyrir einstaka umönnun
síðustu árin.
Börn, tengdabörn og fjölskyldur.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
INGER ÞÓRÐARSON,
lést miðvikudaginn 11. desember.
Högni Óskarsson, Ingunn Benediktsdóttir,
Ásgeir Óskarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Neðst á forsíðu mbl.is má finna
upplýsingar um innsendingarmáta og skilafrest. Einnig má smella á
Morgunblaðslógóið efst í hægra horninu og velja viðeigandi lið.Lengd
| Hámarkslengd minningargreina er 3.000 slög. Lengri greinar eru
eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda stutta kveðju, Hinstu
kveðju, 5-15 línur.
Minningargreinar