Læknablaðið - 15.03.2001, Qupperneq 63

UMRÆÐA & FRÉTTIR / BROSHORNIÐ 13
Bjarni
Jónasson
Sendið efni í anda
læknaskops í
Broshornið,
Læknablaðinu,
Hlíðasmára 8,
200 Kópavogi
eða í bréfasíma
564 4106
eða á netfang:
bjarni.jonasson@
gb.hgst.is
Getið þess hver
sendir, en það sem
birtist verður undir
dulnefni.
Læknablaðið áskilur
sér rétt til að lagfæra
texta.
Umsjónarmaður er
heilsugæslulæknir í Garðabæ
og stjórnarmaður í Nordisk
Selskap for Medisinsk Humor.
Af myndarlegum læknum og megrun
Gat ekki gengið
Tveir strákar, annar fimm ára og hinn sex, tóku tal
saman á biðstofunni hjá Rósmundi skurðlækni. Sá
eldri hallaði sér að hinum og spurði: „Hvað á að gera
við þig?“
„Það á að umskera mig,“ sagði sá fimm ára.
„Blessaður láttu þá ekki gera það,“ sagði sá eldri
og reyndari. „Þeir umskáru mig fyrir löngu síðan og
ég gat ekki gengið í heilt ár á eftir.“
Ein pirruð
„Það eru allir svo pirrandi," sagði spennt kona við
lækni sinn. „Ég þoli bókstaflega ekki annað fólk.“
Læknirinn skrifaði upp á geðlyf handa konunni og
bað hana að koma aftur til sín að viku liðinni.
Konan birtist á umsömdum tíma. „Hefur þú tekið
eftir einhverri breytingu á líðan þinni frá því við
hittumst síðast?,“ spurði læknirinn.
„Nei, það hefur sko ekkert breyst hjá mér. Ég
verð hins vegar að segja að fólk í kringum mig er mun
skárra í viðmóti.“
Einn myndarlegur
Hjúkka sem vann á stofu með lækni var gagntekin af
því að læknirinn vissi allt, væri moldríkur og
bráðmyndarlegur. Hún sagði bestu vinkonu sinni frá
lækninum og dró ekkert undan varðandi ágæti hans.
„Hann er alveg frábær," sagði hjúkkan. „Þú ættir
eiginlega að panta tíma hjá honum á stofunni.“
„Ég get ekki verið að panta tíma hjá honum á
stofunni, það er ekkert að mér,“ sagði vinkonan.
„Þú ættir nú samt að koma og hitta hann.“
„Já, en elsku besta, ég var að segja þér að það er
ekkert að mér.“
Hjúkkan gaf sig ekki og sagði: „Hafðu engar
áhyggjur af því. Hann finnur örugglega eitthvað að
þér.“
Annar myndarlegur
Það var einu sinni læknir sem var svo upptekinn af
eigin útliti og sjarma að í hvert skipti sem hann taldi
hjartslátt konu dró hann frá tíu slög vegna þeirra
áhrifa sem nærvera hans hefði á konuna !!
Einn myrkfælinn
Mamman kom með litla drenginn sinn til læknisins.
„Hann er svo rosalega myrkfælinn,“ sagði mamman.
„Hann neitar að sofa í rúminu sínu og heldur vöku
fyrir okkur hjónunum með stöðugu væli allar nætur.
Hvað getum við eiginlega gert ?“
„Hafið ekki áhyggjur af þessu,“ sagði læknirinn.
„Flest börn vaxa upp úr myrkfælninni. Áður en langt
um líður verður hann farinn að nauða í ykkur að fá
að vera úti í myrkrinu.“
Megrun
Læknirinn: „Nú er offitan alveg að fara með þig,
Svunta mín og ég er hræddur um að nú verðir þú að
fara í megrun."
Svunta: „Ég hafði á tilfinningunni að þú mundir
segja þetta.“
Læknirinn: „I þessu megrunarátaki, sem hefur
ekkert með vitundarvakningu um vélindabakflæði að
gera, máttu borða allt sem hugurinn girnist."
Svunta (himinlifandi): „í alvöru? Ég ætti nú
auðveldlega að ráða við slíkan megrunarkúr.“
Læknirinn: „Já, þú mátt snæða allan mat, en þú
verður að borða hann nakin fyrir framan spegil."
Tók magnyl
Konan: „Þegar ég vaknaði í morgun leið mér svo illa
að mig langaði ekki til að lifa lengur. Eg ákvað því að
taka inn þúsund magnyltöflur."
Læknirinn: „Hvað segirðu? Og hvað gerðist
svo?“"
Konan: „Mér leið miklu betur eftir fyrstu tvær
töflurnar og hætti því við restina.“
Eitt og annað, stutt og laggott
Tveir geðlæknar mættust á gangi. „Blessaður," sagði
annar. „Hvað skyldi hann hafa átt við?“ hugsaði
hinn.
Þegar læknirinn segir: „Þetta verður ekkert sárt,“
meinar hann í rauninni: „Þetta verður virkilega
sársaukafullt."
Hefurðu heyrt um plastikkírúrginn, sem sat svo
nálægt arninum að hann bráðnaði?
„Læknir, ég fæ svakalegan verk í augað í hvert
skipti sem ég fæ mér kaffisopa."
„Hefurðu prófað að taka skeiðina úr bollanum,
þegar þú sýpur?“
„Læknir, ég er svo illan haldinn af déja vu.“
„Sáumst við ekki í gær?“
„Læknir, hvað sást á röntgenmyndinni, sem þú
lést taka af höfðinu á mér?“
„Ekkert.“
„Er hóstinn nokkuð betri, Jóna mín?“
„Hann ætti að vera það. Ég er búin að æfa mig í
alla nótt.“
Hvers vegna fer fólk með langvinnan hósta aldrei
til læknis?
Af því að það er svo upptekið við alls konar
athafnir, á hljómleikum, í jarðarförum, í kirkjum,
leikhúsum og bíó.
Læknablaðið 2001/87 255