Læknablaðið - 15.03.2001, Qupperneq 49

UMRÆÐA & FRÉTTIR / RETTINDI ERLENDRA LÆKNA
Lýtaskurðlæknirinn Mohammed Faraooq Nasseri
talar ágæta dönsku eftir eins og hálfs árs dönskunám
en hann telur sig ekki tilbúinn í tilskilið próf. Hann er
að falla á tíma, því skurðlæknisstörf krefjast
stöðugrar þjálfunar. Við blasir að dönskunám hans
taki að minnsta kosti þrjú ár.
Ekki skal gert lítið úr mikilvægi góðrar tungu-
málakunnáttu þar sem reynir á samskipti, eins og oft
er í læknisstarfinu. Hins vegar fer því fjarri að löggjöf
landanna innan Evróska efnahagssvæðisins sé sjálfri
sér samkvæm í þessum efnum. Læknar frá löndum
innan Evrópska efnahagssvæðisins þurfa sums staðar
ekki að uppfylla nein þeirra skilyrða sem krafist er að
læknar utan svæðisins uppfylli.
Kröfurnar sem gerðar eru til lækna frá svæðum
utan EES eru eftirfarandi í Danmörku:
1. Menntun sem er sambærileg við danska
læknaprófið.
2. Staðfesting á að hafa staðist staðlað dönskupróf
(Dansk Pröve 2).
3. Að hafa staðist hæfnispróf í tryggingalöggjöf,
læknalöggjöf og lyfseðlaútgáfu við danskan
háskóla.
4. í flestum tilvikum er þess einnig krafist að farið sé
í hæfnispróf í klínískri læknisfræði og skurð-
lækningum við danskan háskóla.
Læknar frá löndum Evrópska efnahagssvæðisins
eru undanþegnir þessum skyldum. Þeir þurfa ekki að
læra dönsku, ekki að sanna að þeir hafi sambærileg
próf á við danskt læknapróf og ekki að kynna sér
danska læknalöggjöf eða útgáfu lyfseðla. Litið er á
slíkar kröfur sem samkeppnishindranir og þar með
brot á reglum um frjálst flæði vinnuafls. í tilskipun nr.
16 frá 1993 eru talin upp þau próf sem teljast jafngild
á Evrópska efnahagssvæðinu.
Nokkrar þversagnir eru í gildandi reglum. Þannig
getur franskur læknir með franskt læknapróf gengið
óhikað í starf í Danmörku en hins vegar getur
íranskur læknir með nákvæmlega sama franska
læknaprófið ekki gert það. Hann þarf að fara próf í
lækningum og stunda dönskunám í allt að þrjú ár og
uppfylla öll þau skilyrði sem Iæknar með ríkisfang
utan EES eiga að uppfylla. Franski starfsbróðirinn,
með sömu menntunina, sleppur við allt þetta.
Svíþjóð
í Svíþjóð eru tvær leiðir færar fyrir lækna utan EES
að öðlast læknisréttindi. Allir þurfa að standast sér-
stakt sænskupróf í læknisfræðilegum hugtökum. Þeir
sem hafa sérfræðingspróf fara að því loknu á sex
mánaða reynslutíma og fá læknisréttindi ef þeir þykja
standast þær kröfur sem gerðar eru til þeirra á þeim
tíma. Þeir sem ekki hafa lokið sérfræðinámi þurfa á
hinn bóginn að standast hæfnispróf til að sanna að
þeir standi jafnfætis sænskum læknum að þekkingu.
Að því loknu geta þeir sótt um almennt lækn-
ingaleyfi.
Ákvæði Læknalaga um
lækningaleyfi erlendra lækna
Læknalög 1988 nr. 53 19. maí með síðari tíma breytingum (innan hornklofa).
I. kafli.
Lækningaleyfi og sérfræðileyfi.
l.gr.
[Rétt til þess að stunda lækningar hér á landi og kalla sig lækni hefur:
1. sá sem fengið hefur leyfi heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra, sbr. 2. og
3. gr„
2. sá sem fengið hefur staðfestingu heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra á
lækningaleyfi i landi sem aðili er að samningi um Evrópskt efnahagssvæði.
Ráðherra skal með reglugerð setja nánari ákvæði um þá sem stunda mega
lækningar hér á landi skv. 2. tölul. 1. mgr.](l)
l.L. 116/1993, l.gr.
2.gr.
[Leyfi skv. 1. tölul. 1. mgr. 1. gr. skal veita þeim sem lokið hefur prófi frá
læknadeild Háskóla íslands svo og viðbótarnámi í heilbrigðisstofnunum hér á
landi eftir reglum(l) sem ráðherra setur að fengnum tillögum læknadeildar
Háskóla íslands.
Viðbótamámi skv. 1. mgr. má ljúka erlendis við heilbrigðisstofnanir sem
fullnægja skilyrðum heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra, læknadeildar
Háskóla íslands og landlæknis.
Aður en leyfi er veitt samkvæmt þessari grein skal leita umsagnar
landlæknis og læknadeildar Háskóla íslands.
Oheimilt er að veita manni lækningaleyfi ef 2. mgr. 68. gr. almennra
hegningarlaga á við um hagi hans eða ef landlæknir eða læknadeild telja hann
óhæfan vegna heilsubrests, t.d. vegna áfengis- eða eiturlyfjaneyslu, eða vegna
þess að hann hafi kynnt sig af alvarlegu hirðuleysi eða ódugnaði í störfum.[(2)
1. Rg. 305/1997, sbr. 340/1999.
2. L. 116/1993,1. gr.
3.gr.
[Veita má manni, sem lokið hefur sambærilegu prófi og um getur í 1. mgr.
2. gr. í landi utan hins Evrópska efnahagssvæðis, leyfi skv. 1. tölul. 1. mgr. 1. gr.
uppfylli hann skilyrði 2. gr. að öðru leyti. Áður en slíkt leyfi er veitt skal leita
umsagnar læknadeildar Háskóla íslands sem getur sett sem skilyrði að
viðkomandi gangi undir próf í lögum og reglum er varða störf lækna hér á landi
og sanni kunnáttu í mæltu og rituðu íslensku máli. Læknadeild Háskóla íslands
getur krafist þess að umsækjandi sanni kunnáttu sína í læknisfræði með því að
gangast undir próf.](l)
1. L. 116/1993,1. gr.
Læknablaðið 2001/87 241