Læknablaðið - 15.03.2001, Qupperneq 7

FRfl RITSTJÓRN
Nýr stjórnunarstíll
Frágangur
fræðilegra greina
tSameining stóru sjúkrahús-
anna gekk í orði kveðnu
skjótt og greiðlega fyrir sig
en þegar farið var að hag-
ræða og sameina einstaka
deildir komu erfiðleikarnir í
ljós. Mörg er þau mál sem
enn eru óljós. Mjög er enn á
Vilhjálmur huldu hvernig samvinnan
Rafnsson við Háskólann verður, en
staðfesting á því, að hin nýja
stofnun skyldi hafa með
kennslu og rannsóknir að gera, virtist þó ein af
skærustu nýjungunum í upphafi.
Heilbrigðisstofnunin Landspítali-háskóla-
sjúkrahús hefur í nafni sínu endurtekið að um
spítala-sjúkrahús er að ræða. Meginverkefni
sjúkrahúss er að taka á móti sjúkum til lækninga og
hjúkrunar. Flestir sem þangað koma eru alvarlega
veikir og fæstir eru borgunarmenn þeirrar
heilbrigðisþjónustu sem þeir þurfa oft skyndilega á
að halda. Þess vegna höfum við hér á landi komið
okkur saman um samtryggingu um
heilbrigðisþjónustu. Starfsfólk sjúkrahúsa er þar af
faglegum áhuga, flest langmenntað, og vafalaust
ræðst starfsvalið sumpart af því að það vill vinna
með og fyrir fólk. Launakjör þess eru hins vegar
þannig að það er viðvarandi skortur á starfsfólki í
öllum heilbrigðisgeiranum. í síðasta Læknablaði
var vakin athygli á skorti á heilsugæslulæknum. En
það vantar líka sérfæðilækna í öðrum stórum
greinum. Skipun vakta hjá hjúkrunarfræðingum
verður að leysa frá degi til dags. Er einhver sem
ekki hefur tekið eftir því að heilbrigðisstofnanir
hér á landi eru í samkeppni við erlendar
systurstofnanir um starfsfólk?
Heilbrigðisþjónustan er dýr og launakostnaður
er stærsti einstaki kostnaðarliðurinn. Árum saman
hafa menn leitað hagkvæmni í rekstri stóru
sjúkrahúsanna í Reykjavík. Sameining þeirra skal
færa eitthvað í aðra hönd og nú virðist komið
tækifæri til að spara meira! Lokanir deilda að fullu
eða að hluta í lengri eða skemmri tíma er eitt af
þeim úrræðum sem gripið hefur verið til í
sparnaðarskyni. Sparnaðurinn af lokun deilda eða
tímabundnum flutningi á langveikum sjúklingum
milli stofnana er stundum takmarkaður að mati
starfsfólksins og oftar en ekki virðast slíkar
aðgerðir hafa aukinn kostnað í för með sér eða
lakari þjónustu. Ákvarðanir um breytingar á
starfsemi virðast á stundum hafa verið teknar hátt
Höfundur er sérfræöingur í atvinnulækningum og prófessor í
heilbrigöisfræði við læknadeild HÍ.
í stjórnkerfinu án undangengis samráðs við þá sem
verkin eiga að vinna.
Innri starfsemi sjúkrahúsa er um margt
frábrugðin starfsemi framleiðslufyrirtækja. Ekki
þarf að laða að viðskiptamenn með fagurgala eða
auglýsingum. Hins vegar eru sjúkrahúsin til fyrir
alla sjúka og þar eru þeir velkomnir. Það er hægt
að mæla afköst og gæði þjónustunnar. Því meiri
vinna og því meira sem menn vanda sig þeim mun
meiri verður kostnaðurinn.
Þau sem eru minnimáttar og verr stæð í
þjóðfélaginu þurfa að leita til sjúkrahúsa og lækna
oftar en aðrir. Markmiðið er að lækna og
endurhæfa, en líkna þeim sem ekki eru önnur ráð
fyrir. Þessi starfsemi mun víst seint verða að
gróðalind ef við ætlum að hafa hana fyrir alla.
Heilbrigðisþjónustan fellur illa að beinhörðum
viðskiptasjónarmiðum.
Á sjúkrahúsum þurfa hinir ýmsu teymishópar
starfsmanna að vinna samhent og af faglegum
metnaði. Ef svo er ekki verður árangur slakur,
starfsfólk flýr deildina eða stofnunina því nóg pláss
er annars staðar. Einstakir starfsmenn hvers
teymis þekkja best hvort vel eða illa gengur í
vinnunni og hvernig er að vera þar. Stjórnendur og
leiðtogar hver á sínu sviði ráða mestu um góðan
vinnuanda, hreinskilni, heiðarleika og jafnræði í
samskiptum á vinnustaðnum.
Fyrir stuttu var haldinn fundur á Landspítala-
háskólasjúkrahúsi þar sem saman voru komnir
læknar, læknaráð og forstjóri. Á fundinum kom
fram gagnrýni á stjórnendur spítalans fyrir að
ganga á svig við lög og standa illa og ófaglega að
ráðningu yfirlækna. Forstjórinn vísaði þessu á bug
á fundinum og sagði að ef læknar væru óánægðir
með þá stefnu sem stjórnendur spítalans hefðu
markað í ráðningarmálum kæmi til greina að segja
öllum yfirlæknum á spítalanum upp störfum og
auglýsa stöðurnar. Um þetta mátti lesa í
Morgunblaðinu laugardaginn 24. febrúar, sem í
einni og sömu fréttinni tvítók gagnrýnina og
ummæli forstjórans.
Hvers virði og hve vel grunduð er stefna
stjórnenda Landspítala-háskólasjúkrahúss í ráðn-
ingarmálum?
Ef læknar eru óánægðir kemur strax annar
valkostur til greina. Ef til vill hefðu nánari
viðræður við læknana skilað meiru en minnisblöð.
Forstjórinn kom fram í fjölmiðlum nokkru eftir
þennan fund og hafði þá tækifæri til að skýra nánar
stefnu stjórnenda sjúkrahússins í ráðningarmálum
en það gerði hann ekki, sem kannski kemur ekki á
óvart.
Höfundar sendi tvær geröir
handrita til ritstjórnar
Læknablaðsins,
Hlíðasmára 8, 200
Kópavogi. Annað án nafna
höfunda, stofnana og án
þakka sé um þær að ræða.
Greininni fylgi yfirlýsing
jress efnis að allir höfundar
séu lokaformi greinar
samþykkir og þeir afsali
sér birtingarrétti til
blaðsins.
Hundriti skal skilað með
tvöföldu línubili á A-4
blöðum. Hver hluti skal
byrja á nýrri blaðsíðu í
eftirtalinni röð:
• Titilsíða, höfundar,
stofnanir, lykilorð
• Ágrip og heiti greinar á
ensku
• Ágrip á íslensku
• Meginmál
• Þakkir
• Heimildir
Töílur og myndir skulu vera
á ensku eða íslensku, að
vali höfunda.
Tölvuunnar myndir og gröf
komi á rafrænu formi
ásamt útprenti. Tölvugögn
(data) að baki gröfum fylgi
með.
Sérstaklega þarl' að semja
um birtingu litmyndu.
Eftir lokafrágang berisl allar
greinar á tölvutæku formi
með útprenti. Taka skal
fram vinnsluumhverfi.
Sjá upplýsingar um frágang
fræðilegra greina:
http://www.icemed.is/
laeknabladid
Umræðuhluti
Skilafrestur efnis er 20.
hvers mánaðar nema
annað sé tekið frarri
Læknablabið 2001/87 199