Læknablaðið - 15.03.2001, Síða 55

UMRÆÐA & FRÉTTIR / S-MERKT LYF
Ágreiníngur um S-merkt lyf
Stjórn Læknafélags Íslands mótmælti nýverið
reglugerð Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytis
sem meðal annars felur það í sér að aðgegni að S-
merktum lyfjum, en þeirra á meðal eru krabba-
meinslyf, verður mun erfiðari en áður. Ályktunin,
sem samþykkt var á fundi stjórnar þann 23. janúar
síðastliðinn, var á þessa leið:
Þátttaka almannatrygginga í greiðslu lyíja
kostnaðar
Ný reglugerð
„Stjórn Læknafélags íslands mótmælir
eindregið setningu nýrrar reglugerðar Heil-
brigðis- og tryggingamálaráðuneytisins nr.
948/2000 um greiðslur almannatrygginga í lyfja-
kostnaði, sem tók gildi hinn 1. janúar síðast-
liðinn.
Reglugerðin felur í sér stórvægilegar
breytingar á afgreiðslu og aðgengi fjölmargra
lyfja sem leiðir til mismununar milli fólks eftir
því hvaða sjúkdómum það er haldið og eftir
búsetu.
Engin rök hafa komið fram sem réttlæta
slíkar breytingar og átelur stjómin, að ekkert
samráð skuli vera haft við samtök sjúklinga,
lækna eða lyfjafræðinga í svo veigamiklu máli.“
Aðdragandi
Aðdragandi þessa máls eru lagabreytingar á
síðastliðnu ári, þegar almannatryggingalögum og
lyfjalögum var breytt og aðgegni að S-merktum
lyfjum gerð torveld að mati þeirra lækna sem gerst
þekkja. Hér var um að ræða lög nr. 108/2000 sem eru
breyting á lyfjalögum (93/1994) og almanna-
tryggingalögum (117/1993). Samkvæmt laganna
hljóðan og túlkun reglugerðar er óheimilt að afgreiða
S-merktu lyfin annars staðar frá en frá sjúkra-
húsapótekum og læknar utan sjúkrahúsa eiga ekki að
hafa leyfi til að ávísa þeim. í 8. grein lyfjalaga segir:
„Heimilt er að binda veitingu markaðsleyfis lyfs við
notkun eingöngu á sjúkrahúsum, sérstökum sjúkra-
deildum og/eða við ávísun sérfrœðinga í einstökum
greinum lœknisfræði. “ Reglugerðin tarkmarkar með
vísan í þessa lagagrein ávísun S-merktra lyfja við
afgreiðslu frá sjúkrahúsapótekum (9. grein). Trygg-
ingastofnun hættir alfarið að taka þátt í kostnaði við
lyfin samkvæmt reglugerðinni og þess í stað eiga
sjúkrahúsin að greiða hann og ennfremur að sjá um
afgreiðslu lyfjanna. Því er ljóst að bæði læknum og
sjúklingum er gert mjög erfitt fyrir með þessari
lagasetningu. Þetta á ekki síst við um fólk sem býr úti
á landi og lækna sem ekki starfa í tengslum við
sjúkrahúsin. Læknar telja að hér sé um grund-
vallaratriði að ræða, sem ekki sé hægt að sveigja með
túlkunum. Þeir eru því ekki sáttir við þá leið sem
ráðuneyti heilbrigðis- og tryggingamála hefur valið,
að beina tilmælum til sjúkrahúsapóteka um að gera
þjónustusamninga við apótek annars staðar á
landinu, eins og fram kom í yfirlýsingu ráðuneytisins
þann 30. janúar síðastliðinn.
Staða málsins í lok febrúar 2001
Viðræður hafa farið fram á milli fulltrúa Læknafélags
íslands annars vegar og Heilbrigðis- og trygg-
ingamálaráðuneytis, Lyfjastofnunar og Trygginga-
stofnunar ríkisins hins vegar til að reyna að leysa
málið. Meðal fulltrúa Læknafélagsins í viðræðunum
er Már Kristjánsson. Hann sagði í spjalli við
Læknablaðið að brýnt væri að lögin væru ótvíræð svo
ekki þyrfti að sveigja þau til að bæta aðgengi að
Iyfjunum. Viðræður þær sem þá voru í gangi munu
vonandi skila sameiginlegri niðurstöðu beggja aðila
og lagabókstaf sem allir geta verið sáttir við.
aób
Læknablaðið 2001/87 247